jisung zar zor felixe yazdıktan sonra önündeki soğuk kaldırıma bırakmıştı kendini. hava gerçekten çok soğuktu ama oturacak başka bir yer görememişti gözlerindeki bir iki damla yaş yüzünden. stresten ve korkudan napacağını bilemeyip felixe yazmıştı hemen. zaten çok düşünmesine de gerek yoktu. şu an ona yardım edecek felixten başka kimsesi yoktu sanırım. kurbanlık koyun gibi çaresizce oturup felixi beklemekten başka elinden bir şey gelmiyordu.
dakikalar sonra sokağın başında felixin arabasını gördü. ayağa kalkacak gücü bile yoktu. felix onu görmüş olacak ki arabayı jisungun yanına durdurdu. telaşla indi arabadan.
"jisung" kollarını dizlerine sarmış öylece oturan jisungun önüne diz çöktü telaşla. "jisung iyi misin ne oldu?" jisungun dolu gözleri felixin telaşla bakan gözlerini buldu. "felix" sesi titriyordu jisungun. felix ne olduğunu anlayamadan jisung kollarını önünde duran sarışın çocuğun boynuna sardı.
ve bir an da hıçkırıkları kaçıverdi ağzından. ağlamaya başladı öylece. "ev sahibi attı beni evden. napıcam felix, yine evsiz kaldım ben."
"felix çok yalvardım, hiç acımadı ki bana" felixin kollarında çaresiz küçük bir çocuk gibiydi jisung.
"jisung korkma. her şeyi hallederiz tamam mı? ben varım. ben de kalırsın. ben sana destek olurum. ağlama kıyamam o gözyaşlarına" jisungun her hıçkırığında felixin kalbine resmen bir bıçak saplanıyordu.
felix jisung sakinleşene kadar sarıldı ona, sakinleşmesini bekledi.
jisung her şeyi kendi içinde çözmeye çalışmıştı 3 ay boyunca. dolmuştu. şu an da patlama noktası olmuştu anlaşılan.
jisung sakinleşince felix önce jisungun eşyalarını arabanın arka koltuğuna koydu. daha sonra jisungun ellerinden tutup onu kaldırdı o soğuk kaldırımdan.
arabanın ön kapısını açtı jisung için. jisungta yavaşca koltuğa bıraktı kendini. şoför koltuğuna geçen felix de arabayı çalıştırıp evine doğru sürmeye başladı.
jisung kafasını soğuk cama dayadı ve gözlerini kapattı. yol boyunca hiç konuşmadan düşündü. düşünceler kafasında toplanmadan felixin evine varmışlardı bile.
𔓘
jilixim çok güzel ☹️
