"Nur sana bir şey söylesem olurmu ama kimseye söyleme lütfen."
"Bana güvenmeyeceksin de kime güveneceksin hayatım söyle hadi."
"Şey benim ağabeyim yani Berk Yıldız 11. sınıf olan, o 8. sınıftayken sigara içiyordu ama kimseye söyleme lütfen sana güvendim."
Nur okulun en dedikoducu kızıydı o yüzden Berk'in sırrını ona söylersem herkese yayardı ve böylece 2. görevi de tamamlamış olurdum.
"Eee Yenilen Güzel bu plan işe yarayacak mı?" kendimden emin bir şekilde bir plan kurmuştum ama işe yaramazsa bende hayal kırıklığına uğrardım. "Tabi ki ama benim Cuma gününe kadar sürem vardı ve ben Cuma günü yaptım bir sorun oluşmaz herhalde." dedim soru sorar gibi Emrede bir şey olmaz anlamında kafasını salladı.
"Beste Berk kaça gidiyor ki ne sigarası gerçekten çok garipsiniz."
"Sen daha Berk hakkında konuşacak seviyede değilsin aptal."
Dedim sert bir şekilde ve koşarak uzaklaştı; Emre ile biraz gülmüştük ve arkamdan biri Beste diye bağırmıştı. "Beste ben sana bu sırrı herkese yay diyemi verdim, gerçekten bir daha benimle konuşmamaya çalış tamammı." gerçekten bu kadar hızlı yayılacağını düşünmemiştim. Nur bu kadar popüler ve dedikoducu bir kızmıydı gerçekten, onun adına utanıyordum. "Emre ben hiç böyle düşünmemiştim eğer Berk beni affetmezse ben gidip herkese sırlarımı yayıcam." böyle bir şey yapmayacağımdan emindim ama çok üzülmüştüm ve korkuyordum umarım küslüğümüz uzun sürmezdi "Saçmalama zaten herkes Berk'in bir sırrı yayılsa da mutlu olsak diye beklemiyor." haklıydı.
*Yeni mesaj
"Vee evet Emre şu gizli takılan adam veya her neyse kimse artık yazdı sonunda."
"Ne yazmış?"
Tebrikler prenses 2.Görevi de tamamladıysan sırada 3.Görev var, artık Emreyle değil Ecrin ve Nehir'in yanına gitme zamanı gelmedi mi sizce de. ONLARIN YANINA GİT VE OLABİLDİĞİNCE SAMİMİ OL
-Gizli Takılan Biri
"Üzgünüm görüşürüz Emre hafta sonu buluşalım unutma yazıcam."
Emre'yi tam sevmeye başlamıştım ki yine bu görevler yüzünden uzaklaşmıştık ama onun atölyesine gidecektik yani aramıza mesafe girmesine izin vermeyecektik. "Selam gelebilir miyim?" yanlarına gitmek istemiyordum hem ne konuşuyorlar bilmiyordum "Tabi ki bizde akşam buluşmayı düşünüyorduk sende eşlik etmek ister misin?" bu konuşan Nehirdi çok iyi bir kıza benziyor onunla arkadaş olmak istemiştim ama şuan aklım Emredeydi yine de bu teklif benim için bir fırsattı o yüzden kabul edecektim.
"Olur tabi saat kaçta?"
"Okul çıkışı birlikte çıkarız akşama kadar dururuz bir yerde veya gezeriz, uyarmı ?"
"Tabi ki."
Öğleden sonra 2 ders matematik vardı ve bitmişti; Ecrin, Nehir ve ben bahçeye birlikte indik. İnerken annemi arayıp haber vermiştim ve tamam deyip geçiştirmişti bende çok umursamadım ve telefonu hızlıca kapatmıştım. "Ee kızlar nereye gidelim" konuşan Nehirdi aslında kütüphaneye gidelim demek isterdim ama onların onaylamayacağından emindim o yüzden sessiz kalmayı tercih etmiştim. "Bence biraz sohbet edelim gezerek ne dersiniz?" neler konuşacakları hakkında hiç bir fikrim yoktu umarım saçma sapan şeyler konuşmazlardı.
"Olur bence ama benim pek anlatacağım bir şey yok sizi dinlerim."
"Benim söyleyeceğim bir şey var aslında ama ne olur kimseye söylemeyin."
Aslında sır tutma konusunda çok iyiyimdir zaten 2 güne unuturdum ama biraz önemli bir şey gibi duruyordu o yüzden Ecrinde bende söz verdik.
"Bana biri yazdı adını söylemedi sadece "Gizli Takılan Biri" olduğunu söyledi tabii ki hiç bir şey anlamadım ama onun kurduğu oyunu oynamazsam kardeşime zarar vereceğini söyledi. Tabi ki çok korktum okuldan biri gibi duruyor çünkü okulda yaptığım her hareketimi anlıyor sanki evde bile beni izliyor gibi hissediyorum ve bunu sadece 2 kişiye söyleyebilirsin dedi ama arkadaşlarımdan olmak zorundaymış. Peki size böyle biri yazdı mı?"
Kızın sesi korkar gibi çıkıyordu bende tedirgin olmuştum çünkü beni birine zarar vermekle tehdit etmemişti kim bilir Nehir ne kadar korkmuştu. Bende onlara söylemek isterdim ama bu pislik her kimse sadece Emre'ye söyleyebileceğim konusunda uyarmıştı belki de Ecrine de yazmıştı ama onunda söylemesi gereken kişiler kısıtlı olduğu için söyleyemiyordu veya ona yazan olmamıştı.
"Bana yazan olmadı bence senin de bu konuyu ailene anlatman gerekir ve eğer her kimse senin kardeşine veya başkasına zarar veremez."
"Bence de."
Diyerek Ecrini onayladım ve Nehir'e destek olacağımızı ona söyledik tabi o da bize güvendi; yarın ailesiyle konuşacaktı.
*
Sonunda sabah olmuştu ve bugün Emreyle buluşacaktım ama aç karnına çıkmak istemiyordum o yüzden aşağı mutfağa indim. Karnım çok açtı ve annem evde değildi Berk ise kalkmamıştı zaten hafta sonları kalkması bile garip bir şeydi. O yüzden kendime bir şeyler hazırlamaya başlayacaktım ki telefonum çaldı arayan Emreydi ve atölyede olduğunu söylemişti beni bekliyordu onu bekletmek istemediğim için hazırlanıp geliyorum dedim ve odama çıktım. Siyah pantolonumu ve uzun kollu siyah bluzumu giyip çıkmıştım. O kadar acıkmıştım ki giderken kendime simit ve süt almıştım.
"Emre aç kapıyı Beste ben, geldim."
"Hoş geldin Yenilen Güzel."
"Sana anlatmam gereken şeyler var."
"Aslında benimde var ama dinliyorum anlat bakalım."
Aslında ilk onun anlatmasını isterdim çünkü çok merak etmiştim ama benimde anlatmamam lazımdı sonuçta Nehir'e söz vermiştim ama bunu Emre'nin de bilmesi gerekirdi. "Bu kişi her kimse Nehir'e de yazmış." Emre şaşkın bir şekilde bana baktı "Ne demiş peki ona?" aslında aynı şeylerdi ama Nehir'i birine zarar vermekle tehdit ediyordu ve aynısını bana yapmış olsaydı onu gerçekten öldürürdüm. "Nehir'i kardeşine zarar vermekle tehdit ediyor." bu sefer Emre şok üstüne şok yaşamış gibiydi gerçekten hem sinirli gözüküyordu hem de korkmuştu uzaktan bakılsa bile çok belli ediyordu.
"Dahası varmı peki?"
"Evet; Ecrin ve bende Nehir'i uyardık ailene söyle dedik sonuçta biz onu savunurduk."
"Haklısın."
"Sen ne anlatacaksın?"
Tam anlatmaya başlıyordu ki telefonum çalmıştı bu sefer arayan Candı sanki filmin en heyecanlı yerinde reklam çıkmış gibiydi.
"Efendim Can önemlimi?"
"Evet hemen eve gelmen lazım. Emre'yi arıyorum açmıyor, senin annende açmıyor. En sonunda seni arıyorum evde değilsin büyük ihtimalle çünkü zile kaç defa bastım ve evden çıkarken Emre'nin odasına baktın mı?"
"Hayır bakmadım bekle eve geliyorum."
Çok korkmuştum ya onlara bir şey olduysa sadece kendimi suçlardım. Giderken kaç defa annemi ve ağabeyimi arasam da telefona bakan olmadı. Ben daha çok endişelenmeye başlıyordum. Nefes almakta zorlanıyordum. Sürekli koşuyordum. Annemi aramaya devam ediyordum. Can'ı aramıştım ve başka biriyle konuşuyordu. Annemle konuşması umuduyla koşuyordum fakat ben annemi aradığımda başka biriyle görüşüyor demiyordu. Maalesef.
