SUÇ VE İHTİMALLER

ATEŞİN DANSI / BÖLÜM 1

4 YIL ÖNCE

''Lexi lütfen yapma, sen bu değilsin.'' can çekişiyordu. Kahverengi saçlarına burnundan akan kan bulaşmıştı.

Ellerim titriyor, nedeni ne diye kendime sormayacağım çünkü gayet iyi biliyorum. Ablama silah doğrultmuştum. Şimdi de onu vurmak zorundaydım. Çaresizdim ama bunu yapmak zorundaydım. Biliyorumdum ki ya şimdi ya da sonra ama mutlaka ölecekti. 

''Lexi daha ne kadar uzun sürecek. Vur artık şu kızı. Aynı seni istemeyen aileni vurduğum gibi vur şu lanet olası kızı. Anlamıyor musun oda onlar gibi, oda bir gün seni bırakıp gidecek. Bu kadar kör olma.''

''Ama...''

''Eğer yapamayacaksan ver şu silahı!'' 

Adım sesleri duymaya başladım. Alexis'i bana doğru geliyordu.

''Lütfen Lexi, yapma''

Bunlar ablam Diana'nın son sözleriydi. Alexis elimden silahı almak için hamle yaptığımda tetiğe bastım. Ablamı tam kalbinden vurmuştum. Akan kan hızlıca kıyafetini kırmızıya boyadı. 

Gözlerim doldu ve göz yaşlarım kontrolüm dışı akmaya başladı. Engelleyemedim. Hala ne olduğunun farkında değildim. Ben ablamı mı öldürmüştüm?

Alexis elini omzuma koydu ''Aferin iyi iş çıkardın, tereddüt etmiş olsan da. Şimdi arabaya geç, geliyorum''

Başımla onu onayladım ve ablamın cansız bedenine son kez baktım. Aramızda sadece bir yaş vardı. Artık o hep aynı yaşta kalacaktı ve ben sadece bir yıl sonra onunla aynı yaşta olacaktım. Evet bu gün benim doğum günüm. Ablamı öldürdüğüm gün benim doğum günümdü. İyi ki doğdum ben.

GÜNÜMÜZ

''Oyun başlasın. Herkes ne yapması gerektiğini biliyor.'' talimatı verdiğim gibi arabalardan herkes indi. Toplam 30 kişi benim emrimdelerdi, tabi örgütün diğer yarısını saymazsak.

Elimi Sasha ya doğru uzattım. ''Dikkatli ol'' Sasha'nın şüpheleri canımı sıkıyordu. Ben onun zayıf noktasıydım oda benim ve bu durum çok canımı sıkıyordu.

''Şüphen mi var Sasha'' 

Sasha silahımı verdi ve ikimizde aynı anda arabadan indik. Adamlarım çoktan içeri girmişti. Silah kullanmadan işi halledeceklerdi. Bir numaralı kural çok zor durumda kalmadıkça silah kullanma.

Eve girdiğimizde bizi bir merdiven karşıladı. Nerde olduklarına bakmama gerek kalmamıştı çünkü sol tarafımızdan yalvarma sesi geliyordu. Sasha arkamda olmak üzere içeriye girdik. Yanmayan şöminenin önünde adamlarımın ikisi Dr. Maria ve Dr. Clark'a silah doğrultuyorlardı. On adamım etrafımızda her ihtimale karşılık iki doktorada silah doğrultuyorlardı. Kalan sekiz adamımsa evin etrafına dağılmış pencerelerden etrafı kontrol ediyorlardı. Başkalarının bizi görürse bu evde fazladan bir ceset olacağı anlamına geliyordu.

''Sasha, kapıyı kapat buradan çıkmaları için umut vermeyelim''

''Anlaştık patron''

Dr. Maria sarı saçlı çok güzel kırklı yaşlarda bir doktordu ama bir boka yaramayan aptal insanlardandı. ''İlk öncelikle sorularımın cevabını doğru vermezseniz baştan söyleyim hiç iyi şeyler olmayacak. Gerçi kaderinizi değiştirecek mi? Bir düşüneyim, hayır.''

Dr. Clark kahverengi saçlı, Maria'ya göre daha kiloluydu ''Ne istiyorsunuz, paramız var üst kattaki kasada. Şifresi on sekiz bin yedi yüz kırk dokuz içinde beş yüz bin dolar var. Lütfen alın ve gidin.'' Dedi okuyup bir bok olamamış Clark.