Eşi benzeri olmayan o kızdı, Peri. Sinan Öz beyin biricik kızı. Abisinin göz bebeği diyerek sevdiği, annesini küçük yaşta kaybeden o kızdı. Okulun popüler kızı, ta ki her şey tepetaklak olana kadar.
Alıntı:
"Peri'm güzel kızım."dedi zorlukla konuş...
Rüyamda kendimi mezarın içerisinde hareket edemeden yatarak görmüş, çığlık atamadan,öylece üzerime ıslak toprak atıyorlardı. Her bağırmaya çalıştığımda ağzımın içerisine giren toprak haykirmami engelliyordu.
Bir adam vardi mezarımda en yüksek ses ona aitti. " Sana bir özür borçlu olduğumu biliyorum.Belki beni asla affetmeyecek benden nefret edecek, yüzüme bakmak bile istemeyeceksin." Dedi ve sonra kısa bir duraksamadan sonra kahkahalarla gülmeye başladı.
Toprağıma çöktü, toprağa canımı acıtmak için vurdu, sanki kalbim ağrıdı. Eğer beni duyacağını bilseydim. " Yapma " derdim " Canım yanıyor. Yapma açıyor" ama sadece acımla baş başa kaldım. Kalmak zorunda kaldım.
"Peri, kızım" biri adımı seslendi gerçek mi yoksa rüya mı olduğunu anlayamadım. Ama tekrar adımı haykırdığında bu sesin babama ait olduğunu biliyordum.
"Peri'm güzelim. Güzel kızım. Uyan artık nolur titriyorsun. Neyin var güzelim?.” Saç tutamlarımı okşayan eli, “Dayan hastaneye gideceğiz.” diyen endişli sesi. Gözlerimi açmaya çabaladım. Ama sadece gördüğüm Babamın dağınık saçları ve mavi gözlerini bulanık bir şekilde gördüm.
“Babacığım, dayan hastaneye gidiyoruz.”
"Kriz qgeçirdi." dedi babam kiminle konuşuyordu. " Çok sık krizleri oluyor muydu?" konuşan doktor olmalıydı gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım ama tepedeki ışık yüzünden gözlerim kamaştı. " Hayır. " duraksadı. " Yani çok şık olmuyordu. Ama arada bir "
"Anlıyorum " dedi doktor, “Peri Hanım son tahlilleri yaptıktan sonra gidebilirsiniz. Geçmiş olsun. Sinan bey.”
“Sağolun.”
🕯️
Yazarın anlatımıyla;
O gün hastanede sadece Peri yoktu. Peri'nin gerçek annesi Helin hanım da vardı. Ama Helin akıl hastanesinde ikinci kez intihar'a kalkıştığı için getirilmişti. Ve bu süreç boyunca elleri ve ayakları yatağa bağlanmış aynı zamanda sakinleştirici verilmişti.
Doğuştan deli değildi. Hatta belki de hiç deli değildi. Kızı öldüğünden beri kendinde değildi. Üç çocuğu daha vardi ama hiç birisi umrunda değildi.
Kafasında ki ses beynini yıkıyordu. 'Yaşıyor , kızın yaşıyor Helin kızını bul.' diyordu ses. Helin bu sese hep inandı ama kocası asla inanmadı. Helin'i deli olmakla suçladı. Akıl hastanesine yüklü miktarda bağış yaptı.
"Karımı benden kurtarın, o bir deli " dedi."Hap içmiş. Ölen kızımızın yaşadığını ve onu çağırdığını söylüyor." Yalandı. Sadece "kızımız yaşıyor olabilir Harun, kızımızı bul. Onu kurtar." demişti.
Anne ve kız aynı hastanede, farklı nedenlerden dolayı yatıyordu.
"Ölüm bizi ayıran." dedi kadın. Ve fısıldadı. "Tanrım neden çocuğuma kavusmama izin vermiyorsun?."
Kavuşacaklardi. Ve asıl cehennemleri o zaman başlayacaktı.
🕯️
• İntihar etmenin bir çok yolu vardır. En kolay yol. Hap yoludur. Acısız bir ölüm. 'Her insanoğlu bir gün ölümü tadacaktır.'
•••
İnsanların kalpleri buz tutmuş. Acıma duygusu yok. Olmasın da zaten, acınacak hale düşmemek gerekiyor.
🕯️
Annem hala hayattayken, “Anne” demiştim. Dizlerinde yatıyordum. Ve kendim için en huzurlu limandi. Saçlarımı hafif hafif okşayan eli duraksamadan,
“Efendim kelebeğim.” dedi annem zaten bana hep kelebeğim diyerek seslendirdi. Aslında aklımda o an bir soru yoktu, sadece anne demek istemiştim. Ama, yine de
“Dünya çok kötü bir yer mi?” diye sordum.
Saçlarımda ki elleri bir an duraksadı. Küçücük yaşımda neden böyle bir soru sorduğumu sorgulamadan,
“Hayır güzel kızım, dünya kötü bir yer değil.” dedi “Sadece bazı insanlar vardır, kötü niyetli.” Uzun bir sessizlik oldu aramızda, kimsede konuşmadı.
🕯️
Ozan Yıldızer...
Yazarın anlatımıyla:
Ozan annesinin intihar'a kalkıştığını öğrendiği için endişelenmis ve apar topar hastaneye gitmişti. Annesiyle tek görüşen Ozandi. Annesi ile ilgilenen herkese telefon numarasını vermişti.
"Ozan bey anneniz son zamanlarda çok çöktü. İyi değil. Hep kızını istediğini söylüyor. Psikiyatrist ile de görüşmeyi red ediyor. İçine daha fazla kapandı. Ama ben inanıyorum sizi görmek Helin hanıma iyi gelecek. " demiş ve Helin'in kaldığı odanın kapısını açmıştı. Ozan annesinin yatakta öylece boşluğu izlerken gördü.
Sağ tarafında duran hemşireye bakarak, "Annemle yanlız kalmak istiyorum." dedi Hemşire hızla "Tamam." Diyerek odadan ayrıldı.
Ozan annesi ile yanlız kaldığında "Anne" dedi.
Helin. Ozan'in sesini duyar duymaz, gözünden bir damla yaş aktı. Kısa bir süre yanlız kalmayacaktı. Gülümsedi. Oğlu gelmiş, belki de onu kızı Peri'ye kavuşturacakti.
Hızla annesinin önünde diz çökerek annesinin morarmış ellerini tuttu. Annesi sinirlenince ellerine işkence çektiriyordu. Ozan on iki yaşında bu ana sait olmuştu. Annesi ellerini kızgın sobaya basmıştı.
"Oğlum hissediyorum. Kızım yakında. Kalbim sıkışıyor. " dedi. " Biliyorum bana inanmıyorsun. Ama lütfen inan sana yalvarıyorum. Bana inan."
"İnanıyorum. Araştıracağım. Gerekirse şehir dışını araştıracağım.”
Ama bilmiyorlardı ki aynı hastanede, aynı şehirde. Ama iki hayatta mafolacak.
🕯️
Peri...
Geçmişten gelen mektup...
Peri Yıldızer'e
Saatler ilerlemiyor. Güzel kızım. Sen yoksun. Baban beni her geçe dövüyor . Hayır bunları bilmene gerek yok. Üzülme, izlerim geçiyor. Kalbim yavaş yavaş iyileşiyor.
Bugün babanın telefon konuşmasına şahit oldum.Beni akıl hastanesine yatırmayı planlıyor. Senin ölmediğini yaşadığını biliyorum. Hissediyorum.
Seni daima seven annen. Helin.
💓
*DÜZENLENDİ.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
