𝐀𝐒̧𝐊 𝐕𝐄 𝐈̇𝐍𝐓𝐈̇𝐊𝐀𝐌★

-41: Yorgun bir uyku~

Satellite fazlasıyla sinirlenmişti ve gözlerindeki okyanuslar kan dolmaya başlıyordu ve cobradan ise hala yaşlar süzülüyordu

Sat; gözlerime bak cobra! ve bunları tekrar et!

Cevap yok...

Sat: hadi cobra! bak ve tekrarla,hadi!

Cevap yok...

Satellite baskıyı arttırarak;

Sat: neden söylemiyorsun? madem sevmiyorsun söyle! hadi! 

İnlemeden başka cevap yok...

Satellite'ın gözleri çoktan kan okyanusu olmuştu ve cobranın iki elini tek eline alıp diğer eliyle de cobranın çenesini kendine çevirmişti ve cobranın gözündeki yaşlar hala süzülüyordu

Sat: söyleyecekmisin?

Yine cevap yok..

Satellite'ın siniri yükselmişti ama bu durumda sakin kalıyordu ve nedenini o da anlamıyordu

Cobranın yüzüne yaklaşarak;

Sat; biliyormusun kim...

Demişti o çekici tonuyla,"ben yalancılardan nefret ederim..."

Cobra bir açık bulmuşken bıçak açmayan ağzını ilk ve son kez açmıştı;

Cobra: tamam nefret et benden o zaman..

Sat: sen bir istinasın bebeğim... 

Deyip cobraya biraz daha yaklaşmıştı ve cobranın gözlüğünü yavaşça çıkarmıştı ve cobra ise tepki veremediği için kollarını çekiştiriyordu ve saçı zaten dağınıktı

Cobra: çıkarma şu gözlüğümü ya!

Satellite baskıyı arttırarak cobranın tek hareketinide tamamen kısıtlamıştı ve ağzını çenesini tuttuğu eliyle hafifçe kavramıştı saçlarını gözünün önünden çekerek karşılarştığı o iki korkak koyu yeşillikten baya etkilenmişti ve onlara tutku ve sahipliğiliyle bakıyordu çünkü onun için tek gerçek cobranın onun olduğuydu ve aksi iddia edilene kadar bunu değiştirmeyecekti...

Cobranın tüm hareketleri kısıtlı olduğu için biryere hareket edemiyordu,sadece satellite'ın kontrolündeydi ve kendini güçsüz ve acı içinde hissediyordu çünkü biryandan bileklerine baskı uygulanıyor,biryandan da konuşmaya zorlanıyordu ve ağlayacakken ne kadar konuşursa o kadar tehlikeli oluyordu onun için.bu yüzden fazla konuşmuyordu

Satellite cobranın kalbinin hızla çarptığını ve ne kadar korktuğunu ona yaklaşınca anlamıştı, cobranın ağzını bırakıp çenesini kendine çevirmişti ve nefesleri nefeslerindeydi adeta... satellite'ın birazdaha yaklaşmasıyla dudakları çok ucundan birbirine değiyordu ve cobra bakamayarak gözlerini kapatmıştı ve satellite'ın emir verici bir tonla açmasını söyleyince hemencecik açmıştı çünkü açmazsa zorlanacağını biliyordu

Cobra korkarak;

Cobra: ne istiyorsun benden.. neden bırakmıyorsun beni...

Sesi çaresizlik ötesiydi ve kısıktı çünkü baya güçsüz ve yorgun hissediyordu kendini..

Sat: benim isteğim sadece sensin kim...

Demişti dudaklarına kapanarak..

Cobra tuttuğunu bile hatırlayamadığı nefesini vererek gözyaşlarını bırakmıştı yanaklarına..