TAMA ( OMEGAVERSE )

1

  Binlerce kişilik alana doğru ilerliyordum. Kalbim maraton koşmuş gibiydi. Yıllardır hayranı olduğunuz adamın konserine giderken böyle oluyordunuz. Güvenlik görevlilerinin yanından geçtim ve uğruna iki aydır çalıştığım ön sırada ki yerime doğru ilerledim. Sosyal ilişkilerde pekte başarılı değildim. Çoçukluk arkadaşım ve sırdaşım olan Hyunjin tüm çevrem, ihtiyaç duyduğum yegane kişiydi. Farklı zevklerimizin olmasıysa kaderin bir cilvesiydi. Telefonuma gelen bildirim sesiyle "iyi insan lafının üstüne gelirmiş" ile "iti an çomağı hazırla" atasözlerinin arasında kalmıştım.

Mesaj (hyunjin) - JİSUNG GÖRDÜN MÜ SENİNKİNİ??!!

Mesaj (Jisung) - Hayır bekliyorum hala 😿

Mesaj (hyunjin) - Ay ben bile heyecanlandım.

Mesaj (Jisung) - kalp krizi geçiren kedi emojisi

Mesaj (hyunjin) - XGABDFHJBFRGHVCHJNBV

Şapşal arkadaşıma gülüp telefonumu kapattim. Konser alanı tamamen dolmuştu. Ortamda rahatsız edici bir uğultu vardı. Bu kadar kalabalık bir yere gelmek gerilmeme sebep olsada lee minho'yu kanlı canlı görecek olma düşüncesi korkumu unutmamı sağlıyordu.

Aniden kesilen ışıklar ile heyecanla sahneye baktım. Ağır adımlarla sahnenin ortasına yerleştirilmiş mikrofonuna doğru ilerliyordu. İnsanların güçlü çığlıkları yüzünde minik bir tebessüme sebep oldu. Bense öylesine büyülenmiştim ki nefes almayı unutmuştum adeta. Bu esnada kalbime saplanan acıyla sarsıldım. Dengemi kaybetmem ve düşmem de aynı anlarda oldu. Yanımda ki kişi beni tuttu ve kaldırmaya çalıştı. Bilincim yarı açık yarı kapalıyken insanların sahneye doğru endişeyle baktığını kimilerininse çığlık attığını duymuştum. Aklıma gelen ihtimal ise çılgıncaydı. Lee Minho ve ben ruh eşi olabilir miydik?

Minho

Kulaklığıma gelen geri sayım sesleri eşliğinde sahneye çıktım. Ne kadar sakin görünsemde göğsümü aynı heyecan kaplıyordu her seferinde. Çığlık sesleri gülümsememe sebep oldu. mikrafonuma doğru ilerlerken tanıdık heyecan ve mutluluğun yanında farklı bir his daha vardı. orada olduğunu bilmediğim bir boşluk hissi yıllardır doldurulmayı bekliyormuş ama ben yeni fark etmişim gibi. Peşi sıraysa kalbimde beliren güçlü bir sancı ve kaybolan dengem vardı. Baygın değildim ama bedenim benim kontrolümde de değildi. Hissettiğim yoğun acıdan felç olmuştum adeta. Düşer düşmez görevliler sahneye gelmiş beni sahne arkasına götürmüşlerdi.

jisung

Düşmemi engelleyen kişi görevlilere seslenmiş ve o kalabalık alanda ayrılmamı sağlamışlardı. Etrafımda neler olduğunu anlasamda çektiğim acı haraket etmeme ve konuşmama engeldi. Neyse ki görevliler minho ve benim aynı anda hastalanmamı garip bulmuş ve benide sahne arkasına götürmeye karar vermişlerdi. Hızlıca vardığımızda gözlerimi hafifçe araladım ve minhoyla aynı odaya getirildiğimizi gördüm. Bakışlarım onu buldu. O da hafifçe gözlerini araladı. Acımın hafiflediğini hissettim. Minhoysa kolunu hafifçe kaldırmış beni işaret ediyordu. Herkes panik halinde olsa da biri durumu anladı.

Görevli - Çekilin! İkisi ruh eşi temas etmeleri lazım.

Görevli 2 - Saçmalama çok nadir bir şey o hem ruh eşi değillerse ve o fan numara yapıyorsa Lee minho 'nun başına bir şey gelirse sorumluluğu alabilecek misin?

Görevli - Görmüyor musun? İkiside acı çekiyor, numara değil. Ayrıca tamam sorumluluk benimdir.

İkiliyi dinleyen diğerleri de iş arkadaşlarına güvenmiş olmalı ki ikimizi yakınlaştırmaya başladılar. Yorgun gözlerini gözlerimden çekmedi. Ona yaklaştığım her santim de biraz daha hafifledi kalbim. Bana uzanan elini tuttuğumdaysa kalbim göğe erişebilecek kadar hafif ve huzur doluydu. 

Minho 

kendi aralarında tartışan ekip arkadaşlarımı yumruklamak ve beni onun yanına götürün diyerek bağırmak istediğim saniyelerin ardından yanıma gelmeye başlamıştı. Varlığını yeni öğrendiğim boşluğumun sebebi bu adamdı. Yaklaştığı her saniye biraz daha azaldı kalabalığın içindeki yalnızlığım Ve ellerimiz buluştuğunda ilk kez tamamlanmış hissettim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

İlk bölümden hepinize selamler biraz kısa bir bölüm olsa da alışma süreci diyelim lütfen. güzel bir gün geçirin 😺🫡 ( asker kedii )