Ev Arkadaşı/\Arcen

☆

Arif
Sabah kalktığımda Cenan'ın yatağında olduğumu gördüm, fakat Cenan yanımda yoktu. Tam bkm'ye mi gitti diye düşünürken mutfaktan sesler geldiğini fark ettim ve iş güvenliği diye düşünerek elime bir yastık aldım.

Mutfağa doğru ilerledikçe sesler artıyordu... Mutfağın kapısına iyice yaklaşmıştım. Mutfağın kapısı açıktı tabii ben de içerideki kişiyi rahatlıkla göre biliyordum bu kişi Cenan'dı. Sessiz sessiz Cenan'a yaklaştım ve Cenan'ın omuzuna dokundum

"ANANI" diye bağırıp elindeki bıçakla bana döndü "Arifim sen miydin? " elindeki bıçağın hâlâ bana doğru tutuyordu "benim Cenanım da bıçağı bi indirsen mi"
Yüzüme garip garip baktı "bıçak Cenan bıçak hani indirsen her şey daha iyi olabilir"bu sefer bir bıçağa bir bana baktı ve sonunda bıçağı indirdi

"Ee Arifim o yastık ne?" bu sefer ben yastığıma baktım "hee bu yastık şey ben içerde hırsız var sandım da" Cenan sözümü kesti"hırsıza yastık mı fırlatacaktın Arif" diye sordu sorgulayıcı bakışlarla

"Yani odada mızrak yoktu" yine sözümü kesti ama bu sefer gülmesiyle...Gülme faslı bir süre sonra bitti ve ciddileşti "benim olduğum yerde kimse sana asla zarar veremez" bu dediğiyle hipnoz olmuş gibiydim sadece Cenan'a bakıyor ve sessiz kalmayı seçiyordum.Bu sessizliği Cenan böldü "hadi gel kahvaltı yapalım"

Hızlıca kabul edip masaya oturdum. Açıkçası kahvaltı yapmayı pek sevmezdim o yüzden sadece önümdekilere bakıyordum "Arifim biraz daha önündekilere bakıcak mısın? Biraz daha bakışırsanız yemekleri ağızına tıkıcam da"

Cenan bu bakışmayı bitirmişti "ya ben kahvaltı yapmayı pek sevmiyorum" dedim çekinerek "biliyorum ama yemen lâzım" nereden biliyordu acaba. Sorgulamadan kafamı sallayıp ağzıma bir salatalık attım ve bir salatalık daha.

Cenan da bana bir yumurta soyuyordu "ya Cenanım bari yumurta yemesem" "daha hiç birşey yemedin Arif" sesi biraz sert çıkmıştı bu da benim morelimi fazlasıyla düşürmüştü. Kafamı salladım, soyduğu yumurtayı bir tabağa koyup güzelce kesti.

Elimdeki çatalı yumurtaya batırıp yemeye başladım. Sonunda yumurtam bitmişti "Aferin benim arifime" benim arifim mi? Bu çok hoşuma gitti...Gülümsedim "1 haftalığına senin için izin aldım haberin olsun" dediği şeyle şaşırmıştım, ben gayet iyiydim oysaki "Cenan gerek yoktu ki ben gayet iyiyim"

"Arifim lütfen itiraz etme hem kafama göre izin istemedim zaten doktor söyledi yaran kapanana kadar evdesin" "peki sen izinli misin?" "maalesef ben izinli değilim Arifim ama işlerimi en kısa sürelerde bitirip gelicem merak etme" diyip gülümsedi gülümsemesine karşılık verdim.

"Bu arada istediğin zaman Emre'yi de çağıra bilirsin o da izinliymiş" Emre'ye ne olmuştu acaba "Emre niye izinli ki?" "Bilmiyorum ki yavrum" merak etmiştim Emre neredeyse hiç izin almayan biriydi demek ki gerçekten önemli bir şey olmuştu.

Düşüncelerimden Cenan'ın sesiyle çıktım "ben çıkıyorum Arifim dediğim gibi istediğin zaman Emre'yi çağıra bilirsin" konuşmasını bitirdikten sonra yanağımdan bir makas aldı ve kapıya doğru yöneldi "görüşürüz Cenanım"

Cenan gittikten sonra hemen telefonumu alıp Emre'nin numarasına tıklardım

Malım♡aranıyor....

"Alo Emrem ne yapıyorsun"

"İyi Arifim uzanıyorum sen"

Sesi hiç iyi değildi

"Emre ne oldu sana"

Burnunu çekti

"Bir şeyim yok Arif"

"Var Emre lütfen hemen yanıma gel ve anlat"

"Peki Arifim öyle olsun.
Cenandasın dimi sen"

"Evet Emrem bekliyorum seni dikkatli gel lütfen"

"Tamam Arifim görüşürüz"

"Görüşürüz Emrem"

Emrem ne oldu sana emrem

AREM ARKADAŞLIĞII