Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-✨-
Dükkanın önündeki kaldırımda oturmuştum. Kafamı ışık direğine yaslamıştım. Kuleden ayrılalı 3-4 gün olmuştu. Henüz şuan içinde bulunduğum hayata alışamasamda deniyordum. İleriden gelen bağırış sesiyle yerimde doğruldum. Kavga mı vardı?
Yavaşça yerimden kalktım. Ucra bir sokaktan geliyordu ses. Merak mı yoksa kahramanlık duygusu mu bilmem oraya doğru adımlarken buldum kendimi. 3 veya 4 adam bir kişiyi dövüyordu. Yapma Megan karışma...
"Hey!" Evet, durmadım. Bana döndüler. Kafaları hoş gibiydi. Kolumdaki saate baktım. 10'a geliyordu. Bu gece hızlı ilerlemiş olmalılardı. "Ne yapıyorsunuz?" Adamlardan biri bana yaklaştı. "Git burdan güzelim, elimizde kalma"
"Asıl siz gidin yoksa polisi ararım" Adamlar bir birlerine bakıp güldüler. Bana yakın olan adam hızla bıçak çekti. "Git burdan" "İndir onu" Dayak yiyen adam konuşmuştu. Yavaş hareketlerle yerinden kalktı. Sallana sallana yanıma geldi ve önümde durdu. "Bekleyin kız gitsin onunla probleminiz yok" Omuz üstünden bana baktı. "Git burdan salak, ölmek mi istiyorsun?"
"Asıl sen git ölecekmiş gibi duruyorsun" Bana döndü. Kaşı patlamıştı. Burnu kanıyordu. Dudağının yanına kanayan bir yara vardı. Muhtemelen başından darbe almıştı çünkü saç diplerinden alnına doğru akan kan vardı. "Kenara geç" Bana deliymişim gibi baktı. "Delisin..." Kolundan tutup kenara çektim. Çok darbe almış olmalıydı bana karşı koyamadı bile. Bana yakın olan adam yüzünde sırıtışla bana yaklaştı. Bıçağı bana doğru yaklaştırdığında elimi bıçağa doğru çevirdim. Gücümle bıçağı durdum. Mor sis elini çevreliyordu. Adamlar bir bana bir de mor sise bakıyorlardı.
Biri koşarak bana yaklaştı. Diğer elimi olana kaldırdım. Ayaklarını yerden kestim. Yavaşça nefesini kesiyordum. Diğer iki adam hızla ortamdan kaçmıştı. İki adamı da sertçe bizden uzağa duvara fırlatmıştım. İkisi de derin derin nefes almaya başladı. Yaralı adama baktım. Şaşkınlıkla bana ve adamlara bakıyordu. "Siktir be!"
Yavaşça onlara sırtımı dönüp ordan uzaklaştım. Dükkanın önündeki kaldırıma yine oturdum. Dakikalar sonra sokağın başında bir hareketlilik hissettim. Gözlerim kapalıydı. Çok umursamadım tehdit olsaydı algılardım. O kişi yürüdü, yürüdü. Sonunda önümde durdu. Yavaşça gözlerimi açtım. Dayak yiyen adam karşımda sırıtarak bana bakıyordu. "Ne var?" "Uyudun sanmıştım"
Pansuman yaptırıp gelmişti. Yavaşça yanıma oturdu. Elindeki poşet ortamıza koydu. "Senin olayın ne?" Ters ters ona baktım. "Hadi ama kızım! O yaptığın şeyi gördüm. Sen şu Avengers'tan birisin değil mi?"
Ona baktım, bana bakıyordu. "Derdin ne?" "Hatırladım!" "Sen şu cadısın... Stark değil mi?" Elini uzattı. "Ben Richard" Eline baktım bir de ona. İçimde tehlikeye dair hiçbir his yoktu. Uzattığı eli tuttum. "Megan, Stark olan" "Biliyordum!"
