3(1)

84 10 0
                                    

ရုတ်တရက်စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်ပူတွေနဲ့အတူ ကောင်လေးသည် ရွှံနွံထဲတွင်ထိုင်လျက်သား။
ညစ်ပတ်ပေကျံနေသည့်ကောင်လေးသည် သူအရှေ့မှ သူ၏ ဖအေမတူမအေကွဲညီကို ကြည့်ကာ နာကျဉ်းနေသည့်ပုံ။
တစ်ဖက်က ကောင်ကလေးကတော့ ထိုသို့မဟုတ် သဘောအကျကြီးကျနေကာ သည်းထန်စွာအော်ရယ်နေရဲ့။
ထိုနောက် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲကို ထီးဆောင်းကာ ရောက်လာခဲ့သည့် တစ်စုံတစ်ယောက်။
မိုးကသည်းထန်စွာအော်ရွာနေသည်။

ထိုကောင်လေးသည် သူ၏ထီးကို ရွှံထဲထိုင်နေတဲ့ကောင်လေးကိုဆောင်းပေးလိုက်ကာ လက်လှမ်းပေးလိုက်သည်။

ဂျီမင်သည်မျက်ရည်စများနှင့်ထီးမိုးပေးသူကိုကြည့်လိုက်တော့ ထိုသူကတောက်ပတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ပြုံးပြနေရဲ့။
ဂျီမင်သည်ထိုလှမ်းပေးထားသောလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး ထလိုက်ကာ...

"ကျေးဇူးပါ "

"ဒီကောင်လေး အကြီးကိုခေါ်ရင် အကိုဖြစ်ဖြစ်ထည့်ခေါ်ရမယ်ဆိုတာမသိဘူးလား"

"ဗျာ....."

ထိုသူသည်ဂျီမင်ကိုပြုံးပြပြီး ထယ်ယောင်းဘက်လှည့်ကာ...

"ကင်မ်ထယ်ယောင်း သူကမင်းအကိုမဟုတ်ဘူးလား ဘာလို့အနိုင်ကျင့်ရတာလဲ"

"အကိုဟိုဆော့ကလည်း ဘာလို့သူ့ဘက်ကပါနေတာလဲ အကိုကို့သူဘာတွေပြုစားလိုက်ပြန်ပြီလဲ!!!!!"

"မင်းကိုမေးနေတာပဲဖြေစမ်းပါ "

ထယ်ယောင်းပေကပ်ကပ်ကြည့်လိုက်တော့ဟိုဆော့ကသူ့ရဲ့ လက်ဆစ်နဲ့"ခွပ်"ခနဲမြည်အောင်ခေါက်လိုက်သည်။

"အားးးး အကိုဟိုဆော့ နာတယ် "

"ကြည့်အုံးမှာလား အဲ့လိုအကြည့်နဲ့"

"အဟင့် မကြည့်တော့ဘူး"

"ရော့..."

ဆိုကာ ဟိုဆော့ကသူနဲ့ဂျီမင်ဆောင်းနေတဲ့ထီးကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။ထယ်ယောင်းကကြောင်သွားပြီး...

"ဘာကိုလဲ"

"ဒီထီးဆောင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်တော့ ငါကပတ်ခ်ဂျီမင်နဲ့နောက်မှဝင်ခဲ့မယ်"

"ဘာ!!!! မရဘူး မရဘူး အကိုနဲ့ကျတော်နဲ့ဝင်မယ် သူ့ကိုထားခဲ့လိုက် မယားငယ် ရဲ့သားကိုဘယ်သူကဂရုစိုက်မှာလဲ"

I don't believe in love.☘Where stories live. Discover now