ŞEYTANA SIĞINMAK NE KADAR DOĞRUYDU? .
.
.
.
"Tek bir kelime... tek bir kelime dahi edersen , o küçük diline elveda dersin Lorî Berjeri!"
korkunç gözleri sertleşmiş yüzüyle bir bütün halinde o kadar korkunçtu ki. Saf nefret ve öfkenin bu adamın dama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . .
Sevmemek nefretin üçüncü evresiydi , ilk başta soğur insan sonra uzaklaşır daha sonra ise sevmemeye başlar en sonunda da mutlak nefret...
İnsanoğlu insanın en büyük cehennemiydi , çok güzel yakardı onu. Her insan var olmamalıydı ve bazen gerçekten bazı hayaller gerçekleşmeyi o kadar çok hak ediyordu ki.
Lorî odaya girdiği gibi ciğerlerine dolan sevdiği adamın kokusuyla huzurla gözleri kapandı. Bu koku anne kokusu gibi huzurluydu bir insanı öldürecek kadar da zararlıydı heleki Lorî için.
Yaptığı şey hataydı o da bunun farkında ama kendini sevmekten alı koyamıyordu her seferinde kalbi büyük bir sancı ile sızlıyordu sanki kopup gidecekmiş gibi, huzur bulduğu bu koku onu bilmiyor tanımıyordu doğru düzgün ama o bu koku için canını vermeye de hazırdı.
Odaya tam girip kapıyı arkasından kimse görüp duymayacak şekilde kapatı ve odanın ortasındaki yatağs doğru ilerledi .yavaşa eğilerek yatağa oturdu , sağdaki yastığı alıp burnuna doğru iliştirdi . Huzurlu bir şekilde yastıktaki tüm kokuyu içine çekmek istercesine kokladı, aklına gelen şeyler ile avucundaki yastığı daha da bastırdı, gözlerinde kederin yaşları akmaya başladı.
Asla ama asla Umut ona ait olmayacaktı o da Umutta . Asla kavuşamayacak onun tarafından sevilmeyecekti. Kalbi öyle sızladı ki tarifi yoktu . Yutkunam istedi ama olmadı .
İçindeki acı onu yutkunamayacak kadar çok zor zorluyordu , bir zamanlar midesinde uçuşan kelebekler ölmüşlerdi yoklardı Umut gibi da olmayacaklardı. İstemeden ağzından bir hıçkırık koptu felaketin bir hıçkırığı gibiydi. Lanet etti tekrar yaşadığı bu hayatta . Ağlamak istedi küçük bir kız çocuğu gibi . Keşke ailesi olsaydı belki bu şekilde olmazdı hoş ağabeyleri vardı ama onu istememiş ve red etmişlerdi .
Keşke ona yazılan bu kaderin kalemini kırabilip kaderden kaçıp gidebilseydi ama bu imkansızdı .
İçinde yaşadığı hayat için ağzından bir hıçkırık daha koptuğunda elindeki yastığa daha da çok sarıldı umutlarına sarılır gibi .
"Rezilin tekisin Lorî!"
Duyduğu sesle bir hışımla hemen yataktan fırlayıp ne olduğunu anlamaya çalışmıştı .
Gözleri ona öfkeyle ve iğrenir şekilde bakan Zilanın gözlerine kenetlenmişti. Lorîyi bu şekilde ilk yakalayışı değildi ama artık Büyük ağabeyisi Behram ile nişanlıydı ve bu yaptığı şeyler hiç doğru şeyler değildi.
Elinin tersiyle göz yaşlarını silip kendini toparlamaya çalıştı ama bu biraz imkansız gibi duruyordu .
