Çocukken kafanızın üzerinden bir uçak geçtiğini hayal edin, kimi çocuk uçaklara bakar pilot olamnın hayalini kurar. Bir kız babasını gördüğünde ona doğru koşar sarılır. Bir çocuk camın kenarında babasının işten gelmesini bekler, elinde bir çikolatayla. Kimi çocuksa annesinin yaptığı keki yerken bahçeden gelen çocuk seslerini dinler.
Kimi çocuk vardır ki onlar büyümek nedir erken öğrenirler. Kimi çocuk kafasının üstünden geçen uçaklara bakar, korkar acaba içinde kötü adamlar mı var diye. Kimi çocuk babasının cansız bedenine koşar. Kimi kız camın kenarında babsının sağ gelmesini bekler, elinde bir fotoğrafla. Kimi çocuksa yetimhanenin soğuk yemeklerini yerken dışarda annesiyle yürüyen çocukları izler.
Ve ben Narin Aslan, ben ne o oyun oynayan çocuklar kadar şanslıydım ne de annesinin kokusunu bilen çocuklar kadar mutlu. Ben Narin Aslan kalbini daha 6 yaşındayken parçaladığınız o kızım.
YOU ARE READING
NARİN
ActionO soğuk Şubat ayında yerde oturup taşları üst üste dizerken nereden bilebilirdimki babamın cansız bedenini askeriyenin bahçesine getireceklerini.
