Gerçek Ailem/YILTAŞLAR

2.

''Öldümü acaba'' ''salakmısın Arda niye ölsün kız'' ''aman be uyandır o zaman''.Etrafımdan gelen konuşma sesleri ile kafamı kollarımın arasından kaldırıp başımda dikilen Arda ve Gizeme baktım ''sonunda kızım,biraz daha uyanmasaydın biricik Ardacığını bırakıp gittiğini düşenmeye başlıcaktım'' Arda'nın dedikleriyle kaşlarımı çattım ''ne gitmesi,kim nereye gidiyor'' Gizem göz devirdi ''balım sen bakma buna herzaman ki halleri işte, bilmiyormusun abartmayı seviyor'' Arda altta kalmayıp Gizeme cevap verince ikisi başka bi tartışmanın içine girdi.Kafamı iki yana salladım,kedi köpek gibilerdi sürekli tartışıyolardı.Sınıfa göz gezdirdiğimde bizim dışımızda sınıftaki son iki kişide sınıftan çıkıyordu,aklıma bugün hastaneye gidiceğimiz gelince abimi daha fazla bekletmek istemediğim için çantamı sırtıma takıp Gizem ve Arda'nın ortasına geçip,kollarına girdim.Kapının önüne gelince Arda ve Gizemle vedalaşıp abimin yanına gittim abim benim geldiğimi fark edince elindeki telefondan kafasını kaldırdı,kollarını iki yana açıp tatlı tatlı gülümsedi hemen etrafıma bakındım çünkü şuan çok tatlıydı ve şuan onun bu hallerini başka birisinin görme ihtimali beni delirtiyordu.Kıskanç bir insan olduğumu söylemişmiydim.Neyseki kimse bakmıyordu,abimi daha fazla bekletmemek için hızlıca kollarının arasına girdim.''Güzelim,nasıldı okul dinledinmi derslerini'' ''hemde nasıl,görmen lazımdı beni bütün sorulara kalktım'' abime baktığımda bakışlarından bana inanmadığını anlamıştım ''atma petek hep böyle diyosun sınav zamanı 50'ler 60'larla geliyosun'' ''nolmuş yani ilerde işsiz kalırsam sen bana bakarsın'' ''yoo,kim söyledi ben böyle birşey söylediğimi hatırlamıyorum'' ''ne yani bakmıcakmısın'' ''acındırma loading..'' ''hayır,okuyup iş sahibi olucaksın ve kendi paranı kendin kazanıcaksın'' abim bunları benim içinde diyo olsa kırılmıştım,abimdi o benim be ben onun için herşeyi yapabilicekken o bana bakmayı reddediyordu ''e napsın hayatı boyunca masrafı çok götü bezli bir bebeğe bakacak hali yok ya'' ''götü bezli??? pardonnN!! yalnız biz aynı kişiyiz yani bu durumda sende götü bezli oluyorsun canım'' ''hayır ben sadece senin iç sesinim'' göz devirdim,birgün iç sesime göz devirmekten kör kalıcaktım.Abimi sinir etmek için ''iyi o zaman bende zengin koca bulurum,o bana bakar''dedim,demez olaydım ateş fışkırtan gözlerle bana bakıyordu,gülmemek için zor tutuyordum kendimi şuan kıpkırmızıydı ve ejderiyaya benziyodu ''ejderiya??puhahahahaha''.Abim ağzını açmış tam konuşmaya başlıyıcakken onu susturdum ''abi hadi hastaneye geç kalıcaz'' abim lafını ağzına tıkmama daha fazla sinirlensede haklı olduğum için daha fazla birşey söylemedi ve arabaya bindi bende hemen yolcu koltuğuna oturdum ve akıp giden yolu izlemeye başladım.

Kafamı kaldırıp üstünde 'YILTAŞ HASTANESİ' yazan binaya baktım,neden geldiğimizi bilmiyodum ve bu beni ufakta olsa geriyodu abim elini belime koyup benide kendisiyle ilerletmeye başladı.Resepsiyonun önüne geldiğimizde sekreter abla ağzının suları aka aka abime bakıyordu,ee böyle bakışıcakmıydık bütün gün abiminde konuşmamasıyla dahada sinirlendim ve abimin koluna cimcik attım,abim boğazını temizleyip konuşmaya başladı ''ben Burak Yılmaz,dün bizi arayıp hastaneye gelmemizi istemiştiniz'' sekreter kadın gülümseyerek ''5. kat 310 numaralı oda,oraya giderseniz size yardımcı olacaklardır efendim''dedi ''teşekkür ederiz'' diyip asansöre doğru ilerlemeye başladık.Asansör 5. katta durunca indik ve bize söylenen odanın önüne geldik abim kapıyı iki kere tıklatıp açtı ve önden içeri girdi,bende onun arkasından içeri girince odada olan anne babamı ve çift olduklarını düşündüğüm adam ve kadını birde onların yanında oturan benimle yaşıt kızı gördüm, kızlarıydı sanırım çok güzeldi ama bakışları çok rahatsız ediciydi ve bi o kadarda tanıdık,küçümsüyormuş gibi bakıyordu ve ben bu bakışlara yıllarca yaşadığım evde maruz kalmıştım.Şaşırmıştım annemleri görünce yaz tatilinden beri abimle kalıyordum ve o zamandan beri yüzlerini görmemiştim,görmek istediğim felanda yoktu zaten.Annem ve babam hem bana hem abime bugüne kadar hiçbir şekilde sahip çıkmamışlardı,abim üniversiteyi okumak için yurt dışına gitmiş ve okulunu bitirdikten sonrada benim ısrarlarlarım sonucu orda çalışmaya başlamıştı, her ne kadar beni istanbulda tek bırakmak istemesede.Bu süreçte çok zorlanmıştım çünkü sürekli evde kavga oluyordu ve günün sonunda babam olucak o şahıs elinin tersiyle tokat atıp susmamı sağlıyordu.Abim bu yıl 'seni daha fazla o evde yalnız bırakamam' deyip istanbulda dönmüştü ve evde büyük bi kavga olmuştu,abimde en son benide alıp ayrı bi eve çıkmıştı.