YALI ÇAPKINI (KADER)

16. BÖLÜM

Seyran: ben burdayım açın kapıyı. Kimse yok mu .

Seyran sayısız kere kapıyı çaldı, yumrukladı, bağırdı. Ama kapıyı açan olmamıştı. Seyran'ın travması vardı. Daha küçükken babası onu cezalandırmak için mahsene kapattığında çıkmıştı ortaya. Kapalı yerlerde nefesi daralıyordu. Sakin kalmaya çalıştı. Nabzı hızlanmaya başlamıştı. Muhakkak birileri gelip onu kurtaracaktı buradan. Ferit iki saatin sonunda eve varabilmişti. Büyük bir hevesle eve girdi, odaya çıktı ama seyran yoktu. Aşağıya indi. Evdeki hizmetçilere sordu, az önce evde olduğunu söylediler ferit'e. Ferit bütün konağı dolaşmıştı ama seyran yoktu. Kafayı yiyecekti. En son kapıdaki korumalara sordu Seyran'ı, onlarda evden çıkmadığını söyleyince aklını yitirecek gibi oldu.

Gülgün: tamam oğlum bir dur.

Ferit: ne duru ya anne. Karım nerde benim.

Ece: abi heryere baktın mı?

Ferit: baktım ya baktım. Ambar hariç her yere baktım. Dışarıda çıkmamış.

Ece: abi!!

Ferit: ece hayır. Böyle birşey olamaz değil mi?

Hepsi koşar adımlarla ambara geldi. Kapıyı açtıklarında yerde yatan seyran'la karşılaşmayı kimse beklemiyordu.

Ferit: seyran!!!!!! Seyran aç gözlerini bak bana.

Seyran baygın gibi ama sayıklıyordu. "Korkuyorum ışığı kapatma, üşüyorum, hayır vurma bana"

Ferit: seyran yalvarırım aç gözlerini.

Seyran: Ferit??

Ferit: buradayım bitanem.

Seyran: Ferit seni çok seviyorum.

Ferit: bende çok seviyorum seyran, ama bırakma beni, bende kal lütfen.

Ferit biran toparlandı. Seyran'ı kucaklaştığı gibi avluya çıkardı Koltuklardan birine yatırdı. Nabzı iyiye gidiyordu. Derin derin nefes almaya başladı. Ama sayıklıyordu, bütün ev halkı başlarında toplanmıştı. Biraz kolanya ve su ile seyran kendine geliyordu.

Ferit: seyran uyandın.

Seyran: Ferit nerdeyim ben?

Ferit: sen nasıl ambara girdin? Nasıl kaldın o kadar saat orada?

Seyran: ben ben evi geziyordum, en son ambara girdim. Biri arkamdan kapıyı kapatıp, ışığı söndürdü. Ben çok korktum.

Ferit elleriyle seyran'ın kafasını avuçladı, öptü.

Ferit: tamam tamam bitanem geçti.

Seyran: Ferit beni odamıza çıkar.

Ferit: bu evdeki herkesle tek tek görüşecem. Ve bu durumda suçlu olan kim varsa doğduğuna pişman edecem. Bunu herkes bilsin.

Ferit Seyran'ı kucaklaştığı gibi odaya çıkardı. Seyran'ı yavaşça yatağa bıraktı.

Ferit: iyi misin?

Seyran: değilim çok korktum.

Ferit: anlatmak ister misin?

Seyran: şey ben bir keresinde küçükken babamdan izinsiz resim yapmıştım. Oda beni mahsene atmıştı, sabaha kadar orada kalmıştım ve ben yedi yaşındaydım o zaman. Ne kadar dil döksemde yalvarsamda çıkarmamıştı beni. O zamandan beridir karanlık ve kapalı yerlerden çok korkarım.

Ferit: seyran ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Çok özür dilerim seni yanlız bıraktım. Lütfen affet beni. Seni kim kilitledi gördün mü?