jaehyun x taesan
jaehyun
taesan
nasilsin
taesan
iyiyim sen
jaehyun
iyi degilim
sanirim
taesan
sorun ne?
anlatmak istersen
jaehyun
ailem sorun
taesan bir sey isteyebilir miyim
taesan
iste tabii
jaehyun
yanima gelebilir misin?
sana ihtiyacim var
taesan
simdi mi?
cok gec oldu ailen evde degil mi
jaehyun
bugun yurtdisina gittiler
taesan
anlamadim sorun ne
sorun ailem dedin
kavga mi ettiniz
jaehyun
yani sayilir
neyse ozur dilerim
gelmene gerek yok
bir anlik yalniz hissettim
sormak istedim sadece
sormamisim gibi yapalim
taesan
15 dakikaya orda olurum
jaehyun
gercekten mi
tesekkur ederim
taesan
jaehyun yüzünden endişelenmiştim.. sanirim?
soyledigi seyden sonra ustume rahat bir seyler giyip annemlere leehanlara gidecegim diyip evden ciktim. leehanin annesi yurtdışında olduğu için arayıp sormayacaklarını bildiğimden leehani söylemiştim.
jaehyunla yakin oturduğumuz için yürümeye karar verip o esnada leehana haber etmiştim. telefonu kapadıktan sonra 15 dakika kadar bir mesafe yürüyüp evlerine ulaşmıştım. derin bir nefes alıp bahçe kapısından içeri girdim. zillerine basıp beklemeye başladım. çok geçmeden kapı açıldı fakat beklediğim manzara bu değildi. jaehyun ağlamıştı. gözleri dudakları burnu kıpkırmızıydı. teninin rengi koyu olmasina ragmen kıpkırmızı olmuştu ve ağladığı çok belli oluyordu.
"ağladın mı sen?" diye merakla sordum fakat cevap vermeden kolumdan tutup içeri çekti. kapıyı kapattı ve bana sıkıca sarıldı. sanki öncekilere nazaran sarılmak değilde korunmak istermiş gibi küçüldü kollarımın arasında. şaşırdım başta bu yüzden tepkisizce ellerimi kaldırıp sırtına koydum. daha sonra başını boynumda hissettim. ağlıyordu sanırım. ne yapacağımı bilemediğim için ellerimi saçlarına götürüp okşadım yavaşça. bana söylüyordu ama saçları yumuşacıktı ayrıca şampuan kokusu savruluyordu ve yine aynı güzel koku.
sonunda benden ayrıldığında gözlerimin içine bakmadan gözlerini eliyle silip konuştu. "geldiğin için teşekkür ederim."
"rica ederim, konuşmak istersen dinlerim. yoksada oturalım sadece."
başını salladı ve olur dedi sessizce.
ayakkabılarımı çıkartıp peşinden odasına ilerledim.
yatağına oturdu, bende karşısına oturdum. başta bir şeyler anlatıcak diye düşündüm fakat bir anda bana dönüp "film izlemek ister misin?" diye sordu. anlamadım çünkü başta ağlıyordu, ama şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. çok garipti, gerçekten çok garip birisiydi. "önce ne olduğunu anlatmak ister misin? İçine attıkça söyleyemediklerin içinde büyür seni rahatsız eder."
yutkundu ve başını eğerek konuşmaya başladı.
"ailem yurtdışına ablamın yanına gittiler. kendimi bazen üvey evlatmışım gibi hissediyorum. çünkü bana yokmuşum gibi davranıyolar. fark ettin mi evde hiç ailem yok, gelmiyolar çünkü. ben evdeyim diye eve gece geç saatlerde geliyolar. elime kredi karti veriyolar ne yapıyosan yap diyip gidiyolar. eve gelip bana kızsınlar diye kartı patlatıcak kadar alışveriş yapıyorum yinede gelipte bir kelime bile konuşmuyolar benimle. evde açlıktan ölsem ne biliym okulda bir şey olsa hiçbirinden haberleri olmaz. tek yaşıyo gibiyim. doğum günümü bile bilmiyorlar. ablamda buna dahil. bazen hep beraber yemek masasına oturuyoruz, sebebi ablam yurtdışından ziyarete geliyor. bu yüzden beraber yemek yiyoruz, sebebini sormak istiyorum ama bir turlu benimle aynı ortamda bulunmuyolar. babam canı isterse bana bağırıp çağırıyo annemde babamı sinirlendirmemem gerektiğini söylüyo. sonra gidiyolar, yoklar. sürekli yemek davetleri var, sürekli. küçüklüğümden beri tek başımayım. aynı ülkede aynı şehirde aynı evde yaşıyoruz, bir kere bile yanıma gelip nasılsın demediler. ablam için bilet alıp yurtdışına gidiyorlar. haksızlık değil mi..?"
gözleri doldu yine bunları anlatırken, açıkçası dışarıdan o kadar dertsiz gozukuyodu ki bende üzüldüm ona. sonra burnunu çekip güldü
"neyse saçma sapan bir konu. seni bununla boğmak istemezdim. öyle büyük bir derdim yok, sadece bir anlığına yalnız hissettim. hem şimdi sen geldin, teşekkür ederim. yanımda olduğun için."
"jaehyun, herkesin derdi sorunu kendine büyüktür. ben bu da dert mi diyip seni yargılayamam. o yüzden için rahat olsun anlatırken. ayrıca anlattığın şeylerde kolay değil. küçüklüğünden beri ailen için görünmez olmak hiçe sayılmak.. zor. onların adına ben özür dilerim."
bir anda kafasını kaldırıp yine gözlerini yavru köpek bakışlarına çevirip ellerini yanaklarıma koydu. baş parmağıyla yanağımı okşayıp. "hayır, sen özür dileme. beni istemesen bile yanımda duruyosun. senin kalbin çok temiz."
ellerini yanaklarımdan ensemdeki saçlarıma doğru indirip okşadı yavaşça daha sonra ise indirdi ellerini.
bu sefer ben elimi ensesine koyup başını kendime çektim ve omzuma yasladım. sanki orası onun yeriymis gibi sorgusuzca başını yerleştirdi ellerinide bacagima koyup dinlendi bir süre. bende elimi sacında dolastırıp sessizce oturdum.
neden ona boyle yakın davranıyordum? bende bilmiyordum. sadece o an içimden ne geliyorsa onu yapıyordum. yanında olmak istemiştim.
yaklaşık 10 dakika sonra kafasını kaldırıp mayışmış gözleriyle bana baktı gülümsedi.
"teşekkür ederim taesan."
ve bugün nefesimi kesicek o şeyi yapıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı. elim ensesinde, elleri bacaklarımda dudakları dudaklarımın üstündeydi. sıcacıktı dudakları. geri çekilmedim, o da geri çekilmeyip dudaklarını oynattı. geri çekilmek.. istemiyordum. çekilmedimde. öpüşüne karşılık verdim. hatta sanırım kendimi fazla kaptırıp diğer elimi yanağına çıkarttım. o da ellerini boynuma dolayıp yaklaştı bana. nefesim kesilince dudaklarından ayrıldım. nefes nefes gözlerimi açtım şaşırmış bir şekilde o da beni izliyordu. ne yaptığımı fark edince ellerimi yüzünden geri çektim. o da yavaşça uzaklaştı. yataktan kalktım dudaklarımı yaladım ve panikle "benim gitmem lazım." dedim.
arkamı dönmüştüm ayağa kalktı ve bileğimden durdurdu beni. "taesan bir anda oldu, rahatsız ettiysem özür dilerim. gitme lütfen."
"ben, annem bir süreliğine izin verdi. gitmezsem kızar. sonra konuşuruz olur mu?"
"peki, olur."
üzgündü, elimi bıraktı bende odasından bir süre sonrada evinden çıktım.
çığlık atmak istiyordum neden öptüm
niye karşılık verdim diye kendime kızıyordum ama içten içe hoşuma gitti. dudakları, çok güzeldi. jaehyunu öpmek çok güzel bir histi.
peki şimdi ne olacaktı?
ne yapacaktım ben?
kafam karışıktı, şimdi tamamen karıştı.
leehan ve woonhaka sormam gerekiyodu.
dalga geçerlerdi ama en güzel tavsiyeyide hep onlar verirdi.
dudağıma dokuna dokuna eve ulaştım. gece dudaklarını düşündüm. uykuya dalarkende onu tekrar öpmek istediğimi düşündüm.
okulda görünce ne yapıcaktım bilmiyordum.
BITTIII
nasil buldunuz bolumu🥺🥺
ben ve bu bolum arasinda bir bag var sebepsizce.
haziranda yazmistim o zamandan beri bu kismi okuyup duruyodum acikcasi😭
oy vermeyi unutmayin!!! 🩷🥹
