"ក្រែងលោកជាអ្នកប្រាប់មិនចឹង ឥលូវមកឈឺក្បាលហាលថ្ងៃអី លែងទៅខ្ញុំទៅមើលលោកនីក"
"មួយម៉ាត់អានីក ពីរម៉ាត់អានីក ចុះប្ដីខ្លួនឯងមិនមើលផង" ខ្លួនមានប្ដីតែមាត់ហាឡើងតែឈ្មោះប្រុសផ្សេង សួរគេឯងមើលសមខឹងដែរទេ?
"ខ្ញុំមានប្ដីដែរ?" ថេហ៍ធ្វើមុខស្លើដាក់អ្នកខាងលើបែបលីលើ របៀបមិនបានដឹងខ្លួនសោះថាមានប្ដីហើយ រាល់ថ្ងៃស្មានមានតែកូនអត់ប្ដីតើ។
"ថេហ្យុង កុំធ្វើឲ្យបងទប់ចិត្តមិនជាប់" សម្លេងគំហ៊កឡើងកាន់តែខ្លាំង ថ្នាក់ប៉ោងសរសៃថ្គាមចេញមកឃើញច្បាស់តែអ្នកខ្លះក្បាលរឹងមិនបានខ្លបខ្លាចនៅហ៊ានផ្គើនបន្ថែមទៀត។
"ខ្ញុំមិនដឹងពិតមែនថាខ្ញុំមានប្ដីឬអត់"បើមានដូចគ្មានហៅថាអត់ល្អជាងមានមិនចឹង។
"អញ្ចឹងចាំបងបង្ហាញអូនថាមានឬអត់"ចប់សម្ដី ដៃមាំក្រាស់ផ្លាស់ប្ដូរពីការចាប់ដៃតូចរបស់ប្រពន្ធ បែមកដោះឡេវអាវខ្លួនចេញអស់សឹមទម្លាក់មកច្រត់នឹងសាច់ពូក។
"ចង់ធ្វើអី"សំណួររដាក់រដុបហេតុដឹងប្រាកដពីទង្វើអ្នកខាងលើទើបអារម្មណ៍ដែលឌឺដងសប្បាយមុននេះហោះរសាត់ទៅណាអស់ជំនួសមកវិញដោយភាពហេងហោងផតពោះស្រឺតៗ។
"ក៏បង្ហាញថាអូនមានប្ដីហើយនោះអី"
"អ្ហាយ កុំឆ្កួតណា"គេមិនយល់ស្របជាមួយទេ ពេលនេះមនុស្សមើលមុខគ្នាមិនចំផងឲ្យមកធ្វើរឿងអស់នោះគឺមិនកើតការ។ថេហ៍ព្យាយាម រុញដើមទ្រូងដ៏ហាប់របស់ប្ដីឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយតែមិនបាន ដូចចិត្ត ជុងហ្គុករិតតែឱនមុខមករកនិងញក់ញីដើមទ្រូងមានសាច់ពើតៗរបស់ប្រពន្ធខ្លាំងៗមិនប្រណី។
"ជុងឈប់ភ្លាម អ្ហាយ"សម្ដីថេហ៍គ្មានន័យមិនត្រឹមបិទត្រចៀកមិនខ្ចីស្ដាប់ នៅប្រហើនចាប់ហែកអាវប្រពន្ធឲ្យរហែកដាច់ដោចអស់ ដោយសារកម្លាំងនាយក្រាស់មិនតិច ទើបបណ្ដាលឲ្យស្បែកសទន់រលោងដូចកូនង៉ែតប្រែជាក្រហមព្រោះកកិតនឹងកំទិចក្រណាត់។
"លោកគ្មានសិទ្ធធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំទេជុងហ្គុក" គេភ័យណាស់តែមិនបង្ហាញ នៅចិត្តសឿងស្រែកសម្លុតអ្នកខាងលើមិនសំចៃសម្លេង តែកាន់តែធ្វើខ្លួនក្លាហាន ជុងហ្គុករិតតែមិនប្រណី។
"មានស្អីមកសម្អាងថាគ្មានសិទ្ធទាំងដែលបងជាប្ដីរបស់អូន"មែនហើយ ប្ដីប្រពន្ធធ្វើរឿងលើគ្រែជាមួយគ្នាមានទៅទាស់ខុសអីតែគ្រាន់មិនសមពេលដែលនាយចាប់បង្ខំដោយមិនថ្នាក់ថ្នម។
"តែខ្ញុំមិនបានយល់ស្រប លោកបង្ខំខ្ញុំ"
"មិនបានបង្ខំ បងចង់បង្ហាញ"
"មិនបាច់ ខ្ញុំគ្មាន-អ្ហឹម!"ពាក្យដែលចង់និយាយត្រូវលេបចូលពោះវិញអស់បន្ទាប់ពីបបូរមាត់អ្នកខាងលើសង្រ្គប់ក្រអូមមាត់តូចជាប់ នាយញក់ញីខ្លាំងៗមិនចង់ឲ្យចាញ់ប្រពន្ធក្បាលរឹងដែលគិតតែប្រឹងខ្ចឹបមាត់ជាប់មិនព្រមបើកទទួលស្នាមថើបពីប្ដី។
"អ្ហា៎!!អុប៎" ក្រអូមមាត់ដែលប្រឹងបិទមុននេះប្រែមកជាជំហរតាមកម្លាំងដៃច្របាច់អ្នកខាងលើ ពេលឱកាសកំពុងមាន នាយលូកអណ្ដាតទៅឈ្លានពានយ៉ាងសមចិត្ត ជញ្ជក់ផ្ដិតយករសជាតិមកបានជាច្រើនអនេក បើទោះជាធ្លាប់បានប៉ះពាល់រួចហើយក៏ដោយ ចំពោះរសជាតិមួយនេះនៅតែវិសេសវិសាល នៅតែផ្អែមមិនប្ដូរ និយាយឲ្យចំទៅពិតជាឈ្លក់វង្វែងនិងរសជាតិមួយនេះណាស់។
"អ្ហឹក..."ការថើបរោលរាល ផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់ជាយូរសឹងតែធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រោមត្រដរខ្យល់ យល់ថាអាណិតទើបព្រមព្រលែងសិនតែមិនមែននៅទំនេរទេ នាយប្រែជាថើបថើអូសមកក្រោម ដល់ចង្ការជញ្ជក់លាន់ឮសម្លេងជីបជុប រួចហួសមកដល់សាច់កញ្ចឹងកសខ្ចីនៅខាំសាច់កទាល់តែលិចចេញស្នាមជាំទៀត។
"ឈ-ឈឺណាស់អ្ហឹក"នេះមកពីនាយខឹងខ្លាំងមែនទេ បានជាមិនថ្នមសោះអញ្ចឹង ដឹងទេអ្នកទទួលរង ស្គៀមពេញខ្លួនប្រាណអស់ហើយ។
"ជុងៗ កុំៗ ខ្ញុំអ្ហឹក-" ភ្លាមៗជើងស្រឡូនទាំងគូត្រូវឃ្លាតចេញពីគ្នាសឹងតែរហែក បាតដៃធំគ្រើមលូកអង្អែលលិចអង្អែលកើត ហើយក៏ប្ដូរមកកាន់ទីតាំងកណ្ដាលទាំងទាន់ហន់។
"ឥលូវដឹងឬនៅថាអូនមានប្ដីហើយ" មាត់ពោលសួរនាំ តែដៃបែជាចាប់ផ្ដើមចលនាត្រង់ចំណុចទន់ទ្រាយមួយនោះ ពីយឺតទៅជាលឿននាំឲ្យអ្នកឆ្លើយពិបាកហើបមាត់នឹងតបសារ។
"អ្អឹស-អ្ហឹក មានៗហើយអ្ហឹក" ស្របនឹងសម្ដី ដង្ហើមដកញាប់សឹងតែមិនដល់គ្នា ចម្លើយដែលទទួលបានធ្វើឲ្យម្ចាស់សំណួរញញឹមឡើងតែមិនបានប៉ុន្មាន ប្រយោគបន្តទៀតញ៊ាំងឲ្យអ្នកជាប្ដីកើតការមិនពេញចិត្តក្រៃលែង។
"តែមិនមែនជាលោកឯងទេ អ្អាស៎!" គេចាប់ជើងស្រឡូនឲ្យកន្ធែកឃ្លាតចេញពីគ្នារិតតែខ្លាំង មុននឹងត្រសុលខ្លួនចូលទៅចន្លោះកណ្ដាលយ៉ាងតក់ក្រហល់ ហើយមិនចាំយូរនាយបញ្ចេញចលនាទាំងគ្មានសំណើមជួយជ្រុមជ្រែង។
"អាស៎!អ្ហឹក ឈប់ៗអ្ហឹក"មិនទាន់នឹងដឹងអីផង នាយលែងមកសម្រុកញាប់ៗទៅហើយ បើទោះជាធ្លាប់ទទួលយកក៏ដោយ ក៏ភាពឈឺផ្សានៅតែមាន។
"អឺស អូននៅតែតឹងណែន*សឺត"អ្នកសម្រុកពីលើ ឈឺមិនចាញ់គ្នាតែឈឺទាំងមានក្ដីសុខ ហេតុនេះនាយគ្មានហេតុផលអីដែលព្រមឈប់តាមសម្ដីអ្នកជាប្រពន្ធនោះទេ។ចលនាចង្កេះបោកសង្រ្គប់លឿនទៅៗ តាំងពីស្ងួតរីងរៃរហូតលិចចេញនៅសំណើមរំអឹល ទើបធ្វើឲ្យមានសម្លេងអៀចត្រង់ចំណុចសាច់ប៉ះសាច់កកិតយ៉ាងសកម្ម។
"ជុងអ្ហឹក ខ្ញុំឈឺអ្ហឺៗ"ទីបំផុតគេចាញ់ហើយ ភាពខ្លាំងនៅមុននេះរត់ចេញពីខ្លួនអស់រលីងនៅសល់តែប្រពន្ធកំសត់ដែលកំពុងយំដូចកូនឆ្មាយំ។
"ចង់ឲ្យថ្នមដែរទេ"ឃើញទឹកភ្នែកប្រពន្ធហើយនាយសែនអាណិត ក្នុងចិត្តលួចស្ដីបន្ទោសខ្លួនឯង ហេតុអីធ្វើមិនចេះគិត នាយបន្ថយល្បឿនបន្តិច រួចឱនមុខមកថើបថ្ពាល់ក្រពុំថើៗ ថើបជម្រះទឹកភ្នែកចេញទាល់តែជ្រះ។
"អ្ហឹម"ថេហ៍ងក់ក្បាល់ផ្ងក់ៗ ទាំងពេបមាត់ ហេតុអី? ហេតុអីឲ្យតែនៅជាមួយនឹងជុងហ្គុកគេចូលចិត្តតែយំ ទ្រាំធ្វើខ្លួនខ្លាំងមិនដែលបានយូរ។
"អញ្ចឹងហៅបងប្ដីសម្លាញ់មក"
"អត់!"នៅតែរឹងដដែល តាមចិត្តខឹងចង់តែសម្រុកឲ្យណាណីបើកុំយល់កាយល្អិតដែលទទួលកម្លាំងយក្សពីនាយសែនលំបាក។
"ថេហ្យុង អូនចង់យំមួយសប្ដាហ៍ពេញឬ?"
"អត់ទេ អ្អាស៎ជុងអ្ហឹក" សុខៗនាយសម្រុកមកបែបបំភ័យ សាច់ពោះរាបស្មើអ្នកខាងក្រោមប្រែជាមានរលកចុះឡើងៗតាមកម្លាំងអ្នកខាងលើដែលចូលមកពួនសង្ងំ។
"ហៅបងប្ដីសម្លាញ់មក"
"ហៅហើយ លោកនឹងឈប់ត្រូវអត់"បើឈប់ពេលនេះអាចនឹងទាន់ពេល អារម្មណ៍ថេហ្យុងមិនទាន់ស្លុងទៅតាមគេទាំងទ្វេនោះទេ ព្រោះនៅឈឺនៅឡើយ។
"ហៅមកបងចង់ស្ដាប់"
"បងសម្លាញ់ ឈប់បានហើយ"
"អូខេ អូនសម្លាញ់ចាំបងបន្តទៀត"
"ជុងហ្គុកអត់ទេអ្ហា៎!"
TO BE CONTINUED
