2

276 20 15
                                    

Burak'dan

Hastaneye doğru gidiyorduk. Bu gün benim korkudan, annem ve babamın(!) ise mutluluktan öldüğü büyük bir gündü. Eğer karıştırılmış olsaydım annem ve babam halay bile çekerdiler. Burada korkudan ölen bendim. Çünkü biyolojik ailemin bana iyi mi kötü mü davranacakları, onlara alışıp alışamayacağımı bilmiyorum. Sorun buydu işte. Allah sonumuz hayırlı etsin.

Hastaneye gelmiştik. Arabadan indik ve içeriye girdik. Olum baya kalabalıktı lan. İşimiz zor. Babam ilerdeki kadının yanına gelip sordu.

"Merhaba, dna testi İçin gelmiştik."

"Hoşgeldiniz, 2 ci katta 420 numaralı odaya gidin lütfen."

"Teşekkür ederiz."

2 ci kata çıktık ve.....4 tane koridor vardı. Ee hangisine gideceğiz biz şimdi. Babam sağdan gidip oradaki bir adama sordu.

"Merhaba, 420 numaralı oda neresi acaba?"

"Geldiğiniz yerden soldaki koridora gidin, orada."

"Tamam teşekkür ederiz."

Soldaki koridora doğru yöneldik. Babam önden bizde onun arkasından geliyorduk. Koridoru bitirdik ve..... sağa ve sola doğru 2 tane koridor vardı. Hastane değil backrooms mübarek. Babam sağ tarafdan gidip bir odaya baktı.

"Burası."

Şükür bulduk. Odanın önüne gelip babam kapıyı 3 kere tıklattı. İçeriden gir sesi gelince içeriye girdik.

İçeride 1 kadın, 1 Adam, 1 kız, benimle karıştırılan sandığım çocuk ve....... 5 tane taş mı taş erkek duruyordu. Allah özene bezene yaratmış maşAllah. Herhalde bunlar kuzenlerim olacak varlıklar.

İçerideki doktor bey amca konuşmaya başladı.

"Evet herkes burada olduğuna göre teste başlayabiliriz. Önce babalardan kan alalım."

Dedi biyolojik babam ve babam sedyeye oturup kan verdi. Daha sonra ben ve karıştırılan çocukla kan verdik.

"Testler yarım saate çıkar"

Dedi ve odadan çıktı. Bizde ayağa kalktık. Olum popişim terledi ya.

Yarım Saat Sonra

Testlerin cevapı çıkmıştı. Odamda oturmuş doktor bey amcayı bekliyorduk. Meraktan öleceğim aga.

Kapı açıldı ve içeriye doktor bey amca geldi. Hele şükür gelebildi ya. Sandalyesine oturdu ve elindeki zarfı açıp okumaya başladı. Allahım Bismillah.

"Burak Kaya %99.7 ihtimalle Halil Şimşek'in oğlu, Emre Şimşek %99.7 ihtimalle Sarp Kaya'nın oğludur. Doktorlarımızın yaptığı bu hata için özür dileriz."

Gazamız mübarek olsun. Karıştırılmıştım sırf şu doktorlar yüzünden. 16 yıl şu adamı çekmek, bu adamın beni sevmemesine dayanmak zorunda kalmıştım. Ama artık değilim. Neyse Pek şaşırmadım. Zaten hayatımda macera hiç eksik olmaz.

Sarp aptalı benimle karıştırılan çocuğu saçından öpüp dışarıya çıktılar. Kıskanmadım değil.

Biyolojik annem ve babam yanıma gelip bana sarıldı. İlk defa Demir hariç birisine sarılmıştım. Güzel hissmiş lan.

"Ben Halil Şimşek. Memnun oldum oğlum."

"Bende Burak memnun oldum."

"Ben Hilal Şimşek. Memnun oldum Burak."

Tamam anladık işte bende memnun oldum. Hafif gülümseyip sarıldım. Biyolojik annem eliyle taş gibi erkekleri gösterdi.

"Bunlarda senin abilerin oğlum."

"Abilerim mi?"

"Ne o, beğenemedin mi?"

Taş gibi olanlardan biri konuştu. Sanane topram demek vardı ama neyse.

"Arın!Kardeşinle doğru konuş lütfen."

İsmini Arın olduğunu öğrendiğim abim ofladı. Ay ben ölüyordum sanki senin için.

"Bu en büyük abin Efe, bunlarda Berk, Gökhan, Arın Ve Berkay abin. Aslında 1 tane daha abin var ismi Eray ama Rizede çalıştığı için buraya gelemiyor."

"Hadi isterseniz Eve geçelim artık."

"Geçelim hayatım."
_____________________________________________________________
Evet bölüm bitti. Nasıldı? Oy verip fikirlerinizi yorumlarda yazın lütfen. Kısa yazdığım için kusura bakmayın. Hadi ben kaçar Allaha emanet olsun 😍😘❤️

Not:470 Kelime
Yayınlanma Tarihi:5 Temmuz 2024,Cuma 00:57

Biyolojik Ailem|Erkek VersiyonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin