Γράμματα από έναν φυλακισμένο

Γράμμα No2

Το πρώτο μου θύμα ήταν ο προηγούμενος σύντροφός σου. Αυτός ο ψεύτης που έπαιζε με τα αισθήματά σου. Τα ψέματά του φαινόντουσαν από μακριά. Σε σένα δεν φαινόντουσαν γιατί είσαι αγνή, αθώα. Πιστεύεις στην αληθινή αγάπη, στον έρωτα. Όμως εγώ έβλεπα ποιος ήταν στην πραγματικότητα. Ένας ψεύτης με το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να παίζει με τις γυναίκες. Και μπορώ να στο αποδείξω.

Άρχισα να τον παρακολουθώ. Τον ακολούθησα στο σπίτι του, στην δουλειά του, παντού. Για μια εβδομάδα δεν είχα κάτι το χειροπιαστό. Είχα μάθει όλες του τις συνήθειες όμως. Πότε σχολούσε, πότε πήγαινε γυμναστήριο, πότε σε έπαιρνε τηλέφωνο. Και τότε που είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, έκανε το λάθος που περίμενα. Συναντήθηκε με την ερωμένη του. Βρέθηκαν σε μια γκαρσονιέρα λίγο πιο κάτω από το ίδιο σου το σπίτι. Η γκαρσονιέρα του άνηκε. Έμαθα ότι την είχε κληρονομήσει από μια μακρινή του θεία. Αποφάσισα ότι εκεί θα γινόταν ο τάφος του. Εκεί θα άφηνε την τελευταία του πνοή. Στο ίδιο μέρος που έκανε τις βρομιές του.

Κάθησαν για μερικές ώρες και μετά είδα την ερωμένη του να φεύγει. Αυτός έμεινε για λίγο ακόμα. Με το που βγήκε και αυτός, ήρθε αμέσως σε σένα. Είχε το θράσος να έρθει και να σε κοιτάξει στα μάτια, ενώ πριν λίγο ήταν με άλλη. Σε κράτησε με τα βρωμερά του χέρια χωρίς ίχνος ντροπής. Πως μπορούσε να είναι τόσο άνετος απέναντί σου; Πως τολμούσε να το κάνει αυτό; Ακόμα και να είχα αμφιβολίες μετά από αυτό ήμουν σίγουρος πλέον ότι έπρεπε να τιμωρηθεί.

Τις επόμενες μέρες βρέθηκαν σχεδόν καθημερινα΄. Τον έβλεπα να σε κοροϊδεύει κατάμουτρα και εξαγριωνόμουν. Ήθελα να τον πιάσω και να τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια. Όμως κρατήθηκα και ετοίμασα το σχέδιό μου. Θα πλήρωνε για όσα σου είχε κάνει με αργό και βασανιστικό τρόπο. Τον παρακολούθησα μερικές μέρες ακόμα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Και την βρήκα.

Ήταν Σάββατο βράδυ. Ο άθλιος ήταν στην γκαρσονιέρα με αυτή την άτιμη ήδη για δύο ώρες. περίμενα να φύγει αυτή για να λογαριαστώ μαζί του μόνοι μας. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για σένα. Ακόμα και να σκοτώσω. Είχα πάρει και όπλο. Δεν θα σταματήσω για κανέναν λόγο. Τελικά, μετά από τρεις ώρες αναμονής η άλλη έφυγε. Βγήκα από το αμάξι και πήγα στο κτήριο. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και έτσι μπήκα χωρίς πρόβλημα. Η πολυκατοικία ήταν καλοφτιαγμένη ενώ εσύ ήσουν σε ένα μικρό διαμερισματάκι.

Όταν χτύπησα το κουδούνι, τον άκουσα να έρχεται λέγοντας γλυκόλογα. Νόμιζε πως  πως ήταν η ερωμένη του. Με το που άνοιξε δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Τον έπιασα από τον λαιμό και τον έριξα κάτω κλείνοντας πίσω μου την πόρτα. Παρακαλούσε να μην του κάνω κακό αλλά δεν άκουγα τίποτα. Θα τον σκότωνα. Τον έδεσα σε μια καρέκλα και περίμενα να σπάσει η ψυχολογία του. Τριγύριζα στο σπίτι με το όπλο στο χέρι και περίμενα. Τελικά δεν άργησε πολύ. Άρχισε να τσιρίζει και να κλαίει παρακαλώντας με να του πω γιατί τον κρατάω. Το μόνο που έκανα όμως ήταν να τον κοιτάω αγανακτισμένος. Πως γινόταν να μην ξέρει γιατί. Δικές του πράξεις προκάλεσαν το βασανιστήριο του.

Τελικά, σήκωσα το πιστόλι και τον πυροβόλησα. Καθώς έβλεπα τα άδεια του μάτια να με κοιτούν κατάλαβα ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Μάλιστα, κακώς άργησα να τον σκοτώσω. Δεν ένιωσα τύψεις ποτέ μου, ούτε τώρα νιώθω. Σε ελευθέρωσα από έναν ψεύτη που το μόνο που έκανε ήταν να σε κοροϊδεύει. Και φυσικά όχι μόνο σε ελευθέρωσα από αυτόν, τον έκανα να χαθεί από προσώπου γης. Τον έκαψα μαζί με το σπίτι. Το σπίτι που θα έπρεπε να είναι κανονικά σε σένα. Όμως δεν ήταν.

Για καλή μου τύχη, κανείς δεν με είδε καθώς έφευγα. Κάτι που με έκανε να είμαι πιο προσεχτικός μετέπειτα. Δεν ήθελα να μάθεις τίποτα από αυτά πριν με γνωρίσεις. πριν καταλάβεις πόσο σε αγάπησα. Μόνο έτσι θα καταλάβαινες γιατί τα έκανα όλα αυτά.

Ελπίζω, να μην έχει χαθεί η ευκαιρία. Έστω και τώρα ελπίζω να καταλάβεις τα πάντα.

Πάντα δικός σου, Γουόρεν.