ABİMİN ARKADAŞI +18 (Devam etmiyor)

(1) bölüm

Benim adım Alya. 18 yaşındayım abimle tek yaşıyoruz ikimiz abimin yaşı 22. O çalışyordu bende ben bi cafe'de garsonluk yapiyordum abim ise tamirciydi araba işlerinden anlayan birisidir. O yüzden ikimizde maddi durumumuz yüzünden okumadık. Annem Babam ben küçüken trafik kazasıyla hayatını kaybetiler. O zamanlar abimle beni teyzem büyüttü çocuğu olmadığı halde bizi çocukları saydı. Teyzem 30 yaşında adı. Hülya hiç evlenmedi. Bu biraz üzücü evet ama napsın. Sonra yurt dışına çıkmaya karar verdi ve orda birisiyle evlendi.♡

Telefon zamanlıyıcı sesiyle hemen uyandım. abimin sesinden dolayı yüzümü buruşturdum.

"Alya uyan kızm geç kaldık çıkmamız lazım abicimm" diye bağardığını duydum.

"tamam abi uyandıımm".oflayıp kalktım lavobaya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Dolabıma doğuru yürüdüm. Giynicem kıyafetleri çıkardım.

Bunları giyindim ve odamdan çıktım. merdivenden indiğimde abimi gördüm. Ayakkabısını giniyordu kavasını kaldırıp bana baktı.

"Bi saattir seni bekliyorum ve zaten geç kaldık offf" dedi.

Ayakkabılarımı giyerek konuştum. "Yaaa hiçte bile bi saat olmamıştır be."dediğimde kısık gözlerle baktı bana.

"Evet evet öyledir yürü yürü hadi" ve güldü.

Evden çıktık taksi evinin önündeydi bizi bekliyordu hemen bindik. Ve o işine gitti bende işime gittim.

İşime girer girmez koşarak benim yanima gelen. En yakın arkadaşımı gördüm.

"kızım nerdesin. Patron sabahtan beri seni sorup duruyor" gözlerimi devirdim.

"Çok özür dilerim Esra'm. Senide zor durumuna koydum" yaklaşıp bana sarıldı bende sarıldım.

"önemli değil canım. Hadi koş üstünü değiştir" bana bakıp hafifçe güldü.

"Tamam gidiyorum." üstümü değiştirip odadan çıktım. Birden patronun benim yanıma hızla geldiğini gördüm.

"Alya! nerde kaldın kızım. Birdaha keç kalırsan işten çıkartırım seni"

"Mehmet bey bir daha olmicak. Söz veriyorum." etrafa bakıyordu bana dönüp baktı.

"İyi iyi tamam koş 4 numaralı. Masaya kahveleri götür"

4 numaralı masaya baktığımda gözlerim kocaman oldular. 3 erkek vardı. Daha dikkatli baktığımda. küçüklüğümden. Biri aşık olduğum çoçukta ordaydı Emre dönmüş demek. Patrona döndüm gözlerim hala açıktı.

"Mehmet bey. benim başka işim vardı. Esrayı çağırmamı istermisiniz.?"

"ALYA! sen git diyorum hadi" gözlerimi devirip. Başımı sallayıp ve kahveleri almaya gittim.

Masaya doğuru giderken. Emre kafasını kaldırıp bana baktı.

"Buyrun. Efendim afiyet olsun" deyip kahveleri koydum tam giderken. Birden elimi birisi tutuğunu hissettim. Dönüp baktığımda şaşırmıştım.

"Seni bir yerden tanıyorum sanki." beni hatırlamadı dediğinde şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Yok karıştırmış olabilisiniz." deyip ve elimi çektim.

Ve uzaklaştım. Kalbim deli gibi atıyordu. Ve ellerim titriyordu. Hemen lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmek için bekledim. Tam lavabodan çıktığımda. Birisi belime tutup ve bir odaya girdirdi. temizlik odasıydı.

Korkmuştum. Dönüp o kişinin kim olduğun bakmak istedim. Döndüğümde gözlerim kocaman açılmıştı. Emreydi...

"Napıyorsun." diyebildim sadece.

"Noldu şaşırdın'mı?." bana yaklaşmaya başladığında. Ben geri geri yürüyordum. Birden duvara yapıştımda. İrkildim birden.

(Alya ile Emre)
❤
çokk tatlılarr.