KANLI YAĞMUR -2-

HAYIR, ALEV'İ DEĞİL ALEV'İ BİLENLERİ YOK EDECEĞİM

Odaya giren üç kişi vardı NEFHA/ASENA/UĞUR evet Asena ve Uğura şaşırmamıştım ama Nefha. Kokusunda huzur bulduğum Oğuz'un yaptıkları karşısında şoka uğrayan biri aynısını cidden yapmış olabilir miydi? Veya işin içinde bilmediğim bir oyun vardı ve ben bilmeceleri hiçbir zaman sevmemiştim. Nefha da benim ile aynı tepkiyi verdi. "ALEV?"

"Asena Alev'in ne işi var burada?" Nefha'nın şaşkın cümlesine karşılık Asena gayet net ve sakin bir tepki ile dudaklarını büzerek konuştu. "Yazık, Ailesinin aptal zengin olma oyunları minnoş kızlarına patladı. Ayrıca sana da çok kırıldık Nefha kızı bizi Benay diye tanıttın." Fok balığı diyerek göz devirdiğimde Nefha da benimle aynı tepkiyi verdi. "Asena bir kes sesini" Nefha yanıma gelip beni kontrol etmeye başladı. Bir yandan da ellerimi ve ayaklarımı çözüyordu. Asena "Ne yapıyorsun sen Nefha" Diyerek Nefha'yı itti. "Bu kızı ne zorluklarla bulduk haberin var mı? Poyraz çıkar şunu dışarı" Poyraz benim başımda duran korumaydı. Asena yanıma yaklaşıp tırnaklarını yüzüme geçirdiğinde yüzüme bulaşan kırmızı sıvı ile inledim. Ardından Uğur gelip Asena'yı geri çekti. "Ne yapıyorsun Asena kız bize sağlam lazım kendi kıskançlıkların için kullanamazsın. Tek başına çalışıyor gibi davranma şu şirkette!" Asena bir şey söylemeden Uğuru da alıp odadan çıktı. Yüzümdeki Yaranın sızısı gittikçe azalırken kapı açıldı. İçeri giren Uğur'un elinde bir tepsi ve yemekler vardı. "Alev, elini ve ayağını çözüyorum. Birazdan buraya yatak getirilecek bir ihtiyacın olursa Poyraz'a beni çağırmasını söyle. Yemeğini de lütfen ye..." Uğur çıktıktan hemen sonra odaya bir yer yatağı kuruldu. Odada tek kaldığımda bir kâse çorbanın altına sıkıştırılmış bir kâğıt parçası fark ettim. Kahverengi notu aldım ve açtım.

Alev bu notu Uğur ile ben yazıyorum. Her şey Asena ve annesinin planıydı. Ve bizde bilmiyorduk gözlerindeki hayal kırıklığının ne kadar beni parçaladığını bilemezsin. Orada Uğur da belli edemezdi yoksa seni kurtarmamız imkânsız bir hal alırdı. Lütfen bizi affet seni bir şekilde kurtaracağız güven bana... NEFHA

Yapmamıştı biliyordum bana bunu yapmayacağını. Yemeği umursamadım. Yatağa geçip uzandım. Kapanan gözlerim bedenimdeki yorgunluğu atmak için yola çıkmışken ruhum artık yorgunluğunu atamayacak derecedeydi. İyi geceler gökyüzü parıltıları.

J

Gözlerimi açtığımda odada aynı kadro vardı. Asena, Uğur ve Nefha karşımda uyanmamı bekliyordu. Asena'nın cırtlak sesi odada yankılandı. "Prensesimiz uyanmış, Poyraz kameraları getir" Göz devirerek ayağa kalktım. Nefha o kadar nefret ve pişmanlık dolu duruyordu ki içimi büyük bir korku kaplamıştı. "Nefha ne kamerası?"

"Asena sana birkaç soru soracak sende bunları cevaplayacaksın" Ne kadar sert gözükmeye çalışsa da dokunsam ağlayacaktı ama istesem de dokunamazdım... Uğur ise gayet sakindi. Fakat bu sakinlik kurtulacağımdan emin olduğu için miydi? Yoksa Kurtulamayacağımı kesinleştirdiği için miydi? Bu tedirginlik bana aylarca yetebilirdi. Çok zaman geçmeden içeri kamera ve ışıklar kuruldu. Karşıma Asena oturdu ve beni de karşısındaki çürük tahta bir sandalyeye oturttular. "Evet, prenses Nefha'nın dediği gibi sorularıma düzgün yanıtlar verirsen anlaşabiliriz."

"Nasıl istersen güzelim tek bir şartım var" Alaycı bir gülümseme ile dinlemeye başladı. "Odada sen dışında kimse olmayacak"

"Sen çok mu zekisin ya. Tamam, kabul ama ilk önce Poyraz seni bir bağlasın." Asena son cümlesinden sonra benden hüzünlü bir tepki bekliyordu ancak yüzümdeki kin bütün duygularımı saklayabiliyordu. Nefha ise her şeyi anlamış gibiydi. Nefha dudağının bir kenarını kıvırarak Poyraz'ı geri çekti. "Ben dışında kimse dokunmasın, ellerimle bağlayacağım onu. Acı çektiğini görmek benimde hakkım değil mi?" Nefha'nın bu sözleri normalde canımı yakardı ama bir planı vardı ve bunu biliyordum. Ayaklarım ve ellerimi aynı ip ile bağladı ama tamda tahmin ettiğim gibi ipin ucunu arkadan elime tutuşturdu. Elimdeki ipi çektiğim anda bütün ipler çözülecekti. Herkes odadan çıktıktan sonra sadece ben ve Asena kalmıştık.