THE ONYX / MARVEL UNIVERSE

4 - İLK AŞAMA

"Bayan Thomson! Uyanmalısınız!"

Yerimden kıpırdandım ve açabildiğim tek gözümle neler olduğunu idrak etmeye çalıştım. Galiba biri kapıyı kırmaya çalışıyordu.

"Bayan Thomson! Ölüm uykusuna mı yattı bu kız? Hey!"

Yataktan zorlukla çıktım ve savsak adımlarla yürüyüp kapıyı açtım. Tam karşımda kapıyı yeniden yumruklamaya hazırlanan Wong vardı. Havada kalan eliyle gülümsedi ve iki elini sırtında birleştirdi.

"Günaydın, Bayan Thomson."

"Günaydın, Wong." Kolumdaki saate baktım. 07.10

"Bir sorun mu var?" Kaşları havalandı. "Çalışma saatiniz geldi." Anlamaz bakışlarla ona baktığımda devam etti. "Haberiniz yok mu? Strange size söylemiştir diye düşünmüştüm."

Başımı iki yana salladım. "Hayır. Bana hiçbir şey söylemedi."

"Unutmuş olmalı. Her neyse, hazırlanın lütfen. Kontrol çalışmalarına bugünden itibaren başlayacaksınız."

"Bu kadar erken mi? Peki, hemen hazırlanıp geliyorum."

Başını sallayıp beni onayladığında kapıyı kapattım.

✦✦✦

"Öncelikle potansiyelini öğrenmemiz gerek. Neler yapabildiğini..."

Ellerini sırtında birleştirmiş ileri geri yürüyen Stephen's bakıyordum sadece. Ufaktan başımı döndürmüştü ama neyse.

"Dün gördüğüm kadarıyla enerjiyi manipüle edebiliyorsun, uçabiliyorsun, ve enerji dalgası oluşturabiliyorsun."

Bunların hepsini yapıyorum demek ha? Vay be!

"İlk olarak absorbe etmeyle başlayalım. İki elini de kaldır lütfen." İki elimi de havaya kaldırdım. "Şimdi de avuç içlerini içe dönük olacak şekilde çevir." Dediklerini harfiyen yerine getirdim. "Gözlerimi kapat ve içindeki enerjinin avuç içlerine kaydığını hayal et. Bütün gücün parmaklarının arasında..."

Gözlerimi kapattım ve gözümde canlandırmaya çalıştım. İçimdeki büyük gücü hissetmeye çalıştım. İçimden parmaklarıma doğru aktığını hayal ettim. Gözlerimi açtığımda gördüğüm şey hiçbir şeydi.

Başaramamıştım.

Gözlerimi yeniden kapattım ve aynı şeyleri yeniden hayal ettim ancak sonuç yine aynıydı.

Stephen elimi omzuma koydu ve hafifçe sıktı. "Kendini zorlamana gerek yok. Zamanla öğreneceksin." Minnetle gülümsediğimde elini geri çekti ve birkaç adım uzaklaştı.

"Sırada uçmak var. Gözlerini kapat ve dediklerimi uygula." Gözlerimi kapattım. "Rahatla... Zihnini boşalt... Kendini bir kuş gibi hisset... Kanatların yok ancak ayaklarını yerden kesebilecek o güce sahipsin... Yavaşça yükseliyorsun... Gökyüzüne doğru hareket ediyorsun... Artık yerle bir bağın yok..."

Hissettim. Yerden yükseldiğimi, uçtuğumu hissettim.

Gözlerimi açtığımda hafifçe yükseldiğimi fark etmiştim. Fazla değildi ama başlangıç için gayet büyük bir ilerlemeydi.