Yıllar Sonra

YILLAR SONRAKİ GERÇEK

Fatma:gözümü açtığımda koltukta uyuya kalmıştım. Ama nasıl ben en son onunla tartışıyor....tabi ya o getirdi. Hangi cüretle bana dokunmaya kalkar.
Telefona baktığımda saat akşam 5di nasıl yani okadar çokmu uyumuşum. Neyse diyip çantamı alıb. Şirketden çıktım. Eve gitdim. Eve vardığımda evde kimse yoktu. Sanırım Saadet teyze gildeydiler. Gidip yıkandım üzerimi giyip  aşağı indim. Ve Saadet teyzelere gitdim.
Kapıyı çaldım. Kapıyı açan oydu. Onu umursamayıp içeri girdim. Çocuklar Melek diyerek yanıma gelip sarıldılar.
Bende onlara sarıldım. Daha sonra çocuklar onun yanına gidip.

Asena: Melek bak bu Mehmet abi. Sen yokken o bizle oynadı.

Fatma:Nası yani beni şirketde yalnız bırakıp burayamı gelmiş. Bu nasıl bir adam böyle. İnsan orda yalnız bırakılıp gelirmi.
Anladım canım. Hadi  gidiyoruz. Geç oldu.

Miran: ama Melek biz gitmek istemiyoruz. Biz Mehmet abiyle oynamak istiyoruz.

Fatma:bu adam napmaya çalışıyor böyle. Çocularımm resmen gözlerini boyuyo.benden çalmaya çalışıyo.
Yarın yine gelirsiniz olmazmı.

Asena: olur.

Fatma: hadi o zaman gidip Selcan teyzeyi çağıralım.

Asena-Miran: peki

Evde

Fatma:Bu adam resmen salak,ahmak. Çocuklarıma yakınlık göstericek kendi aklınca. Ben buna asla izin vermem. Veremem. Asla.

Sabah
ŞİRKET

Fatma: odama gitdim. İçeri girdiyimde o içeride koltukta oturmuş beni bekliyordu .
Ne var neden burdasın.

Mehmet: dün seni burda bıraktığım için özür dilerim. Aslında acil arama gelmişti. O işi hal etdikten sonra eve geçtim. O sıralarda teyzen ve çocuklar gelmişti.

Fatma: anladım. Özüre gerek yok.

Mehmet: sakıncası yoksa birşey sora bilirmiyim.

Fatma: sor.

Mehmet: o çocuklar kimin çocukları. Teyzenin çocukları olması imkansız. Çünki çocuklar anneanne diye çağırıyorlar. Peki kimin.

Fatma:şimdi durduk yere neden soruyordu ki. Birşeymi örenmiş acaba.
Neden soruyorsun

Mehmet: merak etdim. Yani annesi babası niye bakmıyorda siz bakıyorsunuz.

Fatma: o konu seni hiç alakadar etmez. Ailevi bir mesele sen karışma.karışmaya hakkın yok.

Mehmet: evet ailevi mesele ama neden bu kadar tepki verdin anlamıyorum. Sanki senin çocukların.

Fatma:hayır Fatma kendine gel. Sakın kendini kaybetme. Toparlan.
Ne münasebet benim diyil. Akrabamıszın. Yoğun çalıştıkları için çocuklar bizde kalıyo.

Mehmet: neden bu kadar büyük tepki vermiştiki. Birşey saklıyorsun ama ne. Örenicem ama yakında.
Anladım. Neyse ben gidiyim.

Fatma: Çocuklardan uzak dur.

Mehmet: neden. Onlara yaklaşmam neden bu kadar kızdırdı seni.

Fatma: Sen hayatına girdiyin insanlara yalnız yıkım,üzüntü getirirsin. Onların üzülmesini istemem.

Mehmet: an-anladım.

1HAFTA SONRA

Fatma:bu bir hafta baya yoğundu. Tabi bir haftadır onu görmuyordum. Bir yandan iyiki yok derken diyer yandan çok garip şekilde boşlukda gibi hiss ediyordum.

Mehmet: bir haftada baya bir araştırma yapmıştım. Ama hiç birşey bulamamıştım. Bu gün çocukları görmeye gidicektim belki onlardan birşey örene bilirim.
Selcan teyzenin evine gelmiştim çocuklarla oyun oynadık daha sonra çocuklar öle uykusuna gitdiler. Çocukların odasından çıkıcakken duvardeki resimleri gördüm. Ama bu nasıl. Çocukların anne karnından şimdiye kadar tüm fotorafları vardı. Ve onların annesi. Ama bu...bu nas-nasıl. Yani doğru-doğru tahmin etmişim onların anneleri Melekse o zaman babaları....bendim...Miran ve Asena benim çocuklarımdı. Bizim çocuklarımızdı. Benim kanım benim parçamdılar. Ama bunu neden benden sakladı. Neden birşey söylemedi.

AKŞAM

Akşam olmuştu. Mehmet resmen o kadar içmiştiki  kendini kaybetmişti.
Adamlarının yardımıyla Fatmanın kaldığı eve gelmişti. Çocuklar Selcan teyzenin evinde kaldıkları için Fatma evde yalnızdı...
Mehmet kapıya çok sert çalmaya başladı. Fatma kapı sesiyle korkup kendine geldi.
Pencereden aşağı baktığında Mehmeti görüp şaşırdı. Aşağı inip kapıyı açtığında Mehmetin ayakta dahi duramadığını görünce.

Fatma: Sen içtinmi. Ayakta dahi duramıyorsun. Geç içeri.

Mehmet: Evet içtim. İçince herşeyi unutuyorum. Hissizleşiyorum.

Fatma:kendinde diyilsin. Ben sana kahve getiriyorum. Bekle

Mehmet: ben hiç birşey istemiyorum.
Sadece seni istiyorum.

Fatma: bak kendinde diyilsin.

Mehmet: ben ne dediyimi iyi biliyorum.
Evet içmiştim ama kendimi kaybedecek kadar.diyil sadece onu deniyordum.vereceyi tepkiler ve cevapları merak etdiyimden.

Fatma: senle konuşmak zaman kaybı. Ben geliyorum.
Mutfağa gitdim. Acı kahve yapıp içeri gitdim.
Al kahven.

Mehmet: sağol.

Fatma: noldu neden bu kadar içtin.

Mehmet: niye bu kadar merak ediyorsum

Fatma: normalde ciddi birşey yada kötü birşey olması gerek. Bu kadar içmen için.

Mehmet: evet ciddi birşey örendim. Hemde çok önemli.

Fatma: Ne-ne örendin.

Mehmet: ben....

_________________________________________
Yeni bölümde görüşmek üzre💙😊