"Anne bak açıklayabilirim!"
Bunu diyebildim annem bana baktı.
''açıkla, 1 kişiyi bayıltmanı, müdüreye kafa tutmanı,3 kişiyi dövmeni açıkla bekliyorum.''
Bu kadar ileri gitmedim.
''Ama tutanak tutmadılar.'' ''döversin diye korktular çünkü.''bunu diyen abime baktım.Haklıydı.
''kızım sen niye böyle oldun?Eski okuluna mı alalım ne istiosun?'' Gözlerim bu sefer de babama döndü. "Ya ne yapmışım? Biri bana o gözle bakıyor diğeri bana baktıkları için bana kızıyor ne bekliyorsunuz benden?"
"Esil bak çok haklısın ama geriye 2 kişi kalıyor onlar?"
"Emir-"
"Emir değil Efe!"
Bak piçe şikayet etmiş beni! ''Anniş o benim kuzenim!''
''Pek,sokkak taki adam?''
''onu ben değil Emir dövdü''
''Bu hastanedeki Emir mi?''
''Evet. Ben tek başıma geziyodum o da geldi.''
''Bu çocuk kaç yaşında?''
''19.''
''Ay,gün,yıl?''
''20 ocak 2005...Anne sen niye- YA ANNE YA!''
''Oğlakla oğlak uyuyomuş anne!''
''Düğün ne zaman kızım?''
''önce 8 yıllık bi eğtim var. Bide aşık olcak kalp lazım.''
''Taktın dimi kafaya doktor olcan?''
''Evet.''
''Esil git şu evden kızlara yardım falan et.''
''Niye kovuluyom ben!? Sen git!''
''Abin o senin!''
''taam baba. Ben kaçar''
Mavi bi crop ve gri bi şort giydim evden çıktım. Gözlüğümü unutmuştum. Tam dönmek için arkama baktığımda karşımda bir adet Emir Kara Efeoğlu vardı..
"O kimdi?"dedi mükemmel bir sideeye attım ve eve doğru yürümeye başladım yanından. Bi anda elimi tutup beni kendine çekti. "Cevap ver."
"Sende cevap ver. Niye nefret etmiyosun?!"
"İlk ben sordum doktor hanım."
"Kapa çeneni apk mafya!"
Bunu deyip gidicektim kendine daha çok yaklaştırdı.
Sanırım artık bende karamelli erkek parfümü kokuyorum. Ne güzel çilekli şekerli parfümüm var ne diye karıştırıyon ki!?
"Yok öyle gitmek." Sanırım 10/10luk green flag çocuğu black flag yaptım...
"Tamam o zaman şöyle giderim." Evet mağlum yere dizim ile vurdum sonrada gittim. Gözlüğe gerek yok. Beste'yi görüyorum sonuçta.
"Ağh! BERİL!"ikinci ismimi mi kullandı o az önce? Kaç Kua kaç!Koşmaya başladım. Mağlum göt korkusu. Bi anda önümde bir sürü motorlu insan demeye 1000 şahit isteyen varlıklar geldi. Arkamdan ise Emir geliyordu.
Ona dönüp konuştum. "Konuşabiliriz."
Elimi tuttu. "Kaça da biliriz. POLİS GELİYO DAĞALIN!"
Beni kucağına aldı ve koşmaya başladı... LAN NOLUYORUZ. KONUŞMAK VAR Bİ KERE.
"Emir indir. Ben konuşurum."
"Yok"
"Niye?"
"Bizimkileri dağıtmak için dedim. Yalnız olmak istedim."
Bi banka oturdu inmemem için belimi tutuyordu. "Emir bırak!"
"Esil sus! O çocuk sana ne yaptı niye görünce ağlıyosun!?"
"Çünkü o benim eski sevgilim! Kara ba-"
"İkinci ismimi nerden biliyosun?"
Hass-
"Bilirim ben!"
"Beril! Bak şimdi,şu zümrütleri devirmeden bak!"
"Sana ne lan benim gözlerimden!?"
"Bana ne mi? O zümrütlerin başka kızda olsa yakışmaz. Sana has bir rengi var. Ayrıca o zümrütler benim hayatımın anlamı!"
Hayatının anlamı mı? Ay hoş ayol! Off emin ol seni üzmek istemesem şuan dudağına yapışırdım Emir.
"Sen ne konuşucaksın benle!?"
"O çocuk sana ne yaptı!?"
"OFF YETER! Emir o benim kuzenim tamam mı!? Kaya öldü ve üstünden 2 yıl geçti! Daha önce gelen kişi de Kaya değildi. Emre diye bi çocuk eski okulumdan."
Dayanamadım. Yalan söylemeye. Emir ise bana 'ne' der gibi bakıyordu. Siyah gözlerinde pişmanlık vardı. Belimdeki tutuşu gevşedi ve ayağa kalktım.
Arkama bakmadan koşmaya başladım. Fakat niye? Utançtan mı? Yoksa durdurulma korkusundan mı?
Yolumdan alın koyulmaktan değil. Sevgisiz kalbimin sevgisizliğinin durmasından bu korku.
"Esil!"
Daha çok hızlandım. Bi ara sokağa girdim ona baktığımda hala aynı yerdeydi. Duvarın arkasından baktım ona. Derin nefes aldım sonra sokağın içine doğru baktığımda beynim durdu.
"Böcük?"
"..."
Gözlerim doldu,karardı. Ne bu benim sarı çiyanlardan çektiğim? En son şöyle bir laf duydum.
"ESİL!"
Bölüm sonu<33
