Odun bəy və Parlaq günəş

Gün 2

Xanımın yanına yaxınlaşdım və beləcə söhbət başladı:
+Salam xanım, sizi narahat etmə səbəbim qolunuzda taxdığınız saata görədir. O saatı hardan aldığınızı deyə bilərsiz ?
-Əlbəttə. Bu küçənin sonunda var. Əgər oraya getsəniz, bu saatdan tapa biləcəksiz.
+Təşəkkür edirəm. Xoş günlər sizə
-Təşəkkür mü edirsən ?
+Bu söz əlbəttə kitab sözü olduğunu bilmədiyimi sanmayın.
-Ayda. Pis yerdə tutulduq..
+Kitab oxuyursuz ?
-Əlbəttə, ya siz ?
+Necə ki ixtisas fənnlərimdən zəhləm gedir, həmçinin bədii kitablardan da zəhləm gedir.
-Bu sözü necə bildiz, odun bəy ?
+Hahaha, odun bəy mi ? İnternetdən görmüşəm və odun bəy deməyiniz heç xoş olmadı.
-Nəysə. Zarafat edirdim. Bu yaraşıqlı insana adımı bəxş etdim mi ?
+Bəxş etməsəz də olar gözəl xanım. Dünyada tək olan insanın adını hər yerdə səsləyərlər. Ən gözəli belə qalsaq yaxşı olar.
-Necə istəsən.
Bu şirin və zarafatcıl söhbətdən sonra mən dükana doğru yollandım. Təəsüf ki, bu dükanda qalan o son saat satılmışdı. O xanımı axtarmaq fikrimə düşdü, lakin geri dönmədim. Evimə getdim və yorğun halda qayıtdım. Birdə nə görsəm yaxşıdır ? O saat və paketlənmiş halda evimin qabağında. Əvvəlcə şok olsam da, sonradan anladım o xanımın gətirdiyini. Üstündə bu not yazılıydı:
"Sabah saat 12 də günaydın restoranında. Bu arada adım billurə"
Düşündüm ki, bu sadəcə oyun olar. Əgər o deyilsə, bu saatı kim alıb verər axı mənə ? Bu saat çox bahalı saatdı. Heçnə olmaz sabah görüşərəm billurə ilə. Ən azından təşəkkürümü bildirərəm. Saat artıq 23:10 dur. Yatmalıyam.