Üç Yüz On Yedi Gün

-1-

🫀Merhaba çiçeklerim<3 

📍İlk önce sizi ve bu ortamı ne kadar özlediğimi belirtmek isterim. Nasılsınız? Aylar geçti ama ben hâlâ kendimden geçemedim. Hâlâ aynı noktadayım, neyse.

📍Bu kitap benim için ayrı bir şey, bölüm sıklıkları nasıl olur düzenli bölüm atar mıyım, bilmiyorum. Sadece kafamdaki karmaşıklıktan kurtulmak istiyorum.

📍Eğer sizde benim gibi kaybolmuşsanız bu kitap size yol göstersin, keyifli okumalar <3 :)

-ÜÇ YÜZ ON YEDİ GÜN-

Genç kadın, bomboş gözlerle sahile vuran deniz suyunu izledi. Elinde değildi bazı şeylere karşı hissiz olması. Bir süre boyunca ilaç desteği almış, çeşitli etkinliklere katılmıştı ancak elinde değildi. Bazı şeylere karşı ister istemez hissiz bir şekilde karşılık veriyordu. Ruhu, donmaya hazır olan bir su damlası gibiydi...

Hırçın dalgalar ve üç yüz on yedi gün.

Üç yüz on yedi gün.

Kadının gözleri, hırçın dalgalarıyla içindeki fırtınayı tasvir eden denize çevrildi. Gözünden bir damla yaş akıp giderken, neredeyse kafayı yemek üzereydi. Üç yüz on yedi gün geçmişti ve o alışmıştı ancak yüreği alışmış olmayı artık kaldıramıyordu... 

Bir kez olsun içindekilerini birine dökme hissiyatıyla doldu taştı. Tam bunu düşündüğü sırada denizin ortasına bir yıldırım düştü ve kasvetli havanın anlık olarak aydınlığa kavuşmasını sağladı. Genç kızın soğuk eli yan tarafında duran çantasına gitti ve telefonunu çıkardı.

Kendine düşünme payı bırakmadı. Düşünürse vazgeçerdi, vazgeçerse içindekiler dolup taşacak ve en sonunda kendi sonunu kendisi getirecekti. O, kendi içinde ölmek istemiyordu.

Üç yüz on yedi gün geçti ve o alıştı.

Hayır, alışmak istemiyordu ama alışmazsa ölürdü.

0538***: Üç yüz on yedi gün

0538***: Dalgalarda var bir hüzün

0538***: Dalgalarda var bir hüzün

0538***: Üç yüz on yedi gün. / 18.27

BÖLÜM SONU

Yorumlarınızı şöyle alayım. Nasıldı?

Saygıyla ve sevgiyle kalın<3