(Resimli Roman )
Bir ses, "Özür dilerim. Sana bunları yaşattığım için beni affet," dedi.
Ayçıl, acı içinde başını kaldırdı. "Neredeyim ben?" diye sordu.
"Bir iyileştirme kapsülündesin. Yaralarının hemen iyileşmesi için gerekli bir kapsül. Şimdilik s...
Yeni bir gün kapısını Ayçıl için aralıyor du doğrusu ayçıl için her gün aynıydı ama o ümidini hiçbir zaman kaybetmek istemiyordu . Yine penceresinden oturmuş dışarıyı seyrediyordu onun için ufuklar hep çok uzaktı ve ulaşması mümkün olmuyordu Ayçıl küçük yaşından beri bu sarayın dört duvarları arasına hapsolmuş bir şekilde yaşıyordu .
Anne ve babası Ayçıl ‘a prensesler gibi bakıyorlardı çünkü Ayçıl doğduğu günden beri çok hastaydı ne yaparsa yapsın asla iyileşemiyordu ve hep çok yorgun oluyordu . Hareket etmeyi çok sevse de bedeni ona doğduğu gün ihanet etmişti.
Bir keresinde canı o kadar sıkılmıştı ki ahırdan bir aksolot ödünç almıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aksolot türü kanatları olan iri bir hayvan dı daha önceden hiç Aksolot'a binmemişti ama o gün bunu yapabilecek ti ve herkese iyi olduğunu ispat edecekti ama hiç birşey umduğu gibi olmadı aksolotlar hisleri çok güçlü varlıklardı ve ayçılın tereddüt eden tavırlarını sezmiş onu sırtından atmıştı o günden sonra ailesi daha temkinli olmuş ve ayçıl için bütün kapılarını dışarıya kapatmışlar dı artık onlar için bu saray ve Ayçıl vardı .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayçıl herkesten farklı olarak eğitimini bu sarayda alıyordu ailesinin onayladığı dersleri öğrenmekle vaktini harcıyordu. Bir keresinde saraydaki bir hizmetçisinden duymuştu saray dışında okullarda büyü,astronomi ,bilim, tıp gibi dallar da eğitimler alıyorlardı ama Ayçıl sadece annesinin istediği dikiş dikmek, yemek yapmak gibi dersleri almakla yetiniyor du bu gibi eğitimler ailesi için diğer eğitimlerden daha önemliydi ama o gün hizmetçisinin bu anlattıkları ilgisini çok çekmişti Ayçıl hemen annesine gidip duyduklarını anlattı ve kendide bu eğitimleri sarayda öğrenmek istediğini söyledi .
O günü çok iyi hatırlıyor du ve asla unutmazdı annesi kızı çok kötü dövmüş aşağılamış ve ertesi gün yollamıştı ayçıl o kızdan daha haber alamamıştı saray onun için giderek ıssızlaşıyordu artık kimse onunla konuşmuyor o geldiğinde kaçıyorlar dı ama ayçıl zamanla alışmıştı yalnızlık artık onun için sıkıcı olmaktan çok bir rutini haline gelmişti taki o geceye kadar .
