~POWIEŚCI DZIWNEJ TREŚCI~ |one-shots| •CH•

*Separacja*

Wydarzenia w 1968 roku, miały bardzo kluczowe znaczenie w komunistycznej strefie wpływów. A zwłaszcza jedną z nich była Praska Wiosna, która zakończyła się najazdem wojsk reszty demoludów. Personifikacja tego państwa stanęła po stronie zmian, oraz swoich obywateli, którzy już od dłuższego czasu sprzeciwiali się władzy. Rzetelnie uczestniczyła w wielu sprawach na tle politycznym jak i narodowościowym. Niestety, lecz to nie skończyło się dla niej zbyt dobrze, że również za te czyny poniosły winę jej pociechy. Nie zdawała sobie sprawy, kiedy nagle sam Związek Radziecki wraz ze swoimi ludźmi z KGB wdarli się do mieszkania Elizy. Wpadli jakby byli u siebie, przeczesali same mieszkanie, pozostawiając dokumenty, czy inne drogocenne rzeczy porozrzucane na podłodze. Zostawili po sobie wielki sajgon, a dzieci kobiety zostały zabrane przez samego Wasilij'a. Wyrywały się jak tylko mogły aby nie iść z nim, lecz mężczyzna był zbyt silny przez co nie dały rady wydostać się z jego ścisku. Kobieta, która chciała sama odebrać od niego maluchy, została zatrzymana i zmuszona do patrzenia jak Sowiet znika na klatce schodowej wraz z jej podopiecznymi. Krzyczała ze łzami w oczach błagając aby je zostawił i zabrał nią, zamiast ich, lecz jej słowa były daremne.

Mały Czechy i Słowacja, zostali bezpośrednio zabrani do domu komunisty. Będąc tam, bardzo tęsknili za swą rodzicielką, o którą wypytywali, lecz za to byli karani, albo ignorowani. Nie przepadali za komunistą, ani za jego podopiecznym, który przez ten czas bardzo im dokuczał w bardzo nie przyjemny sposób. Ten czas nie wspominają wcale dobrze, te tygodnie, które spędzili u niego sprawiły, że bardziej się zamknęli w sobie, i bardzo się obawiali kolejnego dnia nie wiedząc co ich spotka. Wasilij starał się bliźniakom wmówić, jaka to ich matka jest najgorsza, nieodpowiedzialna, że ich nie kocha, nie tęskni za nimi, oraz ich nie chce. Oprócz tego starano się im wpoić same posłuszeństwo, oraz jeszcze wiele innych nie potrzebnych dla nich rzeczy. Pomimo złego traktowania, Melania i Matišek nie chcieli w te brednie wierzyć i nie dawali się tak łatwo owinąć wokół palca, co niezmiernie drażniło komunistę.

Po upływie tych kilku tygodni u Związku Radzieckiego, pewnego dnia zabrał ich ktoś z tego miejsca. Nie widzieli wtedy kto to zrobił, ponieważ smacznie sobie spali. Pierwsza obudziła się dziewczynka. Była przykryta brązowym kocem z wizerunkiem lwa, a pod głową miała małą poduszkę. Lekko podniosła się do góry chcąc się zorientować gdzie jest. Pierwsze co zauważyła to, że razem z bratem znajdują się w jakimś samochodzie, a przed nimi na dużej czarnej kanapie znajdowali się dwaj mężczyźni. Najpierw ujrzała kierowcę, miał na sobie białą koszulę, oraz na nosie okrągłe okulary przeciwsłoneczne. Pomimo braku słońca nosił je, a włosy miał w kolorze ciemnego granatu, a zarazem gęste, oraz zaczesane do tyłu. Drugi mężczyzna, który siedział obok tego pierwszego, jak dobrze widziała, miał pod nosem białe wąsy, a włosy roztargane, i bardziej gęstsze od nieznajomego, który prowadził. Dojrzała iż on ma opaskę na oku, a koszula mieniła się w kolorze jasnoniebieskiego. Poczuła się wtedy bardzo nie swojo. Nie wiedziała co robić. Była z obcymi facetami w aucie, nie rozumiała ich języka, który brzmiał bardzo dziwnie, tak szeleszcząco, trochę przypominał jej rosyjski, którego uczyła ją mama, oraz trochę do słowackiego był podobny i czeskiego, lecz był naprawdę bardzo dziwny, ponieważ wymawiane przez nich słowa nie miały żadnego logicznego sensu.

Nagle, mężczyzna z opaską na twarzy odwrócił się w jej kierunku. Wtedy zauważyła na którym oku ma opaskę, biało czerwoną twarz i brązowe oko jak u jej brata. Nawet mogłaby przysiąc, że był bardzo do niego podobny. Czyli to była jakaś personifikacja, ale ze strachu nie mogła sobie przypomnieć jaka. Mężczyzna zawiesił na niej wzrok. Widziała iż był zaskoczony, ale dlaczego akurat nią? Do tej pory nie mogła sobie odpowiedzieć na to pytanie. Po chwili, spojrzał zestresowany na jej brata, który nadal sobie spał w najlepsze, kiedy to ona nie wiedziała co robić. Bardzo się bała co nieznajomy może im uczynić.