çok değişik bir aile düşünün....
1974-1989 Amerika yıllarında bir aile
küçük bir aileden ne olabilir ki?
ruhlar,rüyalar,gariplikler,ikizler,suç,kalıntı,ölümsüzlük... ve daha çok
Sabah erkenden kalktım,elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırşaladım
Projelerimi çantama koyduktan sonra kendime leziz bir sandviç yaptım. Üstümü giyip çantamı ve eşyalarımı aldıktan sonra dışarıya çıktım ve otobüsün gelmesini bekledim
Bir anda Henry'nin bana doğru koştuğunu gördüm. Meğersem beraber okula gitmek için erkenden kalkıp o kadar yol yürüyüp evimin önüne gelmiş...
Yorgun bir şekilde Henry "günaydın" dedi, ona gülümseyerek "sanada günaydın ama pek aydınlanmamışsın gibi?"dedim. Henry bir anda hoplayıp zıplamaya başladı, nefes alıp vererek "yok canım,ben süperim! Enerjim çok yüksek!" Dedi. O sırada otobüs geldi, ikimizde otobüse bindiğimizde yanyana oturup konuşmaya devam ettik...
Saat 18:50 geçiyordu eve gitme zamanı gelmişti Henry ve ben çok yorulmuştuk her zamanki gibi durağa gittik ve otobüsü bekledik...
Bu çok sıkıcıydı, ayakta yorgun bir şekilde otobüsü bekliyorduk Henry bir anda yerdeki taşlara bakarak "Hey bugün n'oldu biliyor musun?" Ona bakarak "n'olmuş?" Henry biraz kıkırdayıp gülerek "birisi hocanın kafasına kalem fırlattı" dedikten sonra gülmeye başladık "aslında bugün başka birşey daha oldu " dedim heyecanlı bir şekilde Henry'e,. Henry hemen heyecanlandı "NE OLMUŞ!? ANLAT HEMEN!!" Kıkırdayarak "kantin sırasındayken, kantici yere dökülmüş ketçapın üstüne bastı ve kayarak düştü, düştükten sonra herkes gülmeye başladı sonra kantinciye ne oldu bilmiyorum"
İkimizde kıkırkıkır gülüyorduk, moralimiz yerine gelmişti... Bir anda arkadan gelen Amaya'nın sesini duydum "ah hahaha! Bende ordaydım evet!!!" Bir anda şaşırmıştım nasıl, beni buldu diye, tedirgin şekilde"s-sen nasıl..." Amaya gülümseyerek "oh beni hatırlamıyor musun? Otobüs durağında çarpışmıştık!"
Dur neden bağırdı ki şimdi ARKADAŞIMA REZİL OLUCAM!!!
Henry şaşırıp kulağıma fısıldadı "ohh anlıyorum erkenden bir kız buldun he?"dedi. Ona dönüp kızarak "Hayır! Öyle bir şey yok, o-o benim arkadaşım!" Dedim. Amaya bana doğru yaklaştı bende korkup geri çekildim, sanki biraz kızgın birazda neşeliydi "arkadaşın mı? Bu arada benim adım Amaya sen Henry'sin dimi?" Dedi Amaya, Henry eğilerek Amaya'yı bir prensesmiş gibi göstererek "evet benim adım Henry Emily" Henry başını kaldırıp beni gösterdi "siz daha önce tanışıyor musunuz?" "Evet tanıştık ama adını söylemeyi unuttu sanırım..." Dedi Amaya, biraz çekinerek "ş-şey benim adım" derken bir anda Henry "onun adı Willam Afton" (Lan niye birden söylüyorsun!?)
Amaya tatlı bir şekilde ikimize el uzatıp "tanıştığımıza memnun oldum" dedi. İkimizde kızın elini tutup sıktık "bizde memnun olduk"
2.KISIM OTOSBÜS
Amaya ikimize bakıp gülümsedi "bugün benim evime gelsenize hem projelerimizi yaparız hemde çay kahve içeriz"derken saçını kulağının arkasına koydu ve yere baktı
Henry bana bakıp kolunu benim koluma ittirdi ve kaşlarını kaldırdı, bende hemen irkildikten sonra Amaya'ya döndüm "şey... Olur"
Otobüs gelmişti Amaya otobüse bindikten sonra Henry benim yakamdan tutup çekti yüzüme bakıp dalga geçerek "şEy oLuR" dedikten sonra gülmeye başlayıp otobüse bindi
(Sanki ne dedim ilk defa kız arkadaşım oldu be)
Otobüse bindikten sonra Henry'nin arka tarafa oturduğunu gördüm, Amaya'nın yan koltuğu boştu ve beni eliyle çağırıyordu. Korkak bir şekilde Amaya'nın yanına oturdum. Amaya birden konuşmaya başladı "bugün hava gerçekten güneşli ve çok güzeldi!" Söylediği cümleyi haklı bularak "evet aynen öyle" dedim
Henry arkamdan gülüyordu çünkü bir kızla konuşamıyordum
Amaya'nın evine gelmiştik, otobüsten indikten sonra Amaya kollarını açıp "burası benim evim!" Dedi.
Evi çok güzel ve ışıltılıydı, keşke benim evimde böyle olsaydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
