İMKANSIZ AŞK

13.

Birini kaybetmek...

Hayatım da böyle bir acı yaşamamıştım. Ne hareket ede biliyorum nede sesimi çıkara biliyordum.
Bacaklarımın arasında sıvı birşeyin geldiğini hisedince göz yaşlarım sicim sicim akıyordu.
Elimi karnıma koyup.

"Bırakma be..ni bebeğim."
Asminin çığlığı kulağıma dolunca tebesüm etim. Dayan bebeğim.

"Yenge yetişin." Asmin elini yüzüme koyup.

"Yengem ne oldu."
Gözlerim yavaştan kapanıyordu.

"Uyuma yenge YETİŞİN."
derin bir boşluk...

***

(Adar ağzından)

Dedemle bahanem uydu durumları iyiydi annem le abimi bahçeye göndermiştim çünkü annem hastane kokusunu sevmiyordu. İçimdeki sıkıntı hala gitmemişti.

"Oğul deden onlar Çiftlik evine gidecekler."
Başımı salayıp.

"Merak etme baba en iyi korumalar onlara eşlik edecek."
Babam elini omzuma koyup.

"Vay be oğul sende baba oluyorsun." Tebessüm edip.

Babamla birlikte aşağıya indik.
Annem telefon ile konuşuyordu gözünden yaşlar akıyordu.
Kaşlarımı çatıp.
Yanlarına gitim.

"Hayırlı olsun kızım."

"Ben şimdi kapatıyorum sonra seni ararım."

"Kim hanım." Annem gözlerimin içine tereddüt ile bakıp söylemek ve söylememek arasındaydı.

"Berfin kızım doğum yapmış."
İçimde birşeyler oldu ama ne olduğunu kestiremedim.
Kardeşim hamile olup doğurmuş bile.
Kafamı salayıp.

"Hayırlı bir evlat olsun ana."
Annem bana tebessüm edip.

"Amin oğlum."

"Ee napalım hanım kız mı erkek mi."

"Kız." Babam kafasını salayıp. Annemin yanına oturdu.

***

Dedem onları göndermiş tik ne kadar kal desek bile dedem çiftlikten başka bir yerde rahat etmediği için gitmişti Kenanı da onlarla birlikte göndermiştim.
Kenan bi koruma değildi kardeşim di

"Abi eve gidelim artık kızlarımı özledim lan." Gülüp elimi kerimin omzuna koydum.

"Gidiyoruz lan sabret iki saat ailenden uzak durdun."
Gülüp arabalara geçtik arabayı çalıştırıp konağa sürdüm ama içimdeki şu boktan his gitmiyordu.
Konağa yaklaşmıştık arabalar durunca arabadan inip anahtarı korumaya verdim tam o sırada
Konaktan yükselen çığlık sesi ile yerime mıhlanmıştım.

"Yardım edin." Asminin çığlığı kulağıma dolunca koşmaya başladım. Konağın büyük kapısından içeriye girince
Asmin bir bedenin yanında duruyordu. Ve o beden kalbime hükmeden kadındı.
Kalbime giren sancıyı def edip hemen onların yanına gitim.

"Abi yengem kanaması var abi."
Asminin ağlayışı sevdim kadının solmuş yüzü. Kafamı bacaklarına çevirince kanaması olduğunu gördüm.
Elimi yüzüne atıp okşadım.

"Ne oldu sana güzelim."

***

Bir hastane kapısında durmak çok zor geliyordu insana.
Hele o kapının arkasında uğruna canını feda edecek biri olursa.

"Asmin nasıl oldu söyle."

"Abi bilmiyorum ki yengem aşağı iniyordu birden düştü bilmiyorum." Ağlayınca.