"Sana bakınca diğer insanların gördükleri kızı değil,bana ait olan ruhu görüyorum."
"Ben de kahve gözlerinle süslenmiş mükemmel çehreni görüyorum."
Uyarı:Bu kitap şiddet unsurları ve olumsuz ögeler içerir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Belki de biraz olsun sevgiye ihtiyacım vardı."
~Masal Soylu
7.Bölüm Dans edelim mi?
O gece çok düşündüm.Bu evde daha ne kadar bu saçmalıkları çekebilirim diye. Belki de biraz olsun sevgiye ihtiyacım vardı.Fakat ben yalnızlığa mahkum edilmiş gibiydim.Bir deniz kenarında kulaklığımdaki Cem Adrian'ın güzel tınısıyla yürüyordum şimdi.Müzik bittiğinde farklı bir şeyler açmak için bir banka oturarak müzik listeme bir göz attım.
"Masal."
Tanıdık bir ses duyduğumda arkamı döndüm.
"Arda."
"Arda Saraç"diyerek tamamladı cümlemi.
Zar zor gülümsemeye çalışarak "Otursana"dedim.
Yanıma oturarak"İyi misin?Çok iyi göremedim seni bugün.Dün okula da gelmedin."
"Biliyorum.Evet,bugün biraz kötü bir gün geçirdim."
"Masal yardım edebileceğim bir şeyse anlatabilirsin,lütfen."
"Yardım edemezsin.Kimse yardım edemez.Keşke kolayca anlatabileceğim bir şey olsaydı.Ama anlatamıyorum işte.Korkuyorum."
"Neden?Neden korkuyorsun?"
"Dediğim gibi kolay anlatabileceğim bir şey değil.Yine de beni dinlediğin için sağol."
"Numaramı sınıf grubundan bulabilirsin.Ne zaman anlatmak istersen dinlerim."
Bense sadece gülümsemekle yetindim. Arda ayaklanarak başını salladı.Bir nevi görüşürüz diyordu.Sınıf grubundan numarasını kaydederek yürümeye devam ettim.
Ne yapacağımı bilemiyordum.Nereye gideceğimi,o eve bir daha gitmek istemeyeceğimi biliyordum.Hani bazen çok çaresiz hissederiz ve bu dünyada fazlalık olduğumuzu düşünürüz ya.İşte tam olarak böyle hissediyordum.Hissiz bakışlar ve karmakarışık bir kafa.Bunu kontrol edebilmek elimde değildi.Elimi kime uzatsam itileceğimi biliyordum.
Saat neredeyse 08.30'a geliyordu.Okula geç kalmamak için önce eve doğru ilerledim.Ne kadar istemesem de. Kimseye görünmeden cebimdeki anahtarı çıkarıp eve girdim.Kimseden ses yoktu.Eve sessizlik çökmüştü âdeta. Sessizce odama gidip okula giderken giydiğim kıyafetlerimi giyerek evden çıktım.Kapıyı sertçe kapatarak arkamı dönmemle kapının açılması bir oldu.
