Aşkın Rengi [ZeyKer] #Wattys2015

3.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar. :) Bölümü çok geciktirmeden atmak istedim. Bu bölümden sonra  yeni bir karakterimiz var. 'Kıvanç Öztürk' bu karakter için ben Kıvanç Tatlıtuğu düşünüyorum. Sizce Engin Öztürk mü? Yoksa Kıvanç Tatlıtuğ mu? Hangisi derseniz.

Keyifli Okumalar. :)

Can'ın söylediklerinden sonra hemen odaya çıkıyorum. Pijamalardan kurtulup, banyoda rutin işlerimi hallediyorum. Aşağı indiğim de bizimkiler masada yerini almışken çocuklar hala yoktu.

"Babam nerede anne?"

"İşleri varmış, erken çıktı." Dedi. Merdivenlerden koşarak inen Aras'a sesleniyordu aynı zamanda da Zeynep.

"Aras dur, düşeceksin!"

"Bir şey olmaz Zeynepciğim. " bacak kadar boyuyla laflara! Allah'ım bu kadar benzemek zorunda mıydı bana?

Herkesin gözü inen üçlüde iken Aras ellerini cebine koyup konuşmaya başladı.

"Artık Zeynepciğimi isteyebiliriz." Dedi gülümserken. Altına dar kesim kot pantolon, üzerine beyaz gömlek ve o küçücük bedenine rağmen birde cebeden giymiş. Can kahkaha atıp Aras'a takılmaya başladı.

"Bu çoraplarla mı amcacığım?" dediğinde Aras kafasını önce çoraplarına indirdi. Suratı asılırken Zeynep'e döndü.

"Zeynep, sana demiştim bunu giymeyeyim diye. Dalga geçiyor amcam, baksana." Deyip eliyle de Can'ı işaret ediyor.

Zeynep masaya yaklaşıp Aras'ı öptü, sonra sandalyesine oturttu. Ardından aynı işlemi Arya'ya da uyguladı. Aras'ın yüzü düşerken Zeynep konuştu.

"Amcanı o giydiği çorapla alacak kız varsa, seni de alan çıkar bebeğim. " deyip Can'a baktı ve gülümsedi.

Aras gülümseyip " Amca" dedi. Can "Söyle" dediğinde" Kapak!" dedi.

Masada kahkahalar uçuşurken konuşmaya başladım.

"Bu kadar eğlence yeter. Herkes önündeki kahvaltıyla ilgilensin." Dedim. Annem Zeynep ile konuşmaya başladı ardımdan.

"Otursana Zeynep. Birlikte kahvaltı yaparız." Dedi.

"Yok, ben teşekkür ederim. Arkadaşıma sözüm var. Başka sefere inşallah." Deyip ona seslenen Arya'ya döndü.

"Zeynep." Arya boncuk mavisi gözleriyle Zeynep'e bakıyordu.

"Efendim tatlım?"

"Bende seninle gelebilir miyim? Söz hiç üzmem seni. " dediğinde çatalımı bırakıp Arya'ya döndüm.

"Küçük Hanım, hiçbir yere gitmiyorsun."

"Dayı..."

"Konu kapandı."

Masada çıt çıkmazken Zeynep kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Sözümün üstüne söz söyleyemezlerdi. Kafamı tabağımdakilere çevirip kahvaltı yapıyormuş gibi yaptım.

"Başka zaman söz birlikte gideriz canım. Görüşürüz." Dedi. Annemde masadan kalkıp misafirimizi geçirirken Bora usulca kulağıma fısıldadı.

"Abi Arya her an ağlayabilir. Dudakları titriyor."

"Siktir ama ya!"

Hemen yerimden kalkıp Arya'nın yanına gittim. Kucağıma alıp yerime tekrar oturdum. Yüzüme bakmıyor, baksa ağlayacak, biliyorum.

"Can şebeklik yapsana lan!" dedim fısıldayarak. Arya Can'ın söylediği şeylere bayılıyordu.

"Arya, dayın altına işemiş." Deyip kahkaha attı.