KİMSESİZ

_26.10. 2013_ ( SUİKAST)

Hiçbir insan Kimsesiz doğmaz, ben de kimsesiz doğmamıştım . Benim de bir ailem vardı. Ben yedi yaşına kadar çok mutluydum herkesten, her şeyden çok. Ta ki o Kara cumartesiye kadar . O gün benim öldüğüm gündü. Kendimi, kaybettiğim günden beri kendimi bulamıyordum . Issız, sokaklar da dönüp dolaşıp yine hep aynı yere geliyordum. Bunun bir sonu olmalıydı. Annemin ve babamın öldürülürken ki görüntüleri hiç aklımdan çıkmıyordu . Bunun suçlusu ben değildim ama kendimi suçlu hissediyordum çünkü o zaman elimden hiçbir şey gelmemişti . Sadece bakmakla yetinebilmiştim o zaman çektikleri acıları ben kendi ruhumda hissetmiştim. "Masum, savunmasız ve mutlu bir kız çocuğuyum ben . Benim benliğimi çalmışlardı. Artık çalınan ben değil de onlar olacaktı."
Gözlerimi açtığımda sanki yıllardır uyuyormuş gibi hissediyordum. Ani düştüğümden dolayı kafamı sert vurmuş olmalıyım ki çok feci şekilde ağrıyordu halâ vücudumu hissetmiyordum. Göz kapağımdaki yanmayla kafamı sol tarafta çevirdiğimde bir odada olduğumu fark ettim. Oda çok lüks görünüyordu.

" Kızlar neredeydi.? " Ben buraya nasıl gelmiştim . Neler oluyor burda "yeşim!" diye bağırdım . Sesimi duymuş olmalı ki kapı açıldı. Karşıma hiç tanımadığım bir adam belirdi kirli sakallı ve uzun boyluydu otuzlu yaşlarını doldurmuş gibi görünüyordu.

" Merhaba asena hanım nasılsınız.? Nasıl hissediyorsunuz kendinizi.?"

"Merhaba iyi gibiyim bilmiyorum. Araftayım doktor bey. Araftayım ."

" Sizi anlayabiliyorum asena hanım. Durumunuz düşündüğümüzden de daha kötü bu gidişle sizi kurtaramayabiliriz . Kan değerleriniz o kadar düşük ki , vücudunuzun neredeyse tamamı dengesini kaybetmiş. Toparlanmanız biraz zor olabilir. Bunun için gerekli olan ilaç ve vitamin takviyeleri alacaksınız. Önümüzdeki bir ay boyunca yediğiniz içtiğiniz her şeye dikkat etmelisiniz aksi takdirde bu durum ölüm sebebiniz bile olabilir. Gerekli olan bütün önlemler hekimlerimiz tarafından alınmıştır. Merak etmeyin inşallah en yakın zamanda toparlayacaksınız ."

Duyduklarım karşısında hiç şaşırmamıştım . Hiçbir şeye gayret edicek halim bile yoktu. Bu hayat hiç adil degildi. Kimisi gülerken, kimisi ağlıyordu. Ben hep ağlayanlardandım. Beni çok yormuştu bu hayat yaşamaya mecalim , hevesim yoktu sadece annem'in , babam'ın intikamını ve kardeşim'in intikamını alabilmek için.

" Annem, babam ölüydü ama en azından kardeşim yaşıyordu. Ölü değildi. Belki de ölüydü bilmiyorum ama kardeşimi öldürmezlerdi çünkü ellerine bir koz almaları gerekiyordu . Koz olarak beni alamamışlardı. Koz olan kardeşimdi . Kardeşimi kimseye koz etmiyecektim . O koz olamazdı. Kayalar soyunu bitirmelerine asla izin vermeyecektim ve kayalar soyu sonsuzluğunu sonsuza dek devam ettirecek. Tek ümidim buydu. Allah'tan ümit kesilmez. Öleceğim sona ana dek ümidim asla kesilmeyecek.

" Doktor bey su alabilir miyim?" Diye seslendim.

"Tabiki asena hanım buyurun. "

Suyu içerken kapı çaldı yeşim gelmişti. Yeşim, yanıma gelip direkt bana sarıldı.

"Yeşim ben neredeydim burası neresi? Neler oluyor böyle. Hiçbir şey hatırlamıyorum. En son dengemi kaybedip yere düştüğümü hatırlıyorum. "

"Merak etme asena güvendeyiz . Bilmediğin çok şey var biraz dinlen konuşuruz. Serhat bey asena'nın durumu nasıl.? Asena bu gurubun kalbi . Asena'ya bir şey olursa bizim yaşamamızın anlamı kalmaz. Asena için maddi manevi her şeyi yapmaya hazırız."

" Merak etmeyin yeşim hanım elimizden geldiğince bütün gerekli olan önlemleri aldık. İnşallah yakında daha iyi olacak. Gerekli olan bütün tahliller yapıldı sadece birkaç tane yapmamız gereken testler kaldı. Kan değerleri çok düşük. Vücudu oldukça zayıflamış eğer biraz daha müdahale edilmesiydi asena hanımı kaybedebilir dik. Tedavisi için bütün süreci başlattık. "