"සමහරවිට එයා මෙහෙන් ගිහින් ඇති..."
මම කිව්වෙ වහලා දාපු ගෙදරක් ඉස්සරහ තවමත් විනාඩි ගානකට කලින් හිටපු විදියටම හිටන් ඉන්න ජන්කුක්ගෙ උරහිසට අතක් තියලා...මොනවා උනත් එයා ඉන්නෙ අතරමන් වෙලා කියලා මට තේරුණේ මගේ අතේ ස්පර්ශය ගැස්සිලා ගිය එයාගෙ මූන දැකලා...
"ඒත්...මම හිතුවා අපිට එයාගෙන් උදව්වක් ගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා ආරා...එයා හුගක් දක්ශ කෙනෙක්...මගේ හොදම යාලුවා..."
මගේ අත හිමින් අයින් කරන ගමන් ජන්කුක් කිව්වෙ ලග තිබ්බ ගලකට පයින් ගහන ගමන්...මම ආයෙම සැරයක් කාර් එක දිහත් බලලා එතනම තිබ්බ ගල් බංකුව උඩින් ඉදගත්තෙ හරි හුරු ගතියක් මට මුලු බුසාන්වලින්ම දැනෙනකොට...මේ සිටි එක කියන්නෙම මගෙ ජීවිතේ පටන් ගත්ත තැන...එහෙම එකේ හුරු ගතියක් නොදැනුනොත්නේ පුදුමේ...
" ජංකුක්...මේ අහන්න... එයා ඔයාගේ හොඳම යාලුවනම් ..ඔයාට කනෙක්ෂන් එකක් තිබ්බේ නැද්ද එයත් එක්ක...? ඒකත් මේ අවුරුදු ගානටම..ඒක වෙන්න බැරි දෙයක් නේ.. "
මම කිව්වෙ ගල් බංකුව දිගේ හරි සියුම්ව අත අරන් යන ගමන්...ඇත්තටම මට ජීවිතේ මග ඇරිලද...මෙහෙම ඉදගෙන කතා කරපු කාලයක්,මොහොතක් මගෙ මතකෙට නොයෙද්දි මට හිතුනෙ එහෙමයි...සමහරවිට මටත් නොදැනිම මගේ ජීවිතේ හුගක් දවස් ගෙවිලා...තේරුමක් නැතුවම...දරාගන්න බැරි පීඩනයකින් මිරිකෙන හිතකට වැඩ ගොඩක් එක්ක බිසී වෙනවා කියන්නෙම හරි නිදහසක් විදියටයි මන් දැක්කෙ...
" සමහර බැඳීම් තියෙනවා හැමදාම කතා කළේ නැති උනාට connection එකක් තිබ්බෙ නැති උනාට අපිට අපි ඕන වෙන වෙලාවක අපිට අපිව මතක් වෙන.. ඒකත් එක්තරා විදිහක ලස්සන බැඳීම් වර්ගයක් කියලා මං හිතන්නේ ...සමහරවිට ආරට එහෙම කනෙක්ෂන් එකක් කාත් එක්කවත් නැතුව ඇති...
හැබැයි බුසාන් වලින් එළියට ගියපු දවසේ ඉඳලා මට ජිමින් එක්ක තිබ්බේ ඒ වගේ බැඳීමක් ආරාට තේරෙනවද දන්නේ නැහැ... බුසාන් කියන්නේ මගේ ගෙදර.. පුංචි කාලෙ ඉඳලා මෙහේ හිටපු මට හිටිය යාලුවෝ දෙතුන් දෙනා අතර තිබ්බ බැඳීම අද කාලේ වගේ මැසේජ් එකකින් කෝල් එකකින් මනින්න බැහැ..
YOU ARE READING
CHEF JEON | JK Centric | ONGOING
FanfictionDon't copy my work 🚫 This is mainly based with author's imagination.....so there is no relation with real life....hope you'll enjoy!!
