mutsuzum doktor (bxb)

9-boş

Kaan morga yerleştirilen bedenin ardından soğuk odadan çıktı ve boş koridorda adımlamaya başladı.

Taha'yla en son konuşmalarının üstünden iki ay geçmişti. Kaan tüm boş zamanlarında Taha'nın odasının oralarda gezinse de bir türlü denk gelememişlerdi.

Şimdiyse hastanenin içinde büyük bir sessizlik hâkimken bahçede sesler çok fazlaydı. Kaan da öğle saati olduğundan ne olduğunu anlamak için kalabalığa ilerlediğinde çatıdaki bedeni görmüştü.

Taha öylece gökyüzüne bakıyordu, gözleri kapalıydı. Sanrılarında peşini bırakmayan babaannesine son selamını veriyordu dünyadayken.

Kaan ise gördüğü kendinden küçük bedenle geldiği yolu hızla geri dönmeye başlamıştı. Çıktığı beş katın ardından geldiği çatı katının merdivenlerini hızla çıktı.

Demir kapıyı açtığı gibi çıkan gıcırtıyla Taha ıslak gözleriyle Kaan'a döndü. Kaan ilk gözlerini çocuğun üzerinde gezdirip hasar kontrolü yaptı. Sonra yerdeki defteri gördü.

Kaan, gözlerini çocuktan ayırmazken "Yapma." dedi.

"Yapmak zorundayım." dedi Taha.

"Neden?" diye sordu Kaan bir adım daha Taha'ya yaklaşırken.

"Yanımdakiler sesini kesmiyor." derken Taha tekrardan ağlamaya başlamıştı.

"Onların sesini kesebilirsin."

"Bunun için atlamam gerekiyor."

"O zaman sen de suskun olacaksın."

"Şimdi ne yapmalıyım? Kimse beni sevmeyecek!"

"Yanıma gel sadece, sana tüm sevgimi verebilirim. Hem aşağıdakiler de seviyor seni."

"Beni tanımıyorlar bile."

"Ona rağmen sana bir şey olmasını istemiyorlar çünkü senin hayatın çok değerli."

Taha, "Değil." derken titreyen dizlerini zorlayarak yere düşüp oturmuş oldu.

Kaan korkuyla karşısındaki bedeni izlerken Taha daha konuşmadan eliyle gözünü kapatarak ağlamaya devam etti. Kaan da bundan güç olarak hızla Taha'nın yanına oturup ona sarıldı. İkisi de aşağıdaki sesleri duymuyordu.

"Gitme." dedi sessizce Taha.

"Gitmiyorum." derken daha da sıkı sarıldı Kaan.

Taha bugün sadece Kaan'ı artık görmek istemişti ve bunu da Kaan'ın dediği gibi sadece ölünce girebileceği morga ulaşarak yapmak istemişti.