bu bölüm AysemBulut61 eşliğinde yazılmıştır🤍.
yedi ay geçen evliliklerinde birbirlerine iyice bağlanmıştı efe ve tuğçe.
efe nerdeyse eve her gün papatya buketleriyle geliyordu..
tuğçe nasıl bulduğunu sorsa da meslek sırrı diyip işin içinden çıkıyordu genç savcı..
eve erken gelmişti o gün tuğçe..efe gelmeden,mide bulantısını bastırmalıydı sürprizinin bozulmaması için..
eli boynuna gitti bir anlığına..kolyesi ordaydı,efe yeniden ait olduğu yere takmıştı kolyeyi..
yarın yılbaşı partileri vardı..çınar ve babalarıyla girmek istemişlerdi yeni yıla..
başka kimse olmamasını tuğçe istemişti,öğrenmişti efeden o kötü günlerde ılgazın ereni suçlu çıkarmaya çalışmasını..
ereni de onlarla görüştürmüyordu,tercih yaptırmıştı kendisi ve onlar arasında..
eren hiç şüphesiz kabul etmişti tuğçenin tercihini..yıllar sonra bulmuştu kızını,bırakamazdı.
tuğçe mutfakta yemekleri hazırlarken burnuna dolan papatyanın, sevdiği adamın kokusu,beline dolanan eller ve yanağına konan buseyle gözlerini sıkıca kapatıp kendini efenin omzuna bıraktı.
"hoş geldin savcım"
"hoş buldum tuğçem,seni çok özledim"
"bende seni çok özledim"
"yemek mi yapıyorsun?"
"evet.."
"bende ellerimi yıkayıp şu takımdan kurtulayım yanına gelirim"
"tamam"
efe tuğçenin yanağına öpücük bırakıp banyoya ellerini yıkamaya gitti.
tuğçe çiçeklerini suya koyarken şort ve tişörtüyle ona doğru gelen efeyi gördü.
"savcım?"
"tuğçe hanım?"
tuğçe efeye dönmüş kollarını boynuna dolamış dudaklarına uzanmıştı.
efe karşılık verirken ellerini tuğçenin beline sarıyordu.
"efe"
"hm?"
"acıktım"
"tamam yiyelim" diyip tekrar öpmüştü tuğçeyi.
"yemek yesek?"
"böyle daha iyi değil mi?"
"iyi ama yemek de yesek?"
"peki tamam"
efe gülerek tuğçeye yardım etmeye başladı.birbirlerinin gözlerine bakarak yedikleri yemekten sonra planlarını konuşmak için sarılarak koltuğa yayıldılar.
"başka kimse olmayacak değil mi tuğçem?"
"olmayacak sevgilim"
"sen,ben,babam ve çınar yani?"
"evet"
"parla?"
"o yurtdışına gitti"
"iyimiş"
"boşver gitsin"
"seninle olayım da benim için gerisi önemli değil"
"seni çok seviyorum"
