I'm jealous | Barış Alper Yılmaz

0.2

Ela'nın beni aradığını görünce hızla yatağımın kenarındaki telefonumu aldım ve açtım. İstekli ve yapışkan görünmek istemesemde onu özlemediğimi söyleyemezdim.

"Evet? " son kavgamızdan dolayı ona hala sinirliydim.

"Barış sana bir şey soracağım ama kızmak yok, tamam mı? "

Derin nefes aldım ve hemencecik sinirlendim oysaki daha bir şey söylememişti.

"Burak'ın doğum günü partisine gideyim mi? "

Şokla ağzım açıldı, daha geçen bu adam yüzünden kavga etmiştik ve ısrarla o adamla konuşmaya devam ediyordu.

"Gitme." dedim sesim olduğundan daha sert çıktı ama umursamadım.

"Ama neden? "

"Neden mi? Soruyor musun bir de... Şaka mısın sen? "

"Onun yakın arkadaşım olduğunu biliyorsun, gitmezsem alınır. "

"Benim alınmamı niye düşünmüyorsun? Ela, o adamla görüşmeyeceksin. "

"Barış, saçmalama... Arkadaşım. "

"O zaman beni neden aradın? İzin vermiyorum gitmene. Ha gitmek için yalvarmaya kalkma. Git, kendin. Ama dönüşte ben olmam bil. "

Sustu. Cevabını tartıyordu. Elimi anlıma koyup sinirimi atmaya çalışıyordum.