242-𝗍𝖺𝖾𝗄𝗈𝗈𝗄

Partie 12

2.5 sene sonra...

Jeon Jungkook insanlar arasında çok tanınıyordu artık. O mutluydu, ve istediği sevgiye sahipti. Başarmıştı.,

Taehyung ise bilinmeyen bir boşluktaydı. Ne birisi onu tanıyordu ne de nerede olduğu belliydi. Sanki görünmez olmuştu. Jungkook yaşadığı yerde birçok firmayla çalışma yapmıştı. Yaptığı çalışmalar sayesinde yürüdüğü her sokakta tanınıyordu. Kızların hepsi onun için can atıyordu

Ama onun derdi başkaydı.

Bitirmişti onu.

O da kendini.

Neredeydi,kimlerleydi belli değildi.

Ama o jungkooktan haberdardı.

kook

"Jungkook. Burdan ayrılmamız lazım sahneyi dağıtıyorlar. Karavanîn arka kapısından çıktığında düz yürü ve maske takmayı unutma seni bir araba gelip alacak sokak arasından."

"Anladım efendim. Merak etmeyin bende bu iş."

Gülümsedim menajerime ve şapkayla maskeyi takıp aynaya bakıp  düzelttim.

'Bu kadar mı güzel olursun be adam!!'

(Egotavan)

Telefonumu cebime koyduktan sonra bir şişe su aldım ve karavanın arka kapısından yola çıkmaya başladım. 100 adımdan fazla attığımda bir sokak arasında sessizlikteydim. Nedense tehlike bana doğru geliyormuş gibiydi.

Ben olanı anlamazken sol tarafımdan bir adam çıktı ve iki bina arasındaki boşlukta beni yumruklamaya başlarken kendimi korumak için her tekniği deniyordum.

"Daha dün lisede yediğin dayakları unutmadın herhalde jeon?."

"Çekil orospu çocuğu !"

Dedi arkadan bir ses. Ve adama bildiğim kadarıyla bir taekwondo tekniği ile tekme atmıştı.

O da tıpkı benim gibi maske ve şapka takıyordu. Onu tanıdığıma emindim.
Kolumdan tutup beni kaldırırken ağzımdaki kanı sildim ve ona odaklandım.

"Maskeni indir."

Etrafa bakarken bir anda bana kitlenmişti.

"Ne diyorsun?"

Başını daha da eğdi.

"İndir maskeni dedim. Benden nefret eden biriysen nasıl bileceğim? seni tanımıyorum."

"Bu maskeyi öyle kolay indirmem."

Hızlı bir refleks ile maskesine giden elimi ne ara oldu anlayamazken hızlıca tuttu.

"Ünlü olabilirsin ama özel hayatım var benim."

Kıkırdadim gözlerine bakarak. Kolumu çektim ve o başka yöne bakarken kolunu tutup duvara dayadım.

"Kimin özel hayatı varmış anlamadım??"

"Hay sikeyim sen böyle değildin jeon!"

Adımı nerden bildiğini düşünecektim ki herkesin bana seslendiği ismim jk ya da jungkook,kook  iken o bana jeon demişti. Bana az çok tanıdık geliyordu.

"Maskeni indirdiğimde kimmiş bu kişi göreceğim."

Elimi şapkasına koydum ve tutup bir kenara attım.

O duvara bakarken ben maskesini de çıkartmışken ona bakacaktım ki o zaten bana önünü dönmüş dikiliyordu.

"Gördün mü jeon? Zorbayım ben zorba. Senin zorban. Mutlu musun? Zorlaman gerekmezdi sana hiçbir şey hatırlatmadan gidecektim bana engel oldun. Çok yaramazsın. Şimdi mutlu musun?"

Bacaklarımı kontrol edemedim ve dizlerimin üstüne düştüm. Sanki lise yılları tekrar geliyor gibiydi.

"Sana bir daha karşıma çıkma demiştim! Lütfen git."

"Bende sana irdeleme demiştim. Karşındayım bana istediğini yapabilirsin."

"İstemiyorum lütfen sadece sus. Tek hatırlattığın zorbalık."

"Özür dilerim , sana zarar veriyorum değil mi? Gidebilir miyim o zaman?"

Yanıma eğildi ve elini omzuma koydu.
Benim gibi yere oturdu. Başımı onun omzuna koydum yaklaşarak.

"Hiç mutlu değilim,herkes mutlu sanıyor dıştan göründüğü gibi değilim. Bir ailem yok ,bir dostum yok sadece beni seven tanımadığım insanlar. Ne yapacağım hyung?"

Elini sırtıma doğru götürdü ve ovuşturdu.

"Sshht,her şey geride kaldı Kook. Lütfen üzülme."

O anlık şaşkınlık ve duygu karışımı ile sıkıca sarıldım ona. Nedense içimden gelmişti. Kollarımı sırtına doladım. Kokusunu çekmek istedim. Doya doya kokladım.

"Sakin ol. Anlıyorum seni pişmanım da baksana halime. Bittim öldüm hayatlarımız yer değiştirdi resmen."

Gözüm dolarken onun dedikleri içime dokunuyordu. Gülümseyip sıkıca sarıldım tekrar. O da karşılık vermişti.

Sanki lisede olan her şeyin acısını çıkartmıştım. İçim erimişti nedensizce.

"İyi misin şimdi?"

"Ha? İyiyim! En son bir araba beni burdan alacaktı."

Ondan ayrılıp gözlerimi sildim ve sokak arasından hızla uzaklaşıp beni bekleyen arabaya girdim.

____
Touch your heart adıyla başladım bu  fice. Bana umut vereceğini düşündüm. Yaşayamadığım her olayı bu fice yazdım bu ficde hissettim. Yaşayamadığım ilişkileri burda yaşayacağım. Bana ilham olacak birini bulana kadar şarkılardan ilham alacağım. Bu daha başlangıç çok şey olacak ama artık üzmek üzülmek istemiyorum.

İstekler için bana yazabilirsiniz.
Instagram:hzcezair
X:hzyucearmi