Senle Ben Oldum

#2

Cocugu bana öyle bi anlatıyodu ki artık ben bile cocugu bi bok sanmaya başlamıştım. Bir yandan da facebook da sarkanlar oluyodu kıza hep:

"kanka yok o kötü biri boşver onu, yaa bu sapıktır kesin uzak dur"

diyerek aklına girmeye çalışıyodum işede yarıyodu. Beni dinliyodu. Yaşam koçu olmuştum mübarek kızın, o derece ilgileniyodum kızla.

İyice alışmıştık birbirimize telefon numarasınıda almıştım bayağı bi konuşuyoduk her gün 1 saat bazen 2-3 saat ne konuşuyoduk bu kadar ben bile anlamıyodum. Pek konuşan biri olmasamda kızla konuşcak şeyler bulabiliyodum. Konuşmak istiyodum hatda her dakika. Hesap sorar gibi mesajlar atıyodum ne yapıyosun, nerdesin gibi.

O zamanlar staj görüyodum, İlk stajımdı otelin disko yerinde çalışıyodum kız kıskansın diye birazcık abartarak anlatıyo olabilirdim olayları ama işe yarıyodu cidden beni kıskanıyodu ben antalyada o ankarada yaşıyodu ama bu kadar uzak mesafeden kalbimi heycanlandırıyodu kıskanması, mutlu oluyodum.

Zaman geçtikce o çocuğu unuttuğunu hissediyodum, eskisi gibi bahsetmiyodu artık beni merak ediyodu. Ne yaptığımı soruyodu mesaj atmadığımda sabırsızlanıyodu belli ediyodu bu hallerini bana. Kankam benim, canım kankam, kankaların birtanesi.. Ömrü hayatımda ilk defa kendimi mutlu hissediyodum, aşk gerçekden bu olabilir mi beni cidden seve bilir mi bunları düşünmeye başlamıştım.

Ankaraya gitmeye karar vermiştim. Artık ya sevgili olcaktık yada bilmiyorum heralde bırakırdı biterdi ama artık oda belli ediyodu her şeyi, ankaraya gidip gözlerinin içine bakarak güzel bi çıkma teklifi edicektim. Tarihi zamanı, otobüs biletlerini herşeyi aldım artık sadece otobüse binip onu görmeye gelmişti sıra. Benim kadar oda çok heycanlıydı. İlk buluşmamız olucak, gözlerine bakıcaktım, sevgiyi aşkı hissedicektim belki.