İyi okumalar....
"Kendine geliyor"diyen bir ses duydum baş ucumda.Gözlerimi zorlukla araladım ve ilk bakıştığım şey tavan oldu.
Gözlerim bulunduğum odanın içinde gezindi.
"Eliz iyi misin?"diye soran cılız sese çevirdim bakışlarımı.
Züleyha...
Benim için sadece bir arkadaş değil aynı zamanda bir kardeş bir aile olmuştu.En azından ben böyle düşünüyordum.
"Ona odadan çıkmasını söyle"dediğimde bakışlarımı ondan çektim ve Ertuğ'a çevirdim.Üzgün bir şekilde bana bakıyordu.
"Züleyha çık odadan"dedi sert sesiyle.
"Eliz bir beni dinle"dediğinde konuşmadım.
"Züleyha çık odadan"dedi Ertuğ bir kez daha ve kolunu tuttu.Onu zorla çıkaracakken Züleyha kolunu onun elinin hapsinden kurtardı ve odadan çıktı.
Yattığm yerde dikleştim ve yeri izlemeğe başladım.
"Abimin yaşadığını biliyormuş"dediğimde gelib yanıma oturdu.O ise sadece susuyor ve beni dinliyordu.
"Abimin yaşadığını benden başka herkes biliyormuş"diye fısıldadım.
"Seni anlıyorum üzgünsün"dediğinde hızla bakışlarımı ona çevirdim.
"Anlayamazsın"dedim."Sen bu yedi yılda benim neler yaşadığımı anlayamazsın"dediğimde kelimeler boğazıma dizilmişti.Konuşamıyordum sanki bütün cümleler bana haramdı.
"Güzelim bunu yapma kendine"dediğinde gözlerim artık dolmaya başlamıştı.
"Kaç kez intiharın eşiğinden çıkarıldığımı bilemezsin"dedim sadece ikimizin duya bileceği bir sesle.Yanıma oturan bedeni kasıldı ve çenesini sıktı."Uyuşturucudan kurtulmak için kaç kez hastaneye yatırıldığımı ve içmekten başımı kaldıramadığım günleri bilemezsin"dedim.
Sadece susuyor ve beni dinliyordu.
"Benim suçum yoktu ama hep kendimi suçladım"dediğimde elim kalbime gitmişdi."İlkay beni terk ettiği gün kendimi suçladım,ailem öldüğü gün kendimi suçladım,abimim ölmediğini öğrendiğimde bile kendimi suçladım.Dedim bir bildiği vardır ki, bana söylememiş".Yutkundum ve yaşadıklarımı hazmetmeye çalıştım ama olmuyordu.
"Sen bile gelib bana ilk gün o sözleri söylerken hakketmişimdir diye düşündüm ben.Ben onu ailem bilmişken onun bana bunu yapması adil değildi.Ben abim için onun yanında her gün kan ağlarken onun beni izleyib teselli etmesi bana iyilik değildi.Ne oldu şimdi?Yine ben kaybettim"dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım.
"Gel buraya"dedi ve bana sarıldı.
"Bana doğruyu söyle"dediğimde saçlarımı okşuyordu.
"Ben sana hiç bir zaman yalan söylemem".
"Başka kimler biliyordu?Sen onlarla çalışıyordun"dediğimde sessiz kaldı.
"Bana cevab ver"diye bağırdım ve göğsünü yumruklamaya başladım."Bana bir cevab ver.Bir tek sana inanırım"dediğimde beni durdurmaya çalışıyordu.
"Hepsi"dediğinde içimde bir yerlerin sökülüp atıldığını hissettim.
"Hepsi mi?"diye sordum hıçkırıklarımın arasında.
"Hepsi"dediğinde daha gür ağlamaya başladım.
"Yalan olduğunu söyle"dediğimde sustu.
YOU ARE READING
YASAK/Düzenleniyor...
Adventure(+18)Bir içeriktik.İçerisinde küfür yetişkin sahneler argo kelimeler olacaktır. "Kimim ben?"diye sordu kalçama bir şaplak atarken. "Senin sevgilinim"dediğimde dudaklarıma yapıştı. "Minik kızım yaramazlaşmış"dedi.
