The Art Of Winning

TAOW 2

( Unedited )

Coach

Tumikhim ako. "You don't have to help me. Kaya ko."

I've been packing my things for about an hour now. Ang akala ko talaga ay bukas pa kami aalis, but i guess Antonio already want me gone. Ngayong araw ang alis namin, mamayang hapon.

Iritang-irita pa ako kasi sa sobrang dami ng gamit ko ay kinulang pa ako sa maleta. Gusto kong dalhin lahat ng gamit ko. Ayokong mag tira kahit ni isa dito sa bahay. I want them to come with me. Baka kasi pag nag iwan ako, e sinugin pa ng isa.

"I know... but let me." Farrell's voice was soft.

I want to roll my eyes on him. Bakit ba ang kulit kulit niya? I already said I don't want any help! He's been pestering me since earlier! Kung ginagawa niya ito para makuha ang loob ko, pwes hinding hindi yan gagana sa akin.

At talagang sobra sobra nga ang tiwala nila, huh. Tignan mo nga naman at nasa kwarto ko na ang lalaki. They let him come inside even though he doesn't want to. Pero mapilit si Antonio at talagang pinapasok siya rito para tulungan ako.

I frustratedly watched him lift my two baggages effortlessly. Ilinagay niya iyon sa harap ng pintuan bago bumalik ang tingin sa akin. Pairap kong iniwas ang tingin at bumalik sa iniimpake.

Kaunti na lang naman ang hindi ko pa nalalagay sa pangatlong luggage, iyong mga essentials kits na lang naman. Ang kaso ay hindi ko makita ang ilan sa kanila. Kahit saan saan ko na lang siguro nalagay nung nagmamadali akong bumaba para tumakas.

My gaze drifted on every corner of my room but i couldn't find it. Tiningnan ko na rin naman sa vanity mirror pero wala talaga! Nakakainis.

"Do you need help finding something?"

I give him a side glance. Bida bida. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa paghahanap. Dumako ang tingin ko sa baba ng vanity table, and there it was- my skin care!

Pero agad ring napawi ang ngiti ko ng sinubukan ko iyong kunin. Oh, shit. I forgot that my body is still aching! Sinubukan kong umupo para maabot iyon pero napa ngiwi lang ako. Ano ba naman to.

"Need help?" Si Farrell ng makita akong nahihirapan.

"I don't." Matigas kong saad at sinubukan ulit.

"Oh come on..." I whispered as I moved my body closer.

Ngalay na ang katawan ko pero pinilit ko pa ring abutin. Why does it look so far away from me? Para bang nasa dulo ito ng bangin kaya hindi ko maabot abot.

"Ako na,"

He slowly reached my pouch underneath, leaving me hanging in there. I gritted my teeth before fixing my composure. Aba't...

"Here..."

I glared at him as i gritted my teeth. Padabog kung kinuha ang pouch sa kanya at naglakad patungo sa kama. I heard him chuckled a little that made me more irritated. At anong nakakatawa? He enjoyed watching me struggle? Edi damn him!

I closed my luggage loudly, making him jumped a bit behind me. Ngumisi ako ng marinig ang kaunting yapak ng mapa atras siya sa gulat. Mag pupulis tapos magugulatin? Itigil niya 'yan.

I busied myself cleaning my room while he remained standing at my door. Medyo ilang pa ako nung una dahil nanood siya pero nasanay na rin ng maalala ko ang inis sa kanya.

You know, i... really find him handsome that night. Magaan ang loob ko sa kanya nung gabing iyon. He helped me get away from that asshole. Pero sa nangyari kanina ay parang nadagdag siya sa mga taong kinaiinisan ko.