NATALIYA SALVATION (Forbidden love series #1)

SALVATION XII

SALVATION XII
Happiness

“Saan ba kasi tayo pupunta kuya enzooo” walang ganang sabi ko dahil kung makahila siya saakin ay wagas.

“Diba gusto mong maranasang mag tanim?” nakangiting sabi niya.

Napakunot ang nuo ko. “Don't tell me pagtatanimin mo ako ng nakasuot na pantulog!! The heck enzo! ” inis kong sabi because I'm not ready!!

“Ah! bitaw I'm gonna change my outfit!!” sabi ko at tumakbo papasok sa vacation house para mag palit.

Paglabas ko ay nakasuot ako ng Calvin Klein sando, Saldoval choco jumper, and Haracarpinter boots.

Nakalaglag panga si enzo ng makita ang outfit ko. “B...bakit mga summer collection ng mga mamahaling brand yang suot mo. Madudumihan lang yan” naka simangot niyang sabi.

Lumapit ako sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I'm a global ambassador” taas nuo kong sabi at naunang nag lakad.

“Dito ka magtatanim. Sa south ng villa dito magandang mag tanim ng sunflower at rose's dahil sakto lang ang Araw at hangin” sabi niya at inabot saakin ang dalawang plastic ng seeds.

“Umupo kana muna diyan. Gagawa lang ako ng tarangkahan”sabi niya at hinubad ang polo niya. Kaya't naka suot na lamang siya ng puting sando.

Lihim akong napa lunok at bahagya na nag iwas ng tingin. Ilang minuto ang tinagal niya sa pag gawa ng krikgate. Hindi ko din mapigilang ang pasadahan ng tingin ang malalaki niyang braso. Pati narin ang pawis na tumutulo sa kanyang nuo at leeg pababa sa kanyang dibdib dahilan upang bumakat ang pawis niya sa puting t-shirt na suot.

“Taliya! Halikana dalhin mo na yung mga gamit”
Sigaw niya na nakapagpabalik saaking Sarili.
Nangilabot ako sa aking naisip. Nakadiri!!

Lumapit ako at pinagmasdan ang krikgate.
Asa thirteen inch ang haba ng kahoy na pinangharang niya.

Tinuruan niya akong magtanim at ang naiisip kong itanim dito at rose's. Nainggit kasi ako sa mga rose's na nakatanim na nasa north.

Nang magamay ko na ang pag tatanim ay sandali niya akong iniwan. Hindi madali ang pagtatanim para saakin. Ramdam ko ang pananakit ng likod mula sa balakang ko.

20cm lang naman ang laki kaya't sa loob ng isang oras ay malapit lapit ko naring matapos.

“tapos kana?”napa angat ang tingin ko sakanya at umiling. “Malapit na” sabi ko at nag bungkal ng pang huling lupa.

Ramdam kong umalis siya sa harapan ngunit hindi ko inaasahan ang pag lapit niya sa likod ko. Malalim akong napalinok ng hawakan niya ang kamay ko na may hawak na maliit na shovel.

Dug... dug... dugdug... dug...

“Laliman mo pa. Para pag umulan makainom yung ugat niya ng tubig” siya ang nag guide saakin. Nakagat ko ang ibabalabi ko. ramdam ko ang paginit ng dalawang pisngi ko sabay pa ng malakas na pagtibok ng puso ko.

“Taliya!!.... taliyahh” nawala ang motion of love na naramdaman ko sa pag tapik sakin ni enzo sa aking balikat.

Tumingin ako sa malalim niyang mata. “Tapos na! ” lumabas ulit ang malalim niyang dimple dahil sa pag ngiti.

Hindi ko maramdaman ang aking tuhod dahil sa panghihina. Bakit ganito ang epekto niya saakin.
Saglit siyang lumayo at may kung anong kinuha sa kaninang inuupuan ko kanina. Pag balik ay may hawak itong pentelpen at lapad na kahoy.

Nakangiti niyang inabot saakin ang mga hawak niya. “Isabit mo” sabi niya at itinuro ang nakatayong kahoy sa gitna na nag silbing poste.

‘Nataliya Happiness’ ang naka ukit gamit ang highted pentelpen.

Itinago ko ang kilig sa pamamagitan ng pag susungit. “Bakit naman happiness? ang corny” mapanuya kong sabi kahit nag tatatalon na ang puso ko sa pinaghalohalong imosyon.

Nakita ko sa peripheral vision ko ang pag nguso niya. “Eh kasi....Habang nag tatanim ka nakita kong masaya ka. kaya 'Happiness”

Dug... dug... dugdug... dug...

Ayan nanaman ang puso ko. ito ang matagal ko ng hinihintay. Ang may maka appreciate ng imosyon at nararamdaman ko. Pakiramdam ko ang espesyal ko kapag siya ang kasama ko.

I wish time moves slower when everything feels happy and better.

Isinabit ko na ang hawak ko sa poste at diniligan ang mga tinanim ko para sa unang araw nila. Maganda din ang sikat ng araw kaya masaya ako na maganda ang panahon ng ibaon ko sila sa lupa.

“Lagi mo silang didiligan pag mataas ang araw at balutan mo ang tangkay nila kapag may bagyo. Kumapara sa sunflower eh maselan din sila”sabi niya ng maka uwi na kami.

Tumango ako at inilapag ang watering can sa may bandang pintuan. Tumango lang ako bilang sagot.“Babalik nako sa house lotus... Gusto mo bang mag lunch duon?” tanong niya.

Umiling ako. Gustuhin ko man ay masgusto kong mag pahinga. Napagod ang buong katawan ko.
Tinanaw ko ang pag layo ng off-road vehicle hudyat na naka layo na siya.

“Kuya enzo!” medyo gumagaan na ang pakiramdam kong tawagin siyang 'kuya.
Napahinto ako ng may lumapit sakanya na teenager na babae. May dala itong lunch box at pilit na ibinibigay kay enzo.

“Salamat remy na miss ko ang luto mo”rinig kong sabi niya.

Bahagya namang namula ang pisngi ng dalaga.“Babalik kapa ba ng manila kuya enzo?”maliit na boses niyang tanong.
“Oo, tatlong buwan nalang ganap na lawyer na ako”

Tumaas naman ang tingin ng kausan niya sakanya dahil sa matangkad ito. “Paano si ate hermella... Alam niya ba na uuwi ka?” nangunot ang nuo ko.

Parang narinig ko na ang pangalang ‘Hermela. Hermila or Hermella’
Pumasok na ako tuluyan kaya't nalipat ang tingin nila saakin.

“Sino siya?”mapanuyang tanong ng remy kay enzo at kita ko bahagyang pag angat ng kilay nito kaya't hindi din ako nag patalo.“Si taliya...bago ka ipanganak siya ang naging unang kapatid ko” mapanggasar na sabi niya.

“Kuya enzo naman sabi mo ako lang ang kapatid mo!!”pawang nag tatampong sabi nito. Hindi ko na napigilan at tumaas na ang sulok ng labi ko.
Naiirita nako.

“Sige na ako nalang ang bahalang kausapin ang ate Hermella mo”naka ngiting saad niya at ginulo ang buhok nung remy.

Hindi ko na napigilan at binalot na ng curiosity ang sarili ko. “Sino si hermella?” matigas kong sabi. Ayaw kong mag tunog bitter pero hindi ko napigilan ang sarili ko.

Napatikhim naman si enzo at kita ko ang pag taas ulit ng kilay saakin ni remy. “Uh makikilala mo din si ate hermella mo. Busy pa kasi siya”ramdam ko ang pag taas ng dugo ko mula sa ulo hudyat na hindi ko nagustuhan ang sinabi niya.

“Wala akong ate. Ni hindi ko nga siya kapatid eh!” inis na sabi ko at umalis na sa harapan nila.

Ang daming tumatakbong tanong sa isip ko.. Sino ba kasi ang hermella na iyon!

Pakiramdam ko talaga narinig ko na ang pangalang yon. Ngunit hindi ko matandaan kung kelan at saan.

Hermella....