Biyolojik Ailem|Erkek Versiyon

6

Burak'dan

Kapının tıklatılmasıyla uykumdan uyandım. Allah rızası için 5 saat daha uyuyayım ya.

"Kim o?"

"Gelebilir miyim?"

Soruya soruyla mı cevap verirler aga. Anladığım kadarıyla bu ses Gökhan'a aitti. Niye gelmiştik?

"Üzerimi değiştirdikten sonra gelebilirsin."

"Tamam bekliyorum."

Ayağa kalkıp dolabımı açtım. Okul formamı dolabımdan çıkardım. Zaten birazdan okula gidecektim. Ev kıyafeti giymeme gerek yok. Formamı giyip telefonumu aldım.

"Gelebilirsin."

Dediğimde kapı açıldı ve içeriye buzdolabı Gökhan girdi. Kapıyı kapattı.

"Oturabilir miyim?"

Kafamı salladım. Çalışma masamdaki sandalyeyi alıp karşıma koydu ve sandalyeye oturdu. Bismillah. Bir şey mi oldu acaba?

"Bir sorun mu var?"

"Hayır yok. Sadece biraz konuşmak istedim."

"Ne konuda?"

"Bak, seninle karıştırılan çocuk, yani Emre bize çok kötü davranıyordu. Bizi umursamıyordu bile. Bize kötü şeyler yapmıştı. Mesela Berk abime yumruk atmıştı. Annemlerde görüp Emreyi uyarmıştılar. Sonrada Emre Berke abime iftira attı. Yalandan Berk abim onu dövmüş gibi davrandı. Annemle babamda Emreye inanıp abime bağırdılar. Yani demem o ki, seni umursamamalarını takma. Çünkü seninde Emre gibi olduğunu düşünüyorlar. "

"Ama her insan aynı değilki."

"Biliyorum. Ben onlar gibi düşünmüyorum. Ama onlarıda anla. Evdeki herkes Emreden nefret ediyordu. Annem ve babam hariç. Annemle babam hepimizi eşit seviyorlar zaten."

"Yani umursamamalarını biraz üzüyor beni. Ama sorun değil."

Gökhancık hafif gülümseyip ayağa kalktı.

"Hadi sen elini yüzünü yıka, sonrada sofraya gel."

"Tamam"

Hafif gülümseyip bende ayağa kalktım. Gökhancık ise odadan çıktı. İyi, bari beni umursayan birileri vardı. Diğerleriyle iyi anlaşsaydık iyi olurdu.

Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Çantamıda alıp odadan çıktım ve aşağıya indim. Yemek odasına geldiğimde herkes sofradaydı. Çantamı kenara bıraktım.

"Günaydın herkese."

"Günaydın oğlum."

"Günaydın tatlım. Hadi otur."

Sofraya oturdum. Diğerlerine baktığımda beni takmıyordular bile. Neyse alışmış gibiyim.

"Herkese afiyet olsun."

                                                          ***
Yemeğimizi yedikten sonra arabaya binmiştik. Şuan okula doğru gidiyorduk. Çalan telefonumla elimi cebime atıp telefonumu çıkardım. Demircik arıyordu. Telefonu açtım.

"Günaydın agam."

"Günaydın birader. Naber lan."

"İyi,senden naber?"

"Bende iyi. Geliyor musunuz?"

"Yoldayız aga, geliyoruz."

"Tamam,bekliyoruz."

"Kiminle?"

"Ömerle. Mal mısın lan sen?Elayla bekliyoruz."

"Ne bileyim lan. Tamam geliyoruz."