(Resimli Roman )
Bir ses, "Özür dilerim. Sana bunları yaşattığım için beni affet," dedi.
Ayçıl, acı içinde başını kaldırdı. "Neredeyim ben?" diye sordu.
"Bir iyileştirme kapsülündesin. Yaralarının hemen iyileşmesi için gerekli bir kapsül. Şimdilik s...
Dün konuştukları şeyler Ayçıl'ın aklından bir türlü çıkmıyordu ve düşüncelere dalıp gitmekten kendini alamıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Olan şeyler çok fazla hangisini düşüneceğimi şaşırdım ya Aybars'ın dediği gibi saraya götürülürsem işte o zaman ne yapmam gerekiyor sarayda sürekli gözleri üzerimde olucak"
" Doğrusu burasıda farklı değil benim için değişen birşey olmaz en azından aybars ile daha fazla konuşabilme fırsatım olur. Burada dört duvar arasında sıkışıp kalmaktan iyidir ."
Ayçıl'ın düşünceleri onu acıktırmıştı ve ayakları mutfağa doğru yol aldı ve oradaki çalışanlara
''Acıktım benim için yemeği hazırlayın lütfen '' dedi
Yardımcılar hemen Ayçıl için bir sofra hazırladılar ve başka işlerini bahane ederek oradan uzaklaştılar artık mutfakta Ayçıl ve hoş kokan yemekler vardı iştahla yemeğini yemeye başladı aklındaki soruları ancak bu şekilde susturabiliyordu .
Bir süre sonra mutfağa bir yardımcı girdi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Efendim bir misafiriniz var saraydan gelmişler babanız sizi odasında bekliyor''dedi ve hemen orayı terk etti . Öyle ki Ayçıl'ın
''Tamam teşekkür ederim.''
Lafını bitirmesini bile beklemeden yardımcı elbisesinin eteklerini toplayıp yarım yamalak bir selamlama ile odadan koşarak çıkmıştı.
Ayçıl yemek masasından kalkmak yada masada oturmak arasında kalıyordu saraya gitmek isteyip istemediğini bile tam anlamıyla düşünme fırsatı olmamıştı ama şimdiden liderin adamları onların kalesine gelmişlerdi ayçıl kendisine
'' Korkmuyorum benim adım ayçıl ben ne istersem yapabilirim '' diye telkinler veriyor bir yandanda adımlarını babasının çalışma odasına doğru atıyordu nihayet odanın kapısının önüne geldiğinde bir şeyi fark etti bu yolu yıllardır kullanıyordu ama bu gün bu yol ona çok uzun gelmişti .
