"Channie Hyungum💕🎀
Arkadaşlar kötü haber
Galiba Jeongin orosbu oldu
Saat yedi hala evde yok"
Severek takip edilen sirkler, geçen zamanla eski popüleritesini kaybeder ve demode kalır.
Seungmin ve Felix, hayatlarını bir sirkte geçirmiş iki kardeş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sağ kolum
Siz Taşlığın oraya gelir misin
Sağ kolum Beş dakikaya oradayım
...
Jeongin, Seungmin'in evinin ön tarafındaki taşlığa vardı. Hava kapalı ve kasvetliydi. Hırçın dalgalar, sanki kayalıklarla bir alıp veremediği varmışcasına, var gücüyle vuruyordu. Kaldırımdan inerek irili ufaklı taşlara bastı. Etrafını araştırarak Seungmin'den bir iz aradı. Hava yağacak gibi görünüyordu.
Jeongin'in buraya geldiğinde görmeyi beklemediği çok şey vardı. Bunlardan biri de kayaların arasında ağlayan bir Seungmin bulmaktı.
Onu fark ettiği anda kalbi ağrıdı yüreği parçalandı. O güzel yüzünden akan tek damla göz yaşına dayanamıyordu. Yanına koştu hemen.
"Seungmin... İyi misin?" Kahve saçlı çocuk histerik bir şekilde ağlamaya devam ediyordu. Dizlerine sarılmış başını içeri gömmüş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Jeongin sadece sırtını sıvazlayabildi. "Geçti aşkım... Geçti sevgilim... Bak ben buradayım." Onu şevkatli sözleriyle sakinleştirmeye çalıştı.
"Gitme! Gitme Jeongin gitme..." Çocuğun yalvarışları, ağlayışı, tişörtünün eteğine yapışması onu paramparça etti. Ne yaşadığını bilmiyordu, neden bu denli hüzünlü olduğunu bilmiyordu ama elbette tahminleri vardı. Kollarını dikkatlice etrafına doladı. "Gitmiyorum, balım. Bak buradayım, gördün mü?"
Küçük olanın hıçkırıkları, iç çekişlere dönüşünce artık konuşmak için hazır olduğu kanaatine vardı. "Konuşacak mısın?" Yağmur damlaları, onları çevrelerken kolları arasındaki sevgilisine baktı. Başını olumlu anlamda salladı.
"Ev... Evimiz..." Diye başladı seungmin gözlerinden yaşlar akıyordu. "Evimiz satıldı..." Bu duyduklarıyla şok oldu, Jeongin. Bu kadar çabuk olmasını beklemiyordu. "Şşş..." Jeongin, Seungmin'i kucakladı elinden geldiğince teselli vermeye çalıştı. "Evinize müşteri mi çıktı?" Sesini sakin ve yumuşak tutarak sordu. Seungmin yavaşça onayladı. "İki hafta sonra gidiyoruz. Sadece iki hafta." Kahve saçlı olan, çekik gözlünün kollarına tutundu ve titrek bir iç çekti.
Orada öyle ne kadar oturdular ikiside bilmiyordu. Sadece soğuk, ıslak bir şey hissedene kadar. "Yağmur yağıyor." Jeongin, farkındalığını geri kazanarak yukarı baktı. "Hadi kalk gidelim buradan." Onların ayaklanmasına kalmadan yağmur iyice bastırdı. Seungmin anında kollarını başına siper etti. "Gidelim!" diye bağırdı Jeongin'e.
Yağmur o kadar hızlı yağıyordu ki eve kadar koşarlarsa bile sırılsıklam olacaklardı. Jeongin, yakınlardaki bir kuru temizlemeyi fark etti. Civardaki en yakın ve sakin dükkandı. Ayrıca akşam bu saatlerinde açık olan tek yerdi. Orayı yaşlı tatlı bir amca işletiyordu. "Kuru temizlemeye gidelim." Seungmin'in başına siper olmuş kollarından birini kaptı ve anında dükkandan içeri girdiler.
