Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mavi odada geçirdiğim dördüncü gün, beynimde yankılanan seslerle ve kalbimde büyüyen umutsuzlukla başlamıştı. Taehyung'un bana verdiği küçük poşet, gözümün önünde duruyordu. Bu bağımlılık maddesi, onun üzerimdeki kontrolünü daha da artıracaktı. Kafamda sürekli kaçış planları kurarken, bedenim yavaş yavaş bu maddeye yenik düşüyordu.
Dördüncü günün sabahında baş ağrılarım ve susuzluğum dayanılmaz hale gelmişti. Odanın içinde sürekli dönüp duruyor, kendimi bu zindandan kurtaracak bir çıkış yolu arıyordum. Fakat her seferinde duvarlara çarpıp yere düşüyordum. Taehyung’un beni bu kadar uzun süre yalnız bırakması, sinirlerimi daha da yıpratmıştı.
Taehyung, öğleden sonra odaya geldiğinde, elinde yine bir tepsi vardı. Fakat bu sefer tepside yemek değil, bana verdiği küçük poşetten birkaç doz daha bulunuyordu. Taehyung, tepsiyi yere koyup kollarını açarak yanıma yaklaştı.
"Bebeğim, sana getirdiğim şeyi beğendin mi? Daha fazlasını hak ettin," dedi. Gözlerim, poşetlere odaklanmıştı. İçimdeki bağımlılık canavarı, beni daha fazlasını almaya zorluyordu.
"Hayır, istemiyorum," dedim, zorlukla. Ama Taehyung’un gözlerindeki kararlılık ve dudaklarındaki gülümseme beni çaresiz bırakıyordu.
"Ah, sevgilim. Ne kadar direnmek istesen de, sonunda bana boyun eğeceksin. Gel, bu sefer sana nasıl kullanacağını göstereyim," dedi ve beni kolumdan tutup tepsinin yanına çekti.
Taehyung, bana poşetlerden birini uzattı ve gözlerimin içine bakarak, "Sadece bir kere, bebeğim. Sonra kendini çok daha iyi hissedeceksin," dedi. Elleri titreyerek poşeti aldım ve Taehyung'un talimatlarını takip etmeye başladım.
Maddeyi kullanmamın ardından, Taehyung beni tekrar kucağına oturttu ve "Güzel, çok güzel. Artık benimle kalmak isteyeceksin, değil mi?" dedi. Başımı zar zor sallayabildim. İçimdeki acı ve umutsuzluk, yerini geçici bir rahatlama hissine bırakmıştı.
O an, Taehyung’un beni bu bağımlılıkla tamamen kontrol altına almaya çalıştığını anladım. Ama aynı zamanda, bu bağımlılığın beni daha da zayıf düşürdüğünü ve kaçma şansımı azalttığını biliyordum. Tek şansım, bu bağımlılıktan kurtulup, kaçış planımı hayata geçirmekti.
Beşinci gün sabahı, baş ağrılarım ve susuzluk hala devam ediyordu. Taehyung’un odaya her an girebileceği korkusuyla, elimdeki küçük poşeti sıkıca tuttum. İçimdeki bağımlılık canavarı, beni zorlamaya devam ediyordu ama direnmeye kararlıydım. Yavaşça yatağın altına gizledim ve kapının kilidine odaklandım. Belki de Taehyung’un dikkatini dağıtacak bir şeyler bulabilirdim.
Taehyung öğleye doğru odadan içeri girdiğinde, yüzünde her zamanki gülümsemesi vardı. Bu sefer elinde tepsi yoktu, sadece küçük bir kutu taşıyordu. Kutuyu yere bırakarak yanıma yaklaştı ve dizlerinin üzerine çömeldi.
"Bebeğim, bugün sana özel bir sürprizim var," dedi. Kutuyu açarak içindeki şişeyi çıkardı. Şişenin içinde parlayan sıvı, beni tedirgin etti. Taehyung, şişeyi yavaşça bana uzattı.
"Bu, seni daha da rahatlatacak. Sadece bir yudum alman yeterli," dedi. Şişeyi titreyen ellerimle aldım ve bir yudum içtim. Sıvı, boğazımdan aşağı inerken içimde bir sıcaklık hissettim. Başım dönmeye başladı ve gözlerim ağırlaştı.
Taehyung’un gülümsemesi genişledi. "İşte böyle, sevgilim. Artık her şey daha kolay olacak," dedi ve beni yere yatırdı. Gözlerim kapanırken, Taehyung’un yüzü bulanıklaştı ve karanlık beni içine çekti.
Altıncı Gün
Altıncı günün sabahında, baş ağrılarım ve susuzluk hala devam ediyordu. Odanın içinde sürekli dönüp duruyor, kendimi bu zindandan kurtaracak bir çıkış yolu arıyordum. Fakat her seferinde duvarlara çarpıp yere düşüyordum. Taehyung’un beni bu kadar uzun süre yalnız bırakması, sinirlerimi daha da yıpratmıştı.
Yedinci Gün
Yedinci gün, Taehyung’un bana sunduğu bağımlılık maddesini kullanmama direncim kırılmıştı. Artık her gün odaya geldiğinde, sessizce tepsiyi alıp kullanıyordum. Taehyung bu durumu fark etmiş olmalı ki, yüzünde zafer dolu bir gülümsemeyle beni izliyordu. Gözlerim, her seferinde maddeye odaklanmıştı. İçimdeki bağımlılık canavarı, beni daha fazlasını almaya zorluyordu.
Sekizinci Gün
Sekizinci gün, Taehyung beni odadan çıkardı ve evin içinde serbestçe dolaşmama izin verdi. Ancak hala mutfağa girmem ve dışarı çıkmam yasaktı. Taehyung'un gözetiminde evde dolaşırken, bağımlılığın etkisi altında hülyalı bir şekilde kendi kendime konuşuyordum. Zihnim bulanıktı ve bedenim kontrolsüzce hareket ediyordu.
Dokuzuncu Gün
Dokuzuncu gün, Taehyung’un bana olan güveni daha da artmıştı. Evde serbestçe dolaşmama izin veriyordu ama hala dışarı çıkmam yasaktı. Mutfağa girmek bile hayalden öteye geçemiyordu. Taehyung’un bana sunduğu dozlardan sonra, evde hülyalı bir şekilde dolaşıyordum. Kendi kendime konuşuyor, bazen de sebepsizce gülüyordum.
"Ah, Taehyung... neden böyle yapıyorsun? Ben seni... seni sevmiyorum," diye mırıldanıyordum. Bazen de odanın köşesinde oturup, "Bir doz daha ver bu yeterli değil " diye bağırıp duruyordum
Taehyung, beni izlerken gözlerinde zafer dolu bir bakış vardı. "Bebeğim, seni böyle görmek ne kadar da güzel,ama bu günlük bu kadar doz yeter bağımlı olmanı istemeyiz değil mi! " resmen benimle alay ediyor du ama ona cevap vericek halim yoktu . Onun yerine oturduğum yerde söylene söylene uyuya kalmıştım
On birinci gün
Sonunda on birinci gün, Taehyung’un odadan çıkmasıyla birlikte, gözlerim yine odanın her köşesinde bir çıkış yolu aramaya başladı. Ama bu sefer, kendimi daha hazırlıklı hissettim. Taehyung’un bana getirdiği dozları kullanmadan, kaçış planımı hayata geçirecektim.
On ikinci gün sabahı, baş ağrılarım ve susuzluk hala devam ediyordu. Taehyung’un odaya her an girebileceği korkusuyla, elimdeki küçük poşeti sıkıca tuttum. İçimdeki bağımlılık canavarı, beni zorlamaya devam ediyordu ama direnmeye kararlıydım. elimdeki paketi uyuşturucu alamayan bedenim sinir krizinde iken alamıyıcağı bir köşeye atmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
