အပိုင်း-2-
-
-
-
----
ဒီနေ့ ရှောင်းသခင်ကြီးနှင့် ရှောင်းသခင်မတို့၏ မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်နေ့မို့ အိမ်တော်မှာ အတော်လေးစည်ကားနေသည်။
ကိုယ်ရံတော်ရှင်းက လူတစ်ယောက်ကို ခေါ်ဆောင်လာခြင်းကိုတောင် ဂရုမပြုမိကြချေ။
" သခင်လေး ဝင်ခွင့်ပြုပါ.."
အသံပြုပြီးသည်နှင့် အနည်းငယ်စောင့်ဆိုင်းပြီးနောက် တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ သေသပ်ပြီး ရိုးရှင်းသည့်အဆောင်တစ်ခုထဲတွင် မျက်လွှာထက်ပုဝါအနက်ဖြင့်စည်းနှောင်ထားသည့်အမျိုးသားအားတွေ့လိုက်ရသည်။
ကောင်ကလေးသည် ရိုးရှင်းစွာ ဖြူလွှလွှဝတ်ရုံလေးဖြင့် လှပပြီး အလှမကွပ်ထားသည့်ကျောက်စိမ်းဆံထိုးလေးကို ဆံနွယ်ကလေးမှ ထုံးဖွဲ့ထားသည်။
အသက်ပြည့်ပြီးပြီဟု မထင်ရအောင် ဖြူအုနေပြီး ၁၄/၁၅အရွယ် ကလေးသဖွယ်။
" ရှောင်းသခင်လေးကို နှုတ်ဆက်ပါတယ် "
" ရှင်း သွားလို့ရပြီ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး "
ကိုယ်ရံတော်ရှင်းထွက်သွားပြီးသည်နှင့် အခန်းတွင်းလေထုက တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
အသက်ရှူသံမျှင်းမျှင်းမျှသာ ကြားရ၏။
ကောင်ကလေးသည် လက်ကလေးများကို အချင်းချင်းပွတ်သပ်နေ၍ နှုတ်ခမ်းသားလေးအား လျှာဖြင့်သပ်လိုက်ပြီး...
" ကျွန်တော်က.. ဝမ်အိမ်တော်က အငယ်ဆုံးသား ဝမ်..ဝမ်ရိပေါ်ပါ.. တင်းဟောက်ကောကောဆီက အမှတ်မထင် ကြားလိုက်ရလို့ပါ... "
"......."
"အိမ်တော်ကအခက်အခဲတစ်ခုကြောင့်ပါ.. ကျွန်တော့်ကို ဝယ်ပေးပါ.. အိမ်တော်ကို ရွှေချောင်း၁၀၀၀ပဲ ပေး, ပေးပါ "
"....."
" တစ်သက်လုံး အစေခံလိုနေရလဲဖြစ်ပါတယ်၊ ရှောင်းသခင်လေး အခက်အခဲတွေ ပြေလည်သွားလို့ စွန့်ပစ်ချင်လဲ ကျွန်တော့်ဘက်က နှုတ်ဆိတ်နေပါ့မယ် "
