𝑆𝑧𝑝𝑖𝑒𝑔 - 𝑉𝑜𝑥 𝑥 𝑟𝑒𝑎𝑑𝑒𝑟

𝑀𝑖𝑠𝑗𝑎

Strzał... Trafienie... Bezwładne ciało demona leżące na zakurzonej, zimnej jak lód podłodze. Kolejna misja skończona.

- Musimy stąd spierdalać Y/N - krzyknął  do mnie mój przyjaciel.

- Zaraz Krystek. Najpierw dokończę, to co zaczęłam i puszczę tą bazę z dymem - powiedziałam do niego jego ksywką, chociaż i tak pewnie gówno słyszał przez wyjące dookoła głośne syreny alarmowe.

Odwróciłam się na pięcie i zaczęłam iść w stronę wyjścia z którego wydobywało się blade światło ukazując tym samym wyjście na powierzchnię z podziemnej bazy. Nie zamierzałam jednak wychodzić bez małego show. Włożyłam ręce do pojemnych kieszeni mojego czarnego jak noc płaszcza, aby po chwili wyjąć z nich dwa granaty. Dalej szłam w kierunku drzwi, ale tym razem kciukami otworzyłam broń i rzuciłam za siebie tak mocno, jak tylko potrafiłam. Po chwili usłyszałam stuknięcie o podłogę, a kilka sekund później wybuch. Nie wzdrygłam się hałasu. Byłam do niego przyzwyczajona. Kątem oka zobaczyłam dym i płomienie, które zabierały ze sobą wszystko, co tylko stanęło im na drodze. Patrzyłam się prosto i szłam z uniesioną głową, której nie odwróciłam. Zanim jednak doszło do wybuchu Krystian zdążył wyciągnąć telefon i włączył nagrywanie.

- Kurwa kobieto... to było piękne - zaczął, gdy tylko wyszliśmy z tego marnego schronu.

- Ty to masz jaja - dopowiedział po chwili namysłu, a ja zaczęłam się śmiać.

Ze wszystkich stron otaczała nas pustynia, a słońce w tym miejscu prażyło niemiłosiernie.

- Że też im się chciało zbudować akurat tutaj bazę. Kurwa - powiedziałam, no co chłopak tylko pokiwał głową.

Ruszyliśmy powoli w stronę miasta, choć wcale nie uśmiechało ma się przejść 5 kilometrów i to jeszcze w dzień z prażącym słońcem nad głową.

- Jeśli będziemy iść stałym tępem, to powinniśmy dotrzeć do Pentagram City za około osiem godzin - stwierdził Krystian, na co normalnie pobladłabym, gdyby nie to, że już miałam dość jasną cerę.

Z wyglądu przypominaliśmy zwykłych ludzi. Ja miałam (długie/krótkie) włosy koloru (k/w), a on miał krótkie, trochę kręcone brązowe włosy. Natomiast nasze oczy miały bardzo niespotykane kolory. Ja miałam bardzo wyrazisty fiolet, natomiast Krystek wyrazisty czerwony z czarnymi sercami po środku.

~skip time~

Szliśmy już przynajmniej z dwie godziny i chociaż zbliżało się ku wieczorowi, to słońce nie przestało piec choćby na minutę. Nie mogliśmy się nigdzie przeteleportować, ponieważ nie mieliśmy takiej mocy. Przynajmniej narazie. Ja jeszcze nie odkryłam swojej, a brunet, jak się kiedyś okazało, po śmierci został wampirem.

Oczywiście mieliśmy ze sobą telefony, ale przed wysłaniem nas na to odludzie nasz szef powiedział, żebyśmy nie dzwonili po transport i poprostu nas tu przeteleportował.

- Mamy jeszcze wodę? - spytałam, gdy czułam nie tylko suszenie, ale i dość mocne pieczenie w gardle.

Gdy to pytanie padło z moich ust, on od razu zaczął grzebać w swoim plecaku, który zawierał dwie duże butelki wody.

- Niestety nie - odpowiedział.

Popatrzyłam się na niego, prosząc tym samym o wyjaśnienia, ponieważ z tego co mi się zdawało wypiliśmy tylko jedną.

- No bo ja... ten...

- Co, ty?

- Chciałem się napić i wtedy mi upadła... i się wylało - wydusił, a ja mogłabym przysiąść, że gdyby mój wzrok zabijał, on leżałby już martwy na suchym piasku.

- Ty... ty... ty chuju jebany! - syknęłam i ostatkiem sił walnęłam go w głowę.

- Kurwa! Za co to? - krzyknął i już miałam mu odpowiedzieć, ale wtedy wydarzyło się coś, przez co musiałam stanąć w miejscu aby się nie wyjebać.

Mianowicie Krystian unosił się kilka centymetrów nad ziemią i chyba nawet tego nie zobaczył.

- Co się lampisz?

- Od kiedy ty... latasz.

- Co kurwa? Tobie już doszczętnie coś we łbie się zjebało czy... - nie zdążył dokończyć, ponieważ wzniósł się jeszcze wyżej.

- Wygląda na to, że ktoś tu nauczył się latać. Byłbyś więc tak dobry i wziął mnie ze sobą do miasta?

- Wezmę cię... tylko mi powiedz kurwa jak na tym panować... aaaaa kurwa! - poleciał głową w dół i zatrzymał się tylko kilka centymetrów nad ziemią.

- W takim razie może spróbuj pomyśleć, że chcesz lecieć w konkretne miejsce? Nie wiem.

***

Wylądowaliśmy niedaleko naszej bazy. Gdy tylko Krystian stanął na nogach, ja od razu z niego zeskoczyłam. Podczas lotu, który udało mu się opanować w dziesięć minut, trzymał mnie w pozycji tak zwanej "Panny Młodej" i choć niezbyt mi się to podobało, to ta pozycja była najbezpieczniejszą jak narazie.

Stanęliśmy przed wielkimi, mosiężnymi drzwiami, a ja wpisałam kod wstępu. Gdy zatwierdziłam, urządzenie zapiszczało, a drzwi się otworzyły. Szybko weszliśmy do środka i dorwaliśmy się do butelek czystej wody, które były pozostawione po prawej stronie.

- No proszę, proszę. Kogoż tu mamy.

- Witaj szefie - powiedziałam, gdy tylko oderwałam się od gwinta butelki aby zaczerpnąć powietrza.

- Misja wykonana - wyszeptał Krystek i znów złączył usta z wodą.

- To się cieszę. Widziałem, że nauczyłeś się latać.

- Yhym - odpowiedział wciąż sącząc płyn już z drugiej butelki.

- Teraz macie czas na odpoczynek, ale jutro następna misja. Tym razem tylko dla Y/N - powiedział, a ja wytrzeszczyłam oczy ze zdziwienia.

- Jak tylko dla mnie?

- Taki jeden śmiałek szykuje napad na naszą bazę. Chcę abyś go szpiegowała.

- Tak! Kocham szpiegować. Co mam robić? - spytałam podekscytowana.

- Teraz pójdziesz spać, a jutro wyruszysz w odwiedziny do naszych kochanych Vees i zapytasz o jakąś pracę. Najlepiej jak najbliżej Voxa, ponieważ to on jest naszym celem.

- Coo?! Będę mieszkać z Vees?

- Jeśli oczywiście dadzą ci jakiś pokój. Jeśli nie, zostaniesz tutaj i będziemy cię podwozić.

Pokiwałam głową na znak zrozumienia i ruszyłam z brunetem w stronę naszych pokoi.

- A! I jeszcze jedno Y/N.

Nakazałam Krystianowi iść do pokoju, a ja zwróciłam się w stronę szefa.

- Tak?

- Nie używaj tam żadnej broni. Masz nie zostać przyłapana. Nie wiadomo na ile tam będziesz musiała zostać. Jasne?

- Tak szefie - odpowiedziałam i poszłam szykować się do spania.

-------------------------------
Po co ja to pisałam? Nie wiem. Po prostu wpadłam na pomysł, który chciałam zrealizować.

Mam nadzieję, że wstępny rozdział się podoba.