matchmakers | taekook

23.

jimin
cok kotuyum agliyorum

hoseok
noldu ne dedi

jimin
konusmak istemiyorum hoseok
bunu sana nasil soyleyecegim|

hoseok
iyi misin

jimin
hayir degilim

hoseok
nerdesin
derse girme istersen

jimin
okuldan ciktim zaten
sizin okula geliyorum

hoseok
tm dur namjoonla cikiyoruz okuldan

jimin
hayir
namjoon gelmesin
yalnizca sen gel hoseok

hoseok
noldu ki

jimin
lutfen hoseok
gercekten moralim cok bozuk

hoseok
ne dedi

jimin
gelince anlatirim

hoseok
attigim ask mesajini gosterdin mi

jimin
ne aski ya😭😭

hoseok
hani sana asikti sende benim sevgilim var diyerek kovacaktin ya

jimin
bana asik falan degil

hoseok
ne demek degil
o halde ne

jimin
ya hoseok
ben
ben cok buyuk bir hata yapmisim

hoseok
ne yaptin

jimin
gercekten cok utaniyorum

hoseok
NEDEN

_

27 dakika önce

Hoseok'a son kez veda ettikten sonra derin bir nefes aldım.

Az sonra uzun yıllar öğretmenliğimi yapmış, sırdaşım, arkadaşım, abim olmuş olan Bay Jeon bana karşı aşk itirafında bulunacaktı.

Aldığım derin nefesi geri verdim ve kapıyı yavaşça açarak hızlıca içeri girip kapıyı geri kapattım.

Bay Jeon, karşıda duran büyük masada yayılmış bir şekilde oturuyordu ve pürdikkat bana bakıyordu. Yine önceki gibi, aynı şekilde, karşı karşıya iki sandalye koymuş ve birine oturmuştu. Hızlı olmak istemiyordum. Ağırdan alarak yavaş yavaş ilerledim ve sessiz olmaya çalışarak sandalyeyi geri çektim. Sonrada yavaşça çektiğim sandalyeye oturdum.

Ellerimi masanın altından önümde birleştirmiştim. Umarım, konuşma bitene kadar tırnaklarımla ellerimi mahvetmem.

"Nasılsın, Jimin?"

Konuştuktan sonra gülümsemiş, ardından ise rahat olan duruşunu bozarak karşımda düzgün bir oturuşa geçmişti.

"İyiyim..."

Utandığım için oldukça sessiz konuşmaya çalışıyordum. Yeterince mahçup bir durumdaydım. Keşke hızlıca söylese de bir an önce kurtulsam diyordum. Ancak bir yandanda hiç o ana gelmek istemiyordum.

"Artık uzatmayalım, hım?"

Söylediği son şeyle kaşlarını kaldırarak "hadi söyle artık" dercesine bana baktı. Yüzündeki gülümseme de söylediği son şeyle sönmüştü... O gülümseme, bir nebzede olsa bana güç aşılıyordu. Yok olması olayı daha da korkunç bir vaziyete sokuyordu. En azından, benim açımdan.