Benim Penceremden

Babam

Bu insan beni iyi hissettiren benim için herseyini verebilecek tek insan . Benim için çok değerli , o ne olursa olsun benim suçlu hissetmemi istemiyor. Ama benimle konuşurken bile ne kadar üzüldüğünü anlayabiliyorum annemden bahsederken gözlerinin içi gülüyor onu kaybetmemize rağmen hala ona sadık kalabiliyor ben onun kadar güçlü birisini görmedim herşeye rağmen benim yanımda . Anlattıklarına göre çok iyi bir ailelermis taki ben olana kadar babam kendimi suçlu hissetmemi istemese de ister istemez suçlu hissediyor insan belkide böylesi daha iyidir. Annem riskli olamasina rağmen beni doğurma kararı almış babam ilk başta çok telaşlanmis hatta bi ara benden vazgeçmiş bile evet bunları bana söyledi . Herşeyi bilmek benimde hakkımmış . Neyse işte sonra babamin benden vazgecmesine annem çok üzülmüş doğum günüm yaklaşmış o kahrolası gün gelmiş. Babam artık anneme bırakmış kararı ya kendisi yada geriye kalan küçük, savunmasız bir bebek . Düşünsenize sizin doğum gününüz annenizin ölüm günü . Ben çok zor zamanlar geçirdim babamdan başka kimse yanımda olmadı benim . Hep onun yokluğunu hissettim ama kimseye hissettirmedim . Benim saçlarımı babam ördü . Ben babamla alışverişe çıktım. Ben hep izleyen oldum yaşayan değil . Ben onun yokluğunu giderek daha çok hissettim . Babam bana sen çok güçlü bir kızsın der sadece duyarim aslında ben onun sandığı kadar güçlü değilim sadece ağlamalarimi sızlamalarimi kendime saklıyordum . Babamı üzmek istemiyorum . Onu çok seviyorum . Annemle olan hayallerimi onunla gercekleştiriyorum yada gerçekleştirdiğimi sanıyorum . Ben bir yaprağim ve o benim tutunduğum dalım agacım yıkılsada hala yaşıyorum . Su olmasada hala yeşilim. Kış gelsede dökülmedim . Cünkü benim dalım hala tutuyordu ben bırakmak istesemde o bırakmıyordu ben onun son anısıydım