Aşkın Yolu

3.

Kullanılan fotoğraflar temsilidir. Karakterlerin fotoğrafı değildir. Karakterlerin fotoğrafları ilk bölümde geçmektedir.

Kafamı kaldırdığında yüzünü tam secemediğim birisi iki adamı da pert etmişti. Hemen ayağa kalktım ve o kisinin Baran olduğunu gördüm. Bana yaklaştı.
"İyisin demi sana bi şey yapmadılar?"
"Evet iyiyim"
"Nasıl bu kadar sakin kalabiliyosun?"
"Daha önce başıma bir cok kez gelmişti." dedim Geldiğimiz yoldan birisini gördüm.
"Beyza" dedi sesinden abim olduğunu anladım. Koşarak bana geldi ve elini belime koyup sımsıkı sarıldı. Bende elimi boynuna doladım. Benden ayrıldı ama eli elimi tuttu.
"İyisin demi abisinin bitanesi" dedi
"İyiyim abi "
"Bu kim?"dedi Baran beyi göstererek
"Çalıştığım yerin sahibi. O kurtardı beni" dedim bi benim yüzüme bide onun yüzüne baktı. Elini uzatıcakken elinin yağ olduğunu gördü ve tam vazgeçeceken Baran elini tuttu ve sıktı
"Sağol" dedi abim ve elini çekti.
"Abi lütfen gidelim burdan" dedim kafasını salladı. Yarım saat sonra eve geldik. Beni salondaki koltuğa oturtu ve mutfaktan su getirdi.
"İyisin demi abicim"
"Abi iyiyim bu olay ilk kez başıma gelmiyor biliyosun "
"Abicim özür dilerim. Sen bana dedin. Ben avukatım dövüş öğrenmem gerekli dedin ben seni göndere-"
"Abi lütfen ben bi şekilde halledicem o meseleyi hadi yatalım ben çok yoruldum." dedim ve odama gittim. Yorganın altına girdim. Bu olay daha öncesinde de başıma gelmişti. Avukatlık olucaksam bu tip olaylara karsi kendimi korumalı ve korkmamalıydım. Komidinimin üzerindeki lambayı yaktım çekmeceden günlük diye kullandığım defterimi ve kalemi aldım. Defteri açtım.

Babamın yokluğunu hissetirmeyen bi adim vardı ama babamın yokluğunu hissediyordum. Onlar biz terk edip gitmiş olabilir belki bizi terk edenleri özlüyorum ama...

Yazdım. Sonunu bulamadım. Defter ve kalemi yerine koydum. Telefonumu aldım ve arama kısmına Baran yazdım ama sonuçlarda o çıkmadı. Telefonumu komidininin üzerine koydum ve gözlerimi kapatıp derin bi uykuya daldım. Sabah saat 8 de uyandım kahvaltı bile yapmadan üstümü giyindim. Evden çıktım. Neredeyse koşar adımlarla kafeye gittim ama kafe acıktı.

"Aâ aâ Duru da yedek anahtar mı var?" diye söylenirken içeriden Baran bey çıktı
"Bugün gelmezsin sanıyodum"
"Neden gelmişim?"
"Dün olanlar içi-"
"Ben bu olayı daha öncede yaşadım ve bir çok kez de beni etkisine aldı bu yüzden böyle şeyler bi artık korkutmuyor." dedim ve elimle omzunu iterek kapıdan geçtim.
"Yeni bi güne hazır mıyız gençlik" dedim ve her kese neşemi dağıttım.
"Bu kız bi-" dediğini duydum. Ah be sonunu duyamadım. Neyse ben gelene kadar Duru her şeyi halletmişti.
"Duru kusura bakma ben uyanadım"
"Bana deme bence"
"Ne?"
"Ben 5 dakika önce geldim. Baran bey açmış kafeyi sanırım o yapmış"
"Ne?"dedim ikinci bi şok Duru mutfağa gitti bende önlüğümü giydim.

Müşteriler gelmeye başladı. Saat 9:35 ti. Baran bey kafenin tam ortasinda ki masada kahvesini içerken etrafa bakıyordu. Hayır sadece bana bakıyordu. Saat 8 den beli açtım. Masa 5 in müşterileri kalkmıştı. Elimde tepsiyle masaya ilerlerken başım döndü ve yere düştüm. Tam da Baran beyin masasının önünde düşmüştüm. Baran sandalyesini iterek yanıma geldi. Sonrasını hatırlamıyorum. Gözlerimi açtığımda başımda Baran vardı. Başım onun kucağındaydı mutfaktan çıkılan küçük bi teras vardı. Muhtemelen oradaydım. Hemen kucağından kalktım ama kolumdan tutup tekrardan kucağına yatırdı.
"Yat beni sinir etme" dedi
"Benim işe geri dönmem gerek" dedim
"Ne işinden bahsediyorsun bayıldın farkındasın demi. Neden yemek yemiyosun ve neden yemek yemeden işe geliyorsun" dedi beni azarlayarak.

"Sabah kafeyi ben açacaktım geç kaldım o yüzden yapamadım."
"Burada neden yapmıyosun? Merak etme ne maaşından kesiyorum ne de zehirliyorum" dedi
"Kucağınızdan kalkabilir miyim?" dedim kafasını salladı.
"Artık instagramını vericek misin?" dedi. Bu instagram konusu ne ara açılıyordu.
"Bi şartla sizde bana vericeksiniz " dedim suratındaki gülümseme sırıtmaya döndü telefonunu cebinden çıkardı. Bi şeyler yaptı. O sırada benim telefonumdan bi bildirim sesi geldi. Telefonumu aldım ve gelen mesaja baktım. Numara vardı.

034****67
BrnÖzky

Ben
Numaramın sizde ne işi var.

034****67
Ben patronum. Unutma! Sende ver bakalım

Ben
Beyza_ÇLK

034****67
Sağol bebeğim

Ben
Ne bebeğim mi? Lütfen doğru konuşalım.

034****67
Tamam kızmamalısın.

Koltukta bi 15 dakika daha oturdum. Bugün hava yağmurluydu. Karnım çok kötü ağrıdığını hissettim. Koltuktan kalktım ve içeri geçerken Baran bey ot gibi yanımda bitti.
"E..v..e" dedi. Sadece gözlerinin içine baktım.
"N..e?"dedim onun taktiğini etmem hoşuna gitmişti.

"Şimdi beni patronun olarak dinle.
1 eve gidiliyor
2 kendine iyi bakılıyor
3 üçe bişey bulamadım." dediğinde birazcık gülümsedim o ise baya bi gülümsedi ve yanımdan gitti. Bende eve geçtim. Karnımın neden ağrıdığı belli olmuştu. Regl olmuştum. Regl ken en çok sevdiğim şey yemek videoları izlemekti. Yatağıma oturdum ve video izlemeye başladım. Az kalsın size odamı tanıtmayı unutuyordum.

( ışıkların ve çiçeklerin daha az olduğunu düşünün...)
Yatağımın yanında komidin diğer tarafında ise dolabım vardı. Abimin odasının ise

(Posterlerin olmadığını düşünün...)
Benimkinden farkı yoktu. Acaba Baranı ne diye kaydetsem. Rehbere girdim. Ve numuranın üzerindeki düzenleye bastım

Yakışıklı
(Silindi)

Baran
(Silindi)

Sahip
(Silindi)

Patron Krl
(Kaydedildi)

Kral yazmak yerine krl yazmıştım. Odamdan kaltım ve çalışmq odası olark kullandığımız yere geçtim. Cikolataya benzer bi makyaj yaptım. Zaten 4 tane makyaj
malzemem vardı. İnstagrama gidim ve yaptığım makyajla fotoğraf çekindim. İnstagrama koydum.

Beyza_ÇLK

Benim gibi canı çikolata çeken ama gidip almaya üşenen ama makyaj yapmaya üşenmeyen var mı??

Yazdım ve paylaştım.