Cezaevi-Yoonmin (+18)

22.Bölüm(Özel Bölüm 2)

Merba askolar
Naber
Üç gün boyunca beklediniz okunmasını bekledim

GERÇİ OKUNMADI AMA NEYSE

sakinim☺️

Bu fic daha ne kada uzar bilmiyorum ama hadi bakalım
______________________________________________

Jimin'in ağzından....

O kadar,o kadar iğrenç hissediyordum ki.

Sanki günlerce gözlerimi açmamış,ya da tam tersi, hiç kapatmamış gibi hissediyordum.

Vücudumda bir yorgunluk,bir halsizlik vardı.Bunun nedenini bilmiyordum.

Gözlerim açıktı,ama nedense gözümden yaşlar akıyordu.

İçinde bulunduğum oda iki yol açıyordu,
Burası ya tımarhaneydi,ya da hastane.

Gözlerim oda da gezerken yanımda ki koltukta uyuyan Yoongi'yi gördüm.

Burası hastane değildi.Tımarhaneydi.

Yatağımda dev bir ayıcık vardı.Ayıcığın kucağında ise peluş bir civciv.Elim nedense ayıcığın elinden tutuyordu ama bu nasıl başladı bilmiyordum.

Dudaklarım aralanınca birden derin bir nefes almıştım.

Doğrulmaya çalışınca yanımda ki halüsinasyon vücut uyandı.

"Ji-jimin?"

Gülümsedim."Vay be.Sonunda düştüm tımarhane ye"

Sesim titreyerek konuştuğum için gözyaşlarım hızlanmıştı.

Karşımda ki vücut yatağıma geçti ve sadece gözlerime baktım.

"U-uyandın..."

Parmaklarımla yüzümü sildim.
"Akıl hastanesinde uyandım Yoongi evet."

Kapı açılınca beyaz önlüklü biri geldi içeri.

"A!Park Jimin uyanmış!"

**

Bir kaç doktor daha gelip çıkmıştı ve o an anlamıştım ki ben akıl hastanesinde değil hastanedeydim!

Ve yanımda ki beden halüsinasyon değildi.
Gerçekti.
Yoongi ölmemişti.Ve şimdi baş başaydık.

"Öleceğimi düşünmüştüm..." Dedim fısıldayarak.

Dudaklarını dudaklarıma kondurdu.Bana açıklama yapmamıştı,sadece özlemini gideriyordu.

Kolu belimi terletmişti ama umurumda değildi.Çünkü bende onu özlemiştim.

"Açıkla artık bana..." Dedim.

Derin bir nefes aldı."Jimin..Nerden başlayacağım bilmiyorum."

Kucağından indim."Hadi"

Derin bir nefes aldı tekrar.

"Ben hiç gitmedim Jimin.Ben hep seni izledim...Odada ki,salonda ki,evde ki kameralardan...Ben hiç yanından gitmedim.
Hani o rüya sandığın günler varya,onlar gerçekti.Bir ara gerçekten kaçırmayı başarmıştım seni.Ama o bizi tekrar yakaladı.Böylece seni her gün izleme fırsatım benim yüzümden bir güne düştü.
O bir gün ise...Kendini vurduğun gün oldu"

Durmadan anlatınca kalbim boğazıma geldi sanki,derin bir nefes çektim içine.

"Sen komadaydın Jimin...Ama bu sefer seni asla bırakmadım.Hep yanında kaldım."

"Ko-koma?Kaç gün Ka-kaldım?"

Duran göz yaşlarım tekrar hızlandı.

"Altı Ay..."